27 Νοε 2008

Ενα κείμενο για να τιμήσω το καινούργιο, χαλασμένο, τεσσάρων γκίγκα, φλασάκι μου

Γεια σας. Λέγομαι Πάνως Κάππας και δεν πολυστέκομαι καλά στα μυαλά μου τελευταία με όλα αυτά που γίνονται στον μικρόκοσμό μου, τα οποία εσείς δεν γνωρίζετε και στην τελική δεν σας ενδιαφέρουν. Ουτε και για το φλασάκι μου ενδιαφέρεστε βέβαια, εντούτοις εγώ θα σας μιλήσω για το αδικοχαμένο μου φλασάκι των τεσσάρων γκίγκα και των οκτώ έουρων, που αγόρασα προ δεκαπενθημέρου και μόλις προ ολίγου τίναξε τα πέταλα. Το φλασάκι μου, άσπρο-άσπρο και με συρόμενο στέλεχος, είχε μέσα αυτό το κείμενο:

Η λέξη-κλειδί της εκλογικής νίκης του Μπαράκ Ομπάμα στις ΗΠΑ ήταν «αλλαγή». Η ίδια η εκλογή του συνιστά μια αλλαγή από μόνη της, όπως και η ελπίδα των αμερικανών πολιτών για καλύτερες ημέρες. Ωστόσο, προτού καν αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του, απ' την εκλογή του μέχρι και σήμερα έχουν καταγραφεί διάφορες αλλαγές στην αμερικανική κοινωνία, δύο εξ αυτών μάλιστα -αν και επισήμως δεν συσχετίζονται- μοιάζουν ιδεολογικά τουλάχιστον να συγγενεύουν και να αλληλοτροφοδοτούνται: οι αντιδράσεις στην εκλογή Ομπάμα απ' τους υπέρμαχους της οπλοφορίας στις ΗΠΑ και η αύξηση των φυλετικών εγκλημάτων μίσους.

Οι υπέρμαχοι της οπλοκατοχής παίρνουν τα… μέτρα τους
Στο βαθύ αμερικάνικο Νότο, οι υπέρμαχοι της οπλοκατοχής εν μέσω της οικονομικής κρίσης, ανησυχούν ότι η επερχόμενη προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα, η οποία χαιρετίζεται πανταχόθεν ως φορέας αλλαγής και ελπίδας, θα σημάνει για αυτούς κάτι δυσάρεστο, κανονισμούς και περιορισμούς, παρότι ο Ομπάμα είχε προσπαθήσει προεκλογικά να καθησυχάσει αυτές τις ανησυχίες. Για το λόγο αυτό σπεύδουν, στις τελευταίες μέρες της ανεκτικής απέναντι στην οπλοκατοχή προεδρίας του Μπους, να αγοράσουν κι άλλα όπλα. Οι αυξήσεις των πωλήσεων όπλων σε κάποιες περιοχές μάλιστα, απ' την εκλογή του Ομπάμα και μετά, έχουν αυξηθεί κατά 50%!
Φυσικά, όταν ο Ομπάμα υποσχόταν καλύτερες ημέρες για την οικονομία, δεν εννοούσε ότι αυτή θα έλθει απ΄ τις πωλήσεις όπλων! Ωστόσο το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό του πολιτισμικού χάσματος στις ΗΠΑ. Απ' τη μια μεριά οι φιλελεύθεροι αστοί που φοβούνται και απεχθάνονται τα όπλα και απ' την άλλη οι συντηρητικοί επαρχιώτες φανατικοί υπέρμαχοι της οπλοκατοχής. Οι πρώτοι είναι οι νικητές των εκλογών και είναι πλέον σε θέση να θέσουν την οπλοκατοχή υπό περιορισμό, παρότι το δικαίωμα στην οπλοκατοχή είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.

Ο ρατσισμός επιμένει
Ακόμη και στον 21ο αιώνα υπάρχουν κάποιοι Αμερικανοί που δεν μπορούν να αποδεχθούν έναν μαύρο ως πρόεδρό τους. Ισως όχι τυχαία λοιπόν, απ' την 4η Νοεμβρίου και μετά, έχουν πολλαπλασιαστεί στις ΗΠΑ τα ρατσιστικά εγκλήματα μίσους, σύμφωνα με την αστυνομία και διάφορα παρατηρητήρια της εγκληματικότητας.
Είναι φανερό ότι ο ρατσισμός στις ΗΠΑ επιμένει, καθώς καταγράφονται ολοένα περισσότερα περιστατικά φλεγόμενων σταυρών, αναπαράστασης απαγχονισμού μαύρων και ρατσιστικών επιθέσεων. Τα κρούσματα αυτά, απ' την ημέρα των εκλογών και μετά, είναι εκατοντάδες, πολύ περισσότερα απ' το συνηθισμένο, σύμφωνα με τον Μαρκ Πότοκ, διευθυντής της ΜΚΟ Southern Poverty Law Center, η οποία παρακολουθεί τα εγκλήματα μίσους.
Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο στο Νότο, στις περιοχές όπου ο Μπαράκ Ομπάμα είναι κάθε άλλο παρά δημοφιλής. Ο κ. Πότοκ θεωρεί πως «υπάρχει ένα μεγάλο υποσύνολο του λευκού πληθυσμού που θεωρεί πως πλέον χάνει την πατρίδα που ήξερε, αυτήν που οι πρόγονοί του δημιούργησαν».
Ενδεικτικά της αντίληψης αυτής είναι τα λόγια του 46χρονου Γκραντ Γκρίφιν, απ' την Τζόρτζια: «Το έθνος μας εδώ και πολλά χρόνια καταστρέφεται. Η εκλογή του Ομπάμα αποτελεί την αποκορύφωση αυτής της διαδικασίας». Και προσθέτει: «Η πραγματική αλλαγή θα συνίστατο στον εκτοπισμό όλων όσοι ανήκουν στην ίδια εκκλησία με τον Ομπάμα».
Ο κοινωνιολόγος Μπι Τζέι Γκάλαχερ σχολιάζει σχετικά: «Η λογική πίσω απ' αυτά τα περιστατικά είναι πολύ απλή: Αν δεν μπορώ να ξεσπάσω στο αντικείμενο του θυμού μου, ξεσπάω σε κάποιο υποκατάστατο, για παράδειγμα κάποιον που ανήκει στην ίδια κοινωνική ομάδα ή στην ίδια φυλή. Αλλωστε το ίδιο είχε συμβεί μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Ένα κύμα αντιισλαμικής βίας είχε σαρώσει τη χώρα. Είναι ανόητο και εξίσου αποτελεσματικό με το να δέρνεις το σκυλί σου μετά από μια κακή ημέρα στη δουλειά, αλλά δυστυχώς συμβαίνει συχνά».

Πηγές: BBC News, The Times

Αυτά είχα να σας πω για να τιμήσω τ' αδικοχαμένο μου φλασάκι. Πληροφοριακά, το φλασάκι είχε μέσα κι ένα απ' τα ωραιότερα jazz κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ. Αυτό, του Τσαρλς Μίνγκους, που είναι το δεύτερο κομμάτι απ' το Νιου Τιχουάνα Μουντζ, που δεν θυμάμαι πώς λέγεται...


02 Track 02.mp3

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δε γκανουν ενα Μινγκους πρεζιντεντ
bass και δουμε μια μαυρη μερα

ysabel table dance λεγεται το κομματι

PS αμα εχεις αναγκη το δισκο(βλπ. music junkie: ,παιζει στο δεμονοιδ σε flac

ΠανωςΚ είπε...

Ανώνυμε, σιγά μην κάνουν τον Μίνγκους. Πιο πιθανό να κάνουν την Μπριτνεη Σπίαρς...

Ανώνυμος είπε...

Μινγκους πρεζιντενt! τι είπε τώρα το άτομο.
ασε ασε...
μόνο τον άλλο το μαλάκα με το σαξόφωνο ήταν άξιοι... κι αυτός ήταν και άσπρος, χα χα

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Τα φλασάκια όταν παθαίνουν φλάς συμπαρασύρουν και τους κατόχους σε αυτό;
Και τι σχέση έχουν αυτά τα φλας με τον Flash Gordon;