31 Οκτ 2011

Ωδή στα βιβλία που χαθήκανε νωρίς

Δεν είμαι κομμουνιστής και έχω τέσσερις αποδείξεις για αυτό: τα τέσσερα βιβλία που μου ‘χουν ψειρίσει (ή ξεχάσει να επιστρέψουν) τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι: κατά σειρά εξαφάνισης, τη «Λάμψη» του Κινγκ η ξαδέρφη μου, τον «Φύλακα στη Σίκαλη» του Σάλιντζερ άγνωστο ποιος κάλπης συμφοιτητής μου, υπάρχουν τρεις τέσσερις ύποπτοι που ο ένας ρουφιανεύει τον άλλον, τους «Αναστημένους» του Ράνκιν μια σειρούλα στο στρατό, την «Αδερφή» του Μπάροουζ ένας φίλος που αφού έχασε το βιβλίο χάθηκε κι αυτός. Αν κάποιος απ’ αυτούς με διαβάζει τώρα, πράγμα πλέον πιθανό, καθότι έχω αρχίσει να γίνομαι πολύ γνωστός, σίγουρα εκτός από αποτυχημένο κομμουνιστή θα με θεωρεί και μνησίκακο, ή έστω μνησίβιβλο ή μνησίχαζο.

10 σχόλια:

Raggedy Man είπε...

Εμένα η τελευταία τύπισσα που μου 'φαγε βιβλία, cd, δίσκους κλπ έμαθα ότι κάηκε από τα ντραγκς και το γύρισε στο χριστιανισμό! Καλά δεν την τιμώρησα;

ΠανωςΚ είπε...

Εχω κάτι βιβλία απ' την χριστιανική περίοδό μου, εκδόσεις "Ο Σωτήρ", που λυπάμαι να τα στείλω ανακύκλωση. Αν ενδιαφέρεται η τύπισσα, ας επικοινωνήσει μαζί μου, να της τα χαρίσω.

Raggedy Man είπε...

Χμμμμ... Υπάρχουν και πιο κομψοί τρόποι να μου πεις ότι ψάχνεις γκόμενα, αλλά θα ενδώσω... Στείλε το τηλέφωνό σου στο μέηλ και θα σε φτιάξω!

MenieK είπε...

Θέλω να ομολογήσω με τύψεις και όνειδος... ΔΕΝ έχω διαβάσει τον Φύλακα στη σίκαλη (ή οποιοδήποτε άλλο δημητριακό). Μπορώ να συνεχίσω να διαβάζω το βλόγον ή να αποχωρήσω με σκυμμένη την κεφαλή?

ΠανωςΚ είπε...

Ούτε καν τα θυμωμένα στάχυα του Λουντέμη δεν έχετε διαβάσει;
Οπως κι αν έχει, μάς τιμά η επίσκεψη και το σχόλιό σας κι ελπίζουμε στη συνέχισή τους.

(μα πόσο γλίτσης μπορώ να γίνω;)

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

MenieK,
οk, με τα δημητριακά δεν τα πας καλά, από φρούτα όμως; "Τα σταφύλια της οργής" τα έχεις πετάξει, ως αγανακτισμένος, εκεί που πρέπει τουλάχιστον;

ΠανωςΚ είπε...

Κατερίνα σ-Μ., ταιριάζει επίσης, για του αγαναχτισμένους, κι η ποιητική συλλογή του Μίμη Σουλιώτη "Αυγά μάταια". (δεν την έχω διαβάσει, απλώς με αρεσει ο τίτλος)

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

! Oύτε ακουστά η συλλογή με τον ευρηματικό (και επίκαιρο) τίτλο. Μάταια τους πετούν αυγά, αυτοί δεν ξεκουνούν με τίποτα αν δεν ολοκληρώσουν το καταστροφικό έργο τους. Αντί "αυγά μάταια", λοιπόν, καλύτερα αυγά μάτια.

Τα έβαλα ήδη στο "καλάθι" για την επόμενη παραγγελία μου. Αν βρω κάτι ταιριαστό στην θλιβερή κατάσταση, θα το κοτσάρω εδώ.

MenieK είπε...

σιγά μην τους πετάξουμε σταφύλια (της οργής ή του αντίθετου της οργής που ΔΕΝ ξέρω ποιο είναι)... Κοστίζουν τα σταφύλια @Κατερινα, κοστίζουν... Και για να πω την αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που θα χαλάλιζα για να τους πετάξω στα μούτρα. Ένα όχι ήθελα να τους πετάξω και πέσαν όλοι πάνω μου για να με πείσουν, αφ' ενός ότι δεν είναι η ώρα για να το πετάξω, αφ' ετέρου ότι δεν κατέχω την πληροφορία και τη γνώση για να το πετάξω σωστά αφε(ς) τρίτου (δρόμου, ξέρετε ή ενθυμείστε δεν έχει σήμασία) ότι ήδη έχω ορίσει αυτούς που θα το πετάν (ή ούχι) δι' εμέ (και άπαντες/σες ως εγώ που θεωρούν/με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία το βέλτιστο -ως εδώ- πολίτευμα)
φλυαρώ... είναι που έχω hangover και δεν έχω φάει ακόμα τα δημητριακά μου

Octarin είπε...

ΛΟΛ! Αυτό μου θύμισες εμένα, που τελικά μετά από μια ντουζίνα βιβλίων δανεισμένων, χαμένων, καμένων, ξεπατωμένων, εξαθλιωμένων, εξαπατημένων, εξευτελισμένων και ξεφυλλιασμένων, τελικά ανάρτησα ταμπέλα ως "μνησίβλακας" και αποφάσισα πως εαν θελήσεις απο δω και μπρος κάποιος να διαβάσει βιβλίο μου, θα έρθει απο το σπίτι, θα κάτσει σε μια άνετη γωνίτσα -το μαγαζί προσφέρει καφέ και τσάι με κουλουράκι δανέζικο με αχλάδι- και θα διαβάσει ότι θέλει και όσο θέλει, αλλά δεν περνάει σελίδα από αυτό το κατώφλι προς τα έξω ποτέ ξανά.