Η φαντασία οφείλει να είναι αντιεπιστημονική - αντιεξουσιαστική

Η ορχήστρα στ' ασανσέρ της Υπηρεσίας έπαιζε Μπαχ, όταν ξάφνου εξαπέλυσαν επίθεση fap τα μεταμφιεσμένα τσιράκια του ΓΑΠ. Έκανα λαβή-σαχ και ξεγλίστρισα με κίνηση ματ νιώθωντας ένα απροσδιόριστο αίσθημα Αϊ-Δίας, μεγάλη η χάρη του. Γνώριζα την ξαφνική, ανεξέλεγκτη και πηγαία ανάγκη των τσιρακίων να αυνανίζονται εξαγριωμένα επειδή ο χρόνος είναι πολύτιμος και πού καιρός τώρα για αντιπαραγωγικές, μη δημιουργικές, μη κοινωφελείς μαλακίες, στάσου για μία στα γρήγορα. Ανασυγκροτησθείς ταχέως βγήκα έξω στον κρύον παγερόν αέρα. Κασκολίστηκα και παλτοσφίχτηκα, ισιοκορμώμενος και βαθυπνεύστης. Ημουν κυνηγός, μια έννοια διεστραμμένη, ένα πρόσωπο που παρακολουθεί όσους διαβιούν άσκοπα, αντιπαραγωγικά. Μια caps lock φωνή αντήχησε στην κεφαλή μου, στο κενό μεταξύ του αριστερού και του δεξιού αυτιού: «Φύγε από κοντά μου, την έχεις δει ο απόλυτος σταρ της εποχής, εγκεφαλικός Αϊνστάιν με πέος Φρανκεστάιν». Στάθηκα ενώπιον του στρατεύματος:
"Ζήτω η λογική!". Αρχηγού παρόντος πάσα στον φούνταριστο που κρατά μαχαίρι και γκολ γκερλ.
"Ζήτω!". Ρε φίλε, σε χωροχρονομηχανή έχω μπει;
"Ζήτω ο ρεαλισμός!". Μέσα στο τρόλεϊ φορώντας τα μαγικά της ρόλεϊ καθόταν μια παίκτρια του βόλεϊ.
"Ζήτω!". Καλά ήταν. Είχαν ψυχή τα σκασμένα.
"Ζήτω η επιστήμη!". Άνθρωποι: αγοράζουν κούπες, μπλουζάκια και μαγνήτες που τους βάζουν στο ψυγείο για να μαζεύονται οι απλήρωτοι λογαριασμοί.
"Ζήτω!" Τα ζήτω τους πλημμύρισαν το χώρο, έγιναν απρόσωπα κορμιά που στα χέρια με σηκώσαν, κι εγώ ψίχουλα τούς χάριζα και λάμες ξουραφιών, και τους έλεγα πως, αφού κόψανε το κάπνισμα, επειδή ο καπνός τον άνθρωπο σκοτώνει, δεν κόβουνε τις φλέβες τους καλύτερα;