Η μαγειρική της κρίσης

Θυμάστε αυτό;
Όχι;
Καλά διαβάστε το και μετά επιστρέψτε εδώ.
Επιστρέψατε;
Ωραία.
Την επόμενη μέρα, πρωί πρωί, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και έπεσε το μάτι μου στον ανοικτό Γαστρονόμο που είχε αφήσει η Άφρο πάνω στο έπιπλο της κουζίνας. Και έγραφε αυτό:

"+ 1 συμβουλή: Αναμειγνύοντας μοσχαρίσιο με χοιρινό κιμά, μειώνουμε το κόστος κερδίζοντας σε νοστιμιά."

Πιο κόστος ρε τι είναι αυτά που λένε σκέφτηκα και διάβασα παρακάτω:

"Το πιο φθηνό μέρος είναι οι φτερούγες, που θα τις βρείτε και σε δισκάκια στα σούπερ μάρκετ, και κοστίζουν κατά μέσον όρο γύρω στα 3,5 €. Είναι ό,τι πρέπει για ζωμούς, αλλά γίνονται πολύ νόστιμες και στο φούρνο, αν τις μαρινάρουμε πρώτα σε ένα μείγμα σάλτσας σόγιας, μελιού, ελαιολάδου και χυμού πορτοκαλιού."

Περίεργος γι' αυτό που διαβάζω γυρίζω στο εξώφυλλο. Και διαβάζω το θεϊκό:
"Η κουζίνα της κρίσης. Ταπεινά υλικά, Δημιουργική μαγερική"
Γύρισα στο Editorial. Ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
αλλά αν βαριέστε (κάντε ένα κόπο όμως είναι κρίμα να χάσετε το πρελούδιο της κρεμμυδόπιτας) έχω εδώ την πρόταση που θα σας αρέσει:

"Ίσως είναι μια ευκαιρία, λοιπόν, η βαθιά κρίση στην οποία ρίξαμε την πατρίδα..."

Ρίξαμε; Την πατρίδα; Αλλά έτσι είναι. Η πατρίδα είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται όπως χρησιμοποιούνταν η λέξη Αλβανός παλαιότερα. Αν είχε κλέψει ήταν Αλβανός. Αν είχε βρει ένα πορτοφόλι και το επέστρεφε ήταν Βορειοηπειρώτης.
Εδώ μου δημιουργήθησαν δύο απορίες.
Απορία Νο 1
Είμαι άνεργος. Και στο σπίτι με επισκέπτεται ένας φίλος επίσης άνεργος. Καθόμαστε συζητάμε για το πως θα ζήσουμε σε μια χώρ απου δεν έχει δουλειά για εμάς. Μιλάμε για το πως θα βρούμε λεφτά για να ζήσουμε. Και ξαφνικά σηκώνομαι και του λέω:
"Έλα κάτσε να φας μαζί μου. Βρήκα φτερούγες σε δισκάκια στο σούπερ μάρκετ μόλις 3,5 €!Τις έχω στο φούρνο, μαριναρισμένες πρώτα σε ένα μείγμα σάλτσας σόγιας, μελιού, ελαιολάδου και χυμού πορτοκαλιού.ΤΕΛΕΙΑ;;;;Μου έμμεινε και το δισκάκι!!"
Απορία Νο 2
έχουν καταλάβει σε αυτό το μαγαζί, που δε μπορεί ή τους ψεκάζουν ή τα κείμενα τα γράφει όλα ο ίδιος άνθρωπος, ότι για να μπορέσει κάποιος να διαβάσει στο Γαστρονόμο ότι μπορεί να αγοράσει από ΣΜ δισκάκι φτερούγες με 3,5 ευρώ θα πρέπει να δώσει 4 ευρώ για να πάρει την εφημερίδα με το περιοδικό; Δηλαδή έχει 4 ευρώ να πάρει Καθημερινή αλλά δεν έχει να πάρει κρέας άρα θα πάρει φτερούγες; Και γιατί παρακαλώ η Καθημερινή είναι ακριβότερη από ένα δισκάκι φτερούγες;
Εκεί που σκέφτομαι όλα αυτά μέσα στην ησυχία του πρωινού, βλέπω σε πιο μήνα ανήκει το τεύχος. Και εκεί έπαθα κοκομπλόκο:

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

Μάλιστα Απρίλιος του 2010. Πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Δηλαδή τι πρέπει να γράφουν τώρα;
Κείμενα από το τεύχος μπορείτε να βρείτε εδώ

ΥΓ Σήμερα ο μπλογκσπότης μου έσπασε τα νεύρα. Με άφησε να γράψω όλο το κείμενο αλλά αυτός είχε κρατήσει μόνο το πρώτο γράμμα. Μετά κόλλησε. Το κείμενο χάθηκε και μαζί η ψυχραιμία. Ομολογώ ότι το κείμενο που χάθηκε ήταν καλύτερο...