Περιμένοντας τους βαρβάρους...
σε ένα δρόμο μακρύ, το δάκτυλο του μπάτσου θησαυρό ψάχνει στη μύτη να βρει...
31 Μαρ 2009
Κοντρόλες
Μια ήσυχη σοφάρ ημέρα στη δουλειά, ώσπου:
- Ιιιιι....
- ...
- Εχουμε κολλήσει;
- ...
- Ουφ... Φφφφφ... Οχ, οχ, αντε να δούμε...
-...
- Εχει κολλήσει το δίκτυο;
- Τσου.
- Ουφ... Ιιιιιιι... Το 'χασα, το 'χασα ...
(το ξέρουμε, χαμένο το 'χεις χρόνια τώρα)
- ... το 'χασα το κείμενο παιδιά!
- ...
- Πώς γίνεται να το ξαναβρω;
- Το είχες σώσει;
- Ε;
- Το είχες σώσει;
- Όχι.
- Ε, τότε...
- Ιιιιι.... Και τώρα τι θα κάνω;
Τα χάπια μου και γρήγορα!
(ελλείψει χαπιών όμως και για νιοστή φορά το τραγούδι)
30 Μαρ 2009
Γιουβ καμ ε λονγκ γουέη, μπέημπι
Ο Αρσέν το γράφει πολύ καλά σε μιαν ανάρτησή του: ...άλλωστε ο ξένος λόγος είναι συχνά πιο απολαυστικός...
Οπότε:
Οπότε:
Αν οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τη ζωή πιο ειλικρινά, έστω και μέσα από τα σχήματα, θα χρωστούσαν την τιμή και την ευγνωμοσύνη τους στους λίγους που τολμούν και ασεβούν απέαντι στα σχήματα. Αυτοί οι ασεβείς είναι που δημιουργούν τη ζωή. Η ζωή που τελματώνεται στα σχήματα είναι κιόλας ένα προμήνυμα θανάτου. Η πραγμάτωση του πρωτοτύπου είναι που διατηρεί τη ζωή. Οσοι τολμούν μερικά βήματα έξω απ' τα καθιερωμένα, αποκαλύπτουν κόσμους καινουργιους, αληθινής ζωής, πηγές ζωής κρυμμένες κι άγνωστες. Και στα βήματά τους έρχονται μετά να ακολουθήσουν οι πολλοί. Αυτοί που χθες ζητούσαν τις κεφαλές των επαναστατών "επί πίνακι" καρπώνονται σήμερα τα όσα στις καινούργιες πηγές ζωής αποκάλυψαν οι επαναστάτες. Βέβαια, θα μεταβάλουν και πάλι σε σχήμα ό,τι για τους πρώτους ήταν πρωτότυπο, μα θα έρθουν άλλοι επαναστάτες να ανοίξουν πιο πέρα το δρόμο, να προχωρήσει η ζωή κι άλλα βήματα πιο μπροστά.
Εντάξει, το όνομα του συγγραφέα προκαλεί ανατριχίλες, δυσεντερία, στομαχικές διαταραχές, κενώσεις στομάχου και διάφορα άλλα όχι ιδιαίτερως ευχάριστα για τον άνθρωπο πράματα. Κι εντάξει είναι λίγο διδαχτικό το ύφος. Κι εντάξει, θα μπορούσε να ερμηνευτεί αυτό το απόσπασμα ποικιλοτρόπως. Και σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερα να απομονώνεις καταπώς σε βολεύει ένα χωρίο από ένα ολόκληρο βιβλίο. Κι όπως θα του έλεγε ο Φατμπόη Σλιμ του Μίστερ Τζονάρα, "από τότε που τα έγραψες αυτά, you've come a long way baby..."
Οπως κι αν έχει, εμένα αυτό που αντέγραψα με αρέζει. Και θα 'θελα να 'μουν κηπουρός (ασχετο).
Οπως κι αν έχει, εμένα αυτό που αντέγραψα με αρέζει. Και θα 'θελα να 'μουν κηπουρός (ασχετο).
27 Μαρ 2009
Αποκάλυψη: Γιατί οι Άγιοι δεν έχουν επίθετο?
Μεταξύ των 40 Εκκλησιών, νομίζω ότι βρήκα την καλύτερη από όλες. Και μου έλυσε και άλυτα ερωτήματα, τα οποία δεν είχα και ποτέ. Ψιλοχαμός πάντως γινόταν. Καθόμαστε κάπου δίπλα σε μια κυρία, καμιά 70αριά χρόνων αλλά κρατιόταν μια χαρά, φορούσε ένα σκοτωμένο ζωάκι για να προστατεύεται απο το κρύο (το ζωάκι), νύχι περιποιημένο, μαλλί φουλ κομπλέ κομμωτήριο και κόκκινο αλλά λίγο αποτυχημένο, σαν να βάλες ασπρόρουχα με εμπριμέ στο πλυντήριο, με μια τούφα αλά Άννα δε θα γίνεις τακτική καθηγήτρια γιατί δεν έχεις διδακτορικό έλεος πια δε σε χάλασε καθόλου Παναγιωταρέα, η οποία πέραν του προφανούς ότι μόλις είχε απαντήσει σε δημοσκόπηση υπέρ της ποινικοποίησης της κουκούλας (όταν βρέχει), ήξερε και όλα τα lyrics (μετά βέβαια κατάλαβα ότι κρατούσε στα χέρια το playlist). Πώς να περάσει η ώρα, αρχίζω να παρακολουθώ τις αγιογραφίες. Κοιτάω πρώτα τον Άγιο Νέστορα (βασιλιά της Πύλου?) και απο πάνω τον Άγιο Βάκχο (όχι, η εκκλησία δεν ήθελε να αφομοιώσει αφού κατέστρεψε ότι είχε σχέση με την αρχαία Ελλάδα, ο Βάκχος ήταν Χριστιανός). Σαν να μοιάζουν σκέφτηκα. Κοιτάω λίγο πιο προσεχτικά και διαπιστώνω ότι αν εξαιρέσεις ότι ο ένας κρατούσε ρομφαία και ο άλλος εικόνα και χαρτί κατά άλλα τα πρόσωπά τους ήταν ολόιδια, μόνο που είχαν λίγο διαφορετικό χτένισμα (ο Βάκχος ήταν λίγο πιο Ιταλός, με το μπουκλάκι του και το ζελέ του, ο άλλος πιο χύμα και αλτέρνατιβ)! Τι να σκεφτώ παρά το προφανές: Ο Άγιος Βακχος και ο Άγιος Νέστορας ήταν δίδυμα αδέρφια. Συνεχίζω την περιπλάνησή μου στον ουρανό της Εκκλησίας και βλέπω λίγο παραπέρα τον Άγιο Χαράλαμπο και 3 Αγιους πιο εκεί έναν που του ψιλομοιάζει (όνομα δε θυμάμαι). Φάτσες πάλι ολόιδιες, αυτή τη φορά και χτένισμα ίδιο. Τι σκατά ρε λέω? Και άλλα δίδυμα? Μέχρι που με αποτελειώνουν 4 ακόμη που ανά 2 ήταν ολόιδιοι! Η οικογενειοκρατία κτυπά και στην αγιοσύνη σκέφτομαι και αν δεν έχεις το όνομα, πρέπει να χεις βύσμα (εντάξει δεν ξέρω μπορεί να ήταν άξιοι, μην τους βάζουμε και όλους στο ίδιο τσουβάλι, το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο, το δέντρο και το δάσος και άλλα τέτοια)! Πόσους άραγε θα τους κατάπιε το σύστημα? Μόνο που η Εκκλησία είχε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να το κρύψει επιμελώς αφήνοντας τους Αγίους χωρίς επίθετο. Μέχρι που ήρθε αυτός ο ταλαντούχος και εμπνευσμένος αγιογράφος που άφησε αχαλίνωτη τη φαντασία του, δεν περιορίστηκε, δεν έκανε αρπαχτή, έβαλε όλη του την τέχνη, όλο του το μεράκι, αυτός ο βαθύς μελετητής και γνώστης του αντικειμένου, που μπορεί -όπως ακούγεται- να αποτυπώσει στον καμβά του δύο τελείως διαφορετικά πρόσωπα με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, για να βάλει τέλος σε αυτό που η Εκκλησία μας έκρυβε τόσα χρόνια. Έχουμε ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους.
Ya basta!
Λευτεριά στους άξιους Αγίους!
Επίθετα στους Αγίους ΤΩΡΑ!
Ποινικοποίηση της χρήσης φωτοστέφανου από διάφορους (τουλάχιστον να μπει ως επιβαρυντική)!
Auto-ερωτισμός
Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του Everything you know is wrong, Πάνος Συγκαμμένος, με αφορμή το ερώτημα που ετέθη επί τάπητος στο ιστολόγιο του Σκύλου της Βάλια Κάλντα, κατά πόσον και τίνι τρόπω μπορεί να εσυνουσιασθεί ένα σπίτι και κατ’ επέκτασιν οτιδήποτε άψυχο, κατά τις γνωστές προτροπές «σου γαμώ το σπίτι», «σου γαμώ τα πρέκια», «σου γαμώ το κέρατο», «σου γαμώ τον άξονα της γης», «σου γαμώ το μαγαζάκι», «σου γαμώ το καριοφίλι» κτλ. μέχρι και τα επαναστατικά «γαμώ τα υπουργεία σας», «γαμώ το κράτος», κατόπιν επιτοπίου, ενδελεχούς και ριψοκίνδυνης έρευνος και έχοντας ακόμη στα αυτιά του, ως μονότονο σάουντρακ, τις μικρές κραυγές ντροπής των τριών συμφοιτητριών του, τότε που είχανε πάει μαζί να δούνε το Κρας του Κρόνεμπεργκ, στο σινεμά Παλάς, πριν γίνει Μαρξ εντ Σπένσερζ, γαμιέται στη δουλειά και υπογράφει:
ΣΚΕΥΗ ΗΔΟΝΗΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Του Πάνου Συγκαμμένου-Γαμημένου
Ο Έντουαρτ Σμιθ, όταν βγαίνει ραντεβού, δεν πηγαίνει σε ακριβά εστιατόρια. Δεν προσφέρει στο αντικείμενο του πόθου του λουλούδια, σοκολάτες, πρόστυχα εσώρουχα κτλ. Ο Εντουαρτ Σμιθ προκαλεί γουργουρητά πηγαίνοντάς το έτερόν του ήμισυ μέχρι το κοντινότερο βενζινάδικο ή καθαρίζοντάς το. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι οι ερωτικές του κατακτήσεις είναι περίπου 999, ωστόσο το σημερινό του αμόρε ουδόλως ενοχλείται απ’ αυτό το αμαρτωλό και άσωτο παρελθόν.
Ο Εντουαρτ Σμιθ είναι ένας τύπος που έχει ανεβάσει την αγάπη του άνδρα προς το αυτοκίνητό του σε πρωτόγνωρα επίπεδα: η επαφή του με αυτές τις κατασκευές από μέταλλο και δέρμα μόνο πλατωνική δεν είναι.
Η πρώτη του φορά με αυτοκίνητο ήταν στα 15 του. Ποτέ του δεν έχει νιώσει ερωτική έλξη για μέλη της ανθρώπινης φυλής, άνδρες ή γυναίκες.
«Δεν είμαι άρρωστος και δεν πληγώνω κανέναν. Απλώς τη βρίσκω με τ’ αυτοκίνητα», δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα Τέλεγραφ.
Το τωρινό του γκομενάκι είναι ένα κατσαριδάκι της Φοξβάγκεν, που ο ίδιος ονομάζει «Βανίλα». «Εκτιμώ την ομορφιά. Εντάξει, αυτό που μου συμβαίνει ίσως να είναι κάτι παραπάνω απ’ την απλή εκτίμηση της ομορφιάς. Στην ουσία πρόκειται για έναν τρόπο να εκφράζω την αγάπη», δηλώνει ο Σμιθ.
Οι άνθρωποι που νιώθουν σεξουαλική έλξη απ’ τα αυτοκίνητα ονομάζονται «μηχανόφιλοι». Σύμφωνα με την εφημερίδα Τέλεγραφ, περισσότεροι από 500 μηχανόφιλοι ανακάλυψαν ο ένας τον άλλο χάρη στο ίντερνετ.
Όλα ξεκίνησαν στην εφηβεία του Σμιθ: «Όταν ήμουν 13, κυκλοφόρησε το μοντέλο Corvette Stingray, ήταν ένα αυτοκίνητο που ανάβλυζε ερωτισμό. Απίστευτο μηχάνημα. Το ήθελα κάργα».
Και συνεχίζει: «Υπήρχαν τότε διάφορα αυτοκίνητα που με γκάβλωναν: περίμενα να νυχτώσει, σκαρφάλωνα απάνω τους, τα αγκάλιαζα και τα φιλούσα».
Ο Σμιθ πιστεύει πως ο έρωτάς του δεν είναι μονόπλευρος, αλλά ότι κάτι νιώθουν και τα αυτοκίνητα: «Υπάρχουν φορές, έξω στη μέση του πουθενά, που βλέπω ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο και καταλαβαίνω ότι χρειάζεται αγάπη».
Παρά το πάθος του, ο Σμιθ έχει κατά διαστήματα ξεκόψει απ’ τα αυτοκίνητα, επιλέγοντας το μοναχικό δρόμο, άλλες φορές μάλιστα είχε και ερωτικούς συντρόφους που δεν ήταν αυτοκίνητα, κι όπως ο ίδιος παραδέχεται την εντονότερη σεξουαλική εμπειρία τού τη χάρισε ένας απ’ αυτούς: ένα ελικόπτερο!
Νομίζατε πως, κατόπιν τούτου, τα έχετε δει όλα σχετικά με τους ανθρώπους που τα κάνουν όλα; Ξανασκεφτείτε το! Στο Cracked παρουσιάζονται άλλα πέντε αντικείμενα του πόθου, σκεύη ηδονής: ένα τραπεζάκι του πικνίκ, μια πινακίδα του δρόμου, ένα ποδήλατο, μια κολώνα φωτισμού, ένα παγκάκι πάρκου…
ΥΓ. Να δω τι άλλο θα γράψω για λίγα χιταλάκια… Ξεπουλημένος τελείως λέμε!
Κι ένα υπέροχο τραγούδι που έγραψε ο -προφανώς συμπασχων- Ρότζερ Τέηλορ...
Φασκελοκουκούλωστα
Απ' τις "Σημειώσεις από την άλλη οχθη - Το χειρόγραφο του κυρίου Σολοβαΐδ", του Wilhelm Hauff, εκδ. Οξύ.
"Συνεφωνήσαμεν πλήρως ότι υμείς, κύριε φον Μπάρμπε, στρέφετε σαφώς επάνω σας την υποψίαν, τουτέστιν εισαγάγατε και αναπτύξατε τοιαύτας καταστάσεις εις την ακαδημαϊκήν μας νεολαίαν. Χμ! Τι έχετε να πείτε κυριε φον Μπαρμπε;"
"Τι έχω να πω; Μέχρι τώρα τίποτε. Περιμένω τις αποδείξεις που καθιστούν τη ζωή και τη συμπεριφορά μου ύποπτες παρόμοιων κατηγοριών".
"Αποδείξεις;" απάντησε έκπλητκος ο πρύτανης. "Απαιτείτε αποδείξεις; Αποτελεί τούτον ενδειξιν σεβασμού έναντι μιας ακαδημαϊκής συγκλήτου; Φέρατέ μας ο ίδιος την απόδειξιν πως δεν είστε, σύμφώνως προς το αξιόποινον κατηγορητήριον, δημαγωγός".
"Μετά της ευγενούς υμών αδείας, Εξοχότατε", αποκρίθηκε ο κοσμήτωρ των νομικών. "Επί της ανακρίσεως, όταν ο ύποτος κατηργορείται, δικαιούται όπως παντοιοτρόπως απαιτήσει την απαρίθμησιν των αιτίων άτινα του επέφερον την κατηγορίαν".
[...]
"Το δημαγωγός παράγεται εκ των δήμος και άγειν. Συμφώνως προς την έννοιαν τάυτην, τις είναι περισσότερο δημαγωγός από υμάς; Νόμίζετε άραγε ότι δεν έπεσεν εις την αντίληψίν μας ότι παρεσύρατε νέους ανθρώπους εις το ποτόν; Οτι εισαγάγετε νέα ασματα και χαρτοπαίγια; Συνεπώς είστε δημαγωγός".
[...]
"Οι δημαγωγοί εισέρχονται κρυφίως και άνευ εμφανούς σκοπού εις την χώρα και επιχειρούν να της βάλουν πυρ. Πρόκειται περι ασταθών χαρακτήρων, οι οποίοι αμέσως φαίνονται ύποπτοί. Ο κυριος φοιτητης φον Μπάρμπε, ευρίσκεται εδώ ανευ συγκεκριμένου σκοπού, καθότι περιφέρεται εις όλα τα κολέγια και τας επιστήμας δίχως να συχνάζει κάπου συνεχώς ή να κρατεί σημειώσεις. Συνεπώς; Εφάνη ιδιαίτερως ύποπτος δημαγωγίας. Ποίος είναι αξιώτερος της κατηγορίας από τον παραβατην; Εχω δίκαιον κύριοί μου;"
"Ευφυέστατον! Απολύτως", αποκρίθηκαν εν χορώ οι ερωτηθέντες.
Με μεγαλοπρέπεια σηκώθηκε ο πρύτανης: "Πιστεύουμε ότι αρκούντως απεδείξαμε, κύριε φοιτητή Φρειδερικε φον Μπάρμπε, πως είστε ύποπτος μυστικών ραδιουργιών".
YΓ. Σιγά μη βάλω το Σιμπαθι φορ δε Ντέβιλ...
"Συνεφωνήσαμεν πλήρως ότι υμείς, κύριε φον Μπάρμπε, στρέφετε σαφώς επάνω σας την υποψίαν, τουτέστιν εισαγάγατε και αναπτύξατε τοιαύτας καταστάσεις εις την ακαδημαϊκήν μας νεολαίαν. Χμ! Τι έχετε να πείτε κυριε φον Μπαρμπε;"
"Τι έχω να πω; Μέχρι τώρα τίποτε. Περιμένω τις αποδείξεις που καθιστούν τη ζωή και τη συμπεριφορά μου ύποπτες παρόμοιων κατηγοριών".
"Αποδείξεις;" απάντησε έκπλητκος ο πρύτανης. "Απαιτείτε αποδείξεις; Αποτελεί τούτον ενδειξιν σεβασμού έναντι μιας ακαδημαϊκής συγκλήτου; Φέρατέ μας ο ίδιος την απόδειξιν πως δεν είστε, σύμφώνως προς το αξιόποινον κατηγορητήριον, δημαγωγός".
"Μετά της ευγενούς υμών αδείας, Εξοχότατε", αποκρίθηκε ο κοσμήτωρ των νομικών. "Επί της ανακρίσεως, όταν ο ύποτος κατηργορείται, δικαιούται όπως παντοιοτρόπως απαιτήσει την απαρίθμησιν των αιτίων άτινα του επέφερον την κατηγορίαν".
[...]
"Το δημαγωγός παράγεται εκ των δήμος και άγειν. Συμφώνως προς την έννοιαν τάυτην, τις είναι περισσότερο δημαγωγός από υμάς; Νόμίζετε άραγε ότι δεν έπεσεν εις την αντίληψίν μας ότι παρεσύρατε νέους ανθρώπους εις το ποτόν; Οτι εισαγάγετε νέα ασματα και χαρτοπαίγια; Συνεπώς είστε δημαγωγός".
[...]
"Οι δημαγωγοί εισέρχονται κρυφίως και άνευ εμφανούς σκοπού εις την χώρα και επιχειρούν να της βάλουν πυρ. Πρόκειται περι ασταθών χαρακτήρων, οι οποίοι αμέσως φαίνονται ύποπτοί. Ο κυριος φοιτητης φον Μπάρμπε, ευρίσκεται εδώ ανευ συγκεκριμένου σκοπού, καθότι περιφέρεται εις όλα τα κολέγια και τας επιστήμας δίχως να συχνάζει κάπου συνεχώς ή να κρατεί σημειώσεις. Συνεπώς; Εφάνη ιδιαίτερως ύποπτος δημαγωγίας. Ποίος είναι αξιώτερος της κατηγορίας από τον παραβατην; Εχω δίκαιον κύριοί μου;"
"Ευφυέστατον! Απολύτως", αποκρίθηκαν εν χορώ οι ερωτηθέντες.
Με μεγαλοπρέπεια σηκώθηκε ο πρύτανης: "Πιστεύουμε ότι αρκούντως απεδείξαμε, κύριε φοιτητή Φρειδερικε φον Μπάρμπε, πως είστε ύποπτος μυστικών ραδιουργιών".
YΓ. Σιγά μη βάλω το Σιμπαθι φορ δε Ντέβιλ...
24 Μαρ 2009
Παραέγινε το κακό...
Ορίστε μια ιδέα για το σήμα που θα έχουν όσοι αστυνομικοί θα αποτελούν τη δύναμη κρούσης του "Μεγάλου Παπιού"
Καθαρίζει, καταπολεμά το πουρί, αρωματίζει και έχει και θαλασσινή φρεσκάδα. Για να πάνε τα απόβλητα της κοινωνίας εκεί που τους αξίζει, στο βόθρο, χωρίς να μένει τίποτα. Ούτε το ενοχλητικό πουρί.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι από εδώ και πέρα τα πράγματα ζορίζουν. Επιστρέφουμε πίσω σε παλιές εποχές, άσχημες. Φτάσαμε σε σημείο να στηρίζεται μια ολόκληρη δικαστική ακροαματική διαδικασία σε μαρτυρίες αστυνομικών. Να στηρίζεται ολόκληρο κατηγορητήριο πάνω σε αυτές. Να δίδονται ποινές με βάση αυτές.
Θυμάμαι ότι η γιαγιά μου, μου έλεγε πόσο πολύ τρέμανε τους αστυνομικούς κάποια χρόνια. Το ίδιο πάνε να καλλιεργήσουν και τώρα με τις ευλογίες της "κοινής γνώμης". Αν βρίσεις ένα αστυνομικό ή τέλος πάντων του μιλήσεις άσχημα μπορεί να καταλήξεις με κατηγορίες αβάσταχτες.
Ποιους θέλουν να φοβερίσουν είναι γνωστό. Ρωτήστε τα παιδιά στη Λάρισα (αν δε κάνω λάθος) που έχουν κατηγορηθεί με βάση τον τρομονόμο. Κινδυνεύει το μέλλον τους. Παιδιά 15 και 16 χρονών. Με αστείες δικαιολογίες. Αυτό που θέλουν είναι να τρομοκρατήσουν τους γονείς για να ξέρουν ανά πάσα στιγμή που είναι τα παιδιά τους και να μη τα αφήνουν να φωνάζουν.
Πόσες φορές έχουν συλληφθεί άτομα χωρίς να έχουν καμία συμμετοχή σε γεγονότα μόνο και μόνο για να πουν οι "αρμόδιοι" στην "κοινή γνώμη" ότι έχουν κάνει συλλήψεις;
Δε χρειάζεται να θυμίσω περιστατικά. Τώρα έχουμε προχωρήσει σε μυστήριους θανάτους (έτσι δόθηκε στη δημοσιότητα το θέμα αυτό που θα διαβάσετε στον αγαπητό ιστολόγο in love with life) όπως ακριβώς πήγε να αποδοθεί σε ερωτική διένεξη η ιστορία της Κούνεβα.
Να σας δώσω ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Η ιστορία με τον νόμο Ορφανού που τόσες αντιδράσεις έχει ξεσηκώσει ειδικά τελευταία από τους οπαδούς όλων των ομάδων.
Θα ήθελα σας παρακαλώ να δείτε κοινά στοιχεία και να τα αναφέρετε:
Άμεση φυλάκιση, χωρίς αναστολή ή εξαγορά της ποινής ή δικαίωμα έφεσης.
Σας θυμίζει κάτι;
Έτσι μπράβο.
Χθες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση από 3 έως οκτώ μήνες πέντε οπαδοί του ΠΑΟΚ για επεισόδια στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τα επεισόδια έγιναν εκτός γηπέδου. Είχαν ξεκινήσει μετά από την αλόγιστη χρήση δακρυγόνων στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της Τούμπας. Ένας από τους οπαδούς παραδέχτηκε ότι αυτός πέταξε μια πέτρα στο πούλμαν που μετέφερε την αποστολή του Ολυμπιακού. Ένας από αυτούς καταδικάστηκε επειδή είχε πάνω του ένα πυρσό. Τον ίδιο πυρσό που ανάβουν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Με βάση αυτό το νόμο μπορεί να βρεθείς στη φυλακή με τις προαναφερθείσες συνιστώσες ακόμα και επειδή έβρισες.
Και πάμε τώρα στο καλύτερο: Ένας από αυτούς που ευτυχώς εν τέλει αθωώθηκε (η κατηγορία που τον βάραινε ήταν ότι πέταξε μια πέτρα σε αστυνομικούς) είναι 57 χρονών και οπαδός του Άρη! Βρέθηκε απ' ότι λέει ο ίδιος τυχαία εκεί και τον τσάκωσαν οι αστυνομικοί. Αυτός καλά τη γλίτωσε τελικά. Ένας άλλος οπαδός του Άρη, πέρσι εξέτισε ποινή πέντε μηνών και εν τέλει αποδείχθηκε ότι ήταν αθώος!
Στο δικαστήριο που έγινε χθες, οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν ΟΛΟΙ αστυνομικοί. Από δυο σε κάθε κατηγορούμενο. Και θα έκοβαν και το λιλί τους για την ενοχή των οπαδών που βρέθηκαν στο ειδώλιο.
Τώρα θα μου πείτε ναι ρε φιλαράκι αλλά ο άλλος πέταξε πέτρα στο πούλμαν. Ναι ρε παιδιά να πληρώσει. Αλλά όχι και έτσι. Δε μπορεί ο έμπορος ναρκωτικών και ο δολοφόνος του ίδιου του παιδιού του να έχει δικαίωμα έφεσης και ένας οπαδός του οποίου η κατηγορία είναι ότι είχε πάνω του ένα πυρσό ή ακόμα ακόμα και ότι πέταξε μια πέτρα να δικάζεται χωρίς αυτό. Επίσης δε μπορεί ένας άνθρωπος που έχει κατηγορηθεί για ένα τέτοιο πράγμα να πηγαίνει έστω και για μια ώρα στον ίδιο χώρο με εγκληματίες κανονικότατους.
Αν πάλι πιστεύετε ότι όλο αυτό το πράγμα δε σας ενδιαφέρει γιατί δεν έχετε σχέση με την μπάλα τότε σκεφτείτε τι έχει να γίνει με τον κουκουλονόμο και το "μεγάλο παπί".
Ποιοι θα είναι μάρτυρες κατηγορίας;
Που θα στηρίζεται το κατηγορητήριο;
Ποιες θα είναι οι αποφάσεις;
ΠΟΣΟΙ ΑΘΩΟΙ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ;
Ήδη είναι αρκετοί...
Υ.Γ. Το πρόβλημα επίσης αντί να λύνεται εντείνεται. Οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ μιλούν πλέον για ανοικτό πόλεμο.
Καθαρίζει, καταπολεμά το πουρί, αρωματίζει και έχει και θαλασσινή φρεσκάδα. Για να πάνε τα απόβλητα της κοινωνίας εκεί που τους αξίζει, στο βόθρο, χωρίς να μένει τίποτα. Ούτε το ενοχλητικό πουρί.Ένα είναι σίγουρο. Ότι από εδώ και πέρα τα πράγματα ζορίζουν. Επιστρέφουμε πίσω σε παλιές εποχές, άσχημες. Φτάσαμε σε σημείο να στηρίζεται μια ολόκληρη δικαστική ακροαματική διαδικασία σε μαρτυρίες αστυνομικών. Να στηρίζεται ολόκληρο κατηγορητήριο πάνω σε αυτές. Να δίδονται ποινές με βάση αυτές.
Θυμάμαι ότι η γιαγιά μου, μου έλεγε πόσο πολύ τρέμανε τους αστυνομικούς κάποια χρόνια. Το ίδιο πάνε να καλλιεργήσουν και τώρα με τις ευλογίες της "κοινής γνώμης". Αν βρίσεις ένα αστυνομικό ή τέλος πάντων του μιλήσεις άσχημα μπορεί να καταλήξεις με κατηγορίες αβάσταχτες.
Ποιους θέλουν να φοβερίσουν είναι γνωστό. Ρωτήστε τα παιδιά στη Λάρισα (αν δε κάνω λάθος) που έχουν κατηγορηθεί με βάση τον τρομονόμο. Κινδυνεύει το μέλλον τους. Παιδιά 15 και 16 χρονών. Με αστείες δικαιολογίες. Αυτό που θέλουν είναι να τρομοκρατήσουν τους γονείς για να ξέρουν ανά πάσα στιγμή που είναι τα παιδιά τους και να μη τα αφήνουν να φωνάζουν.
Πόσες φορές έχουν συλληφθεί άτομα χωρίς να έχουν καμία συμμετοχή σε γεγονότα μόνο και μόνο για να πουν οι "αρμόδιοι" στην "κοινή γνώμη" ότι έχουν κάνει συλλήψεις;
Δε χρειάζεται να θυμίσω περιστατικά. Τώρα έχουμε προχωρήσει σε μυστήριους θανάτους (έτσι δόθηκε στη δημοσιότητα το θέμα αυτό που θα διαβάσετε στον αγαπητό ιστολόγο in love with life) όπως ακριβώς πήγε να αποδοθεί σε ερωτική διένεξη η ιστορία της Κούνεβα.
Να σας δώσω ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Η ιστορία με τον νόμο Ορφανού που τόσες αντιδράσεις έχει ξεσηκώσει ειδικά τελευταία από τους οπαδούς όλων των ομάδων.
Θα ήθελα σας παρακαλώ να δείτε κοινά στοιχεία και να τα αναφέρετε:
Άμεση φυλάκιση, χωρίς αναστολή ή εξαγορά της ποινής ή δικαίωμα έφεσης.
Σας θυμίζει κάτι;
Έτσι μπράβο.
Χθες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση από 3 έως οκτώ μήνες πέντε οπαδοί του ΠΑΟΚ για επεισόδια στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τα επεισόδια έγιναν εκτός γηπέδου. Είχαν ξεκινήσει μετά από την αλόγιστη χρήση δακρυγόνων στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της Τούμπας. Ένας από τους οπαδούς παραδέχτηκε ότι αυτός πέταξε μια πέτρα στο πούλμαν που μετέφερε την αποστολή του Ολυμπιακού. Ένας από αυτούς καταδικάστηκε επειδή είχε πάνω του ένα πυρσό. Τον ίδιο πυρσό που ανάβουν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Με βάση αυτό το νόμο μπορεί να βρεθείς στη φυλακή με τις προαναφερθείσες συνιστώσες ακόμα και επειδή έβρισες.Και πάμε τώρα στο καλύτερο: Ένας από αυτούς που ευτυχώς εν τέλει αθωώθηκε (η κατηγορία που τον βάραινε ήταν ότι πέταξε μια πέτρα σε αστυνομικούς) είναι 57 χρονών και οπαδός του Άρη! Βρέθηκε απ' ότι λέει ο ίδιος τυχαία εκεί και τον τσάκωσαν οι αστυνομικοί. Αυτός καλά τη γλίτωσε τελικά. Ένας άλλος οπαδός του Άρη, πέρσι εξέτισε ποινή πέντε μηνών και εν τέλει αποδείχθηκε ότι ήταν αθώος!
Στο δικαστήριο που έγινε χθες, οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν ΟΛΟΙ αστυνομικοί. Από δυο σε κάθε κατηγορούμενο. Και θα έκοβαν και το λιλί τους για την ενοχή των οπαδών που βρέθηκαν στο ειδώλιο.
Τώρα θα μου πείτε ναι ρε φιλαράκι αλλά ο άλλος πέταξε πέτρα στο πούλμαν. Ναι ρε παιδιά να πληρώσει. Αλλά όχι και έτσι. Δε μπορεί ο έμπορος ναρκωτικών και ο δολοφόνος του ίδιου του παιδιού του να έχει δικαίωμα έφεσης και ένας οπαδός του οποίου η κατηγορία είναι ότι είχε πάνω του ένα πυρσό ή ακόμα ακόμα και ότι πέταξε μια πέτρα να δικάζεται χωρίς αυτό. Επίσης δε μπορεί ένας άνθρωπος που έχει κατηγορηθεί για ένα τέτοιο πράγμα να πηγαίνει έστω και για μια ώρα στον ίδιο χώρο με εγκληματίες κανονικότατους.
Αν πάλι πιστεύετε ότι όλο αυτό το πράγμα δε σας ενδιαφέρει γιατί δεν έχετε σχέση με την μπάλα τότε σκεφτείτε τι έχει να γίνει με τον κουκουλονόμο και το "μεγάλο παπί".
Ποιοι θα είναι μάρτυρες κατηγορίας;
Που θα στηρίζεται το κατηγορητήριο;
Ποιες θα είναι οι αποφάσεις;
ΠΟΣΟΙ ΑΘΩΟΙ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ;
Ήδη είναι αρκετοί...
Υ.Γ. Το πρόβλημα επίσης αντί να λύνεται εντείνεται. Οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ μιλούν πλέον για ανοικτό πόλεμο.
Grèce Générale
Πανό στο πανεπιστήμιο του Σεντ Ετιέν (αφιερωμένο στο Διάσελο) πριν τη Γενική Απεργία (Grève Générale) αλλαγμένο σε Grèce Générale
Δύο από τις φτωχότερες επικράτειες της Γαλλίας η Γουαδελούπη και η Μαρτινίκα για δύο μήνες βρίσκονταν σε γενική απεργία με βασικό αίτημα την αύξηση 200 ευρώ στο βασικό μισθό για να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια. Μετά από αγώνα που στηρίχτηκε κυρίως από το τοπικό συνδικάτο Liyannaj Kont Pwofitasyon (LKP, το οποίο στα Αντιλλέζικα σημαίνει "Ξεσηκώσου ενάντια στην εκμετάλλευση") αλλά και από τα συνδικάτα της μητροπολιτικής Γαλλίας και όλες τις δυνάμεις της αριστεράς οι εργαζόμενοι της μακρινής αποικίας στις Αντίλλες πέτυχαν τη δικαίωση των αιτημάτων τους με κύριο μέσο την μαζική απεργία αλλά και τις μαχητικές και βίαιες διαδηλώσεις. Παρά τις αντιδράσεις της τοπικής εργοδοσίας πέτυχαν την αύξηση των 200 ευρώ από την κυβέρνηση.
Ένα μήνα μετά η μητροπολιτική Γαλλία απάντησε με δυναμική απεργία στην οικονομική κρίση, στα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων, στην εργοδοτική καταπίεση και στο αδιάφορο σφύριγμα των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Το σύνθημα πλέον και για τους Γάλλους είναι +200 ευρώ και εδώ! Αν και ο κόσμος που κατέβηκε στις διαδηλώσεις ήταν περισσότερος από την πρώτη γενική απεργία στις 29 Ιανουαρίου, οι εργαζόμενοι που δεν πήγαν στη δουλειά τους ήταν λιγότεροι, δείγμα και αυτό της ανασφάλειας αλλά και της ανάγκης να μη χαθεί το ημερομίσθιο.
"Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους" "Σπάσε φτωχομαλάκα" 'Όλοι μαζί-γενική απεργία" "Ούτε φτωχοί-ούτε υποταγμένοι"
Στο δημαρχείο του 11ου διαμερίσματος: "Ζήτω η κομμούνα του Παρισιού"
Έξω από το Χόλιντεϊ Ιν: "Χόλιντεϊ Ιν οι εργαζόμενοί σου είναι φτωχοί"
Παρακάτω στην οδό Βολτέρ και αφού ο κύριος όγκος της πορείας είχε περάσει, ένας ακόμη πιο φτωχός (από τους πολλούς άστεγους του Παρισιού) περπατούσε με τη δική του σημαία
"Θα φάμε τους πλούσιους. Φτάνει πια να μας συνθλίβουν. Αλληλεγγύη στους χωρίς χαρτιά"
"Πρόεδρος Σαρκοζί: 360 δισεκ. για τις τράπεζες και ΑΥΤΟ για τους Γάλλους"
"Γουαδελούπη παντού - Γενική Ελλάδα"
22 Μαρ 2009
Τα γάλατα τα γάλατα
γαργάλα τα γαργάλα τα.
Αφιερωμένο στο γάλα το αποψινό πόστ.
Όπως οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ο κάτωθι εικονιζόμενος είναι υιός μου:
Ο συγκεκριμένος παίκτης (ο οποίος από ότι βλέπετε στο φωτογραφικό ντοκουμέντο ΗΔΗ μαθαίνει μπόουλινγκ) από όταν έγινε ενός έτους τρέφεται, εκτός των άλλων, με φρέσκο γάλα. Όπως όμως μας είπε ο γιατρός θα πρέπει να βλέπουμε να παίρνουμε φρέσκο γάλα από συγκεκριμένες εταιρίες. Τις αναφέρω όχι για διαφημιστικούς λόγους αλλά γιατί αυτές μου είπε, κάτι παραπάνω θα ξέρει, οπότε σας το λέω μήπως σας φανεί χρήσιμο. Φάρμα Κουκάκη, Όλυμπος και Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή.
"Το γάλα των υπολοίπων είναι μεταλλαγμένο και καλό θα ήταν να τις αποφύγετε" είπε ο γιατρός.
Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Φίλη που έχει να κάνει με τα γάλατα, τους κτηνοτρόφους και δε συμμαζεύεται με συμβούλεψε για ένα ακόμα πράγμα:
Τι νομίζετε λοιπόν ότι γίνεται το γάλα που περνάει η ημερομηνία λήξης του και μένει στο ράφι;
Επιστρέφεται θα μου πείτε στην εταιρία παραγωγής του.
Και πολύ σωστά μιλάτε. Και τι γίνεται μετά; Το καταστρέφουν μήπως;
Χα! Καααααλάάάάάάά.
Φυσικά και όχι. Περνάει από μια ωραιότατη διαδικασία και στο ξαναδίνουν πάραυτα. Μάλιστα αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ.
(Εν τω μεταξύ ο ΠΑΟΚ έφαγε γκολ μέσα στην Τούμπα από τον Θρασύβουλο από κάποιον απίθανο εν ονόματι Φεντερίκο Μαρτορέλι.Τα υπουργεία μου μέσα. Κωλόμπατσοι...και μην ακούσω βλακείες. Δε πιάνεται. Δε φοράω κουκούλα)
Στο θέμα μας όμως. Ο Ιωάννης Σκορδοπούτσογλου σας έχει λοιπόν την απάντηση στο ερώτημα:
Πως σκατά θα καταλαβαίνω εγώ τι τρέχει και ποιο γάλα να παίρνω;
Το μπουκάλι κάθε γάλακτος έχει κάποιους κωδικούς. Ανάμεσα σε αυτούς έχει ένα αριθμό. Αν ο αναγραφόμενος κωδικός είναι "1" όλα καλά πάρτε το γάλα. Αν όχι και είναι κάτι σε "27" (ναι είναι πολύ πιθανό να τον βρείτε τον αριθμό) δε χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να το αφήσετε στην άκρη. Ιδού και η φώτο:
Από ότι μπορείτε να διακρίνετε το συγκεκριμένο μπουκάλι αναγράφει "1" γιατί στο παιδί το δίνουμε και ψάχνουμε πάντα να είναι αυτός ο αριθμός.
Ακόμα κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει:
Μην αγοράζετε γάλα από Σούπερ Μάρκετ ειδικά από μεγάλες αλυσίδες. Τις περισσότερες φορές ο αριθμός ανακύκλωσης του γάλακτος σε αυτά τα ράφια είναι από μεγάλος έως πολύ μεγάλος. Προτιμάτε να αγοράζετε γάλα από κάποιο συνοικιακό φούρνο. Το γάλα που φέρνουν εκεί είναι σε περιορισμένες ποσότητες, άρα φεύγει όλο κάθε μέρα οι παραγγελίες δεν είναι μαζικές και τις περισσότερες φορές είναι με αριθμό "1".
Δοκιμάστε το την επόμενη φορά που θα πάτε στο Σούπερ Κλέφτη.
Και μη ξεχνάτε:
Σας αγαπώ.
Αφιερωμένο στο γάλα το αποψινό πόστ.
Όπως οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ο κάτωθι εικονιζόμενος είναι υιός μου:
Ο συγκεκριμένος παίκτης (ο οποίος από ότι βλέπετε στο φωτογραφικό ντοκουμέντο ΗΔΗ μαθαίνει μπόουλινγκ) από όταν έγινε ενός έτους τρέφεται, εκτός των άλλων, με φρέσκο γάλα. Όπως όμως μας είπε ο γιατρός θα πρέπει να βλέπουμε να παίρνουμε φρέσκο γάλα από συγκεκριμένες εταιρίες. Τις αναφέρω όχι για διαφημιστικούς λόγους αλλά γιατί αυτές μου είπε, κάτι παραπάνω θα ξέρει, οπότε σας το λέω μήπως σας φανεί χρήσιμο. Φάρμα Κουκάκη, Όλυμπος και Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή."Το γάλα των υπολοίπων είναι μεταλλαγμένο και καλό θα ήταν να τις αποφύγετε" είπε ο γιατρός.
Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Φίλη που έχει να κάνει με τα γάλατα, τους κτηνοτρόφους και δε συμμαζεύεται με συμβούλεψε για ένα ακόμα πράγμα:
Τι νομίζετε λοιπόν ότι γίνεται το γάλα που περνάει η ημερομηνία λήξης του και μένει στο ράφι;
Επιστρέφεται θα μου πείτε στην εταιρία παραγωγής του.
Και πολύ σωστά μιλάτε. Και τι γίνεται μετά; Το καταστρέφουν μήπως;
Χα! Καααααλάάάάάάά.
Φυσικά και όχι. Περνάει από μια ωραιότατη διαδικασία και στο ξαναδίνουν πάραυτα. Μάλιστα αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ.
(Εν τω μεταξύ ο ΠΑΟΚ έφαγε γκολ μέσα στην Τούμπα από τον Θρασύβουλο από κάποιον απίθανο εν ονόματι Φεντερίκο Μαρτορέλι.Τα υπουργεία μου μέσα. Κωλόμπατσοι...και μην ακούσω βλακείες. Δε πιάνεται. Δε φοράω κουκούλα)
Στο θέμα μας όμως. Ο Ιωάννης Σκορδοπούτσογλου σας έχει λοιπόν την απάντηση στο ερώτημα:
Πως σκατά θα καταλαβαίνω εγώ τι τρέχει και ποιο γάλα να παίρνω;
Το μπουκάλι κάθε γάλακτος έχει κάποιους κωδικούς. Ανάμεσα σε αυτούς έχει ένα αριθμό. Αν ο αναγραφόμενος κωδικός είναι "1" όλα καλά πάρτε το γάλα. Αν όχι και είναι κάτι σε "27" (ναι είναι πολύ πιθανό να τον βρείτε τον αριθμό) δε χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να το αφήσετε στην άκρη. Ιδού και η φώτο:
Από ότι μπορείτε να διακρίνετε το συγκεκριμένο μπουκάλι αναγράφει "1" γιατί στο παιδί το δίνουμε και ψάχνουμε πάντα να είναι αυτός ο αριθμός.Ακόμα κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει:
Μην αγοράζετε γάλα από Σούπερ Μάρκετ ειδικά από μεγάλες αλυσίδες. Τις περισσότερες φορές ο αριθμός ανακύκλωσης του γάλακτος σε αυτά τα ράφια είναι από μεγάλος έως πολύ μεγάλος. Προτιμάτε να αγοράζετε γάλα από κάποιο συνοικιακό φούρνο. Το γάλα που φέρνουν εκεί είναι σε περιορισμένες ποσότητες, άρα φεύγει όλο κάθε μέρα οι παραγγελίες δεν είναι μαζικές και τις περισσότερες φορές είναι με αριθμό "1".
Δοκιμάστε το την επόμενη φορά που θα πάτε στο Σούπερ Κλέφτη.
Και μη ξεχνάτε:
Σας αγαπώ.
21 Μαρ 2009
Του Γρηγόρη Σπίτη
- Ο κύριος; Τι θα πάρει;
- Ένα πιστόλι στο πιάτο αλά Πέτρος Θεοτοκάτος παρακαλώ.
- Έφτασεεε…
Πήρα το ζουμερό καλοψημένο μπιφτέκι σε σχήμα πιστολιού και έχωσα την κάνη στο στόμα μου. Πάτησα τη σκανδάλη και καυτή πάπρικα πλημμύρισε το χώρο.
Συγγνώμη κύριος, με ρώτησε ένας άγνωστος, εδώ είναι το Λουτρό Αίματος; Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά, κι αυτός ξεκούμπωσε το παντελόνι του και κατούρησε στο βαρέλι της μπίρας. Φεύγοντας μου ψιθύρισε: Να βρεις τη Γάτα του Χάους.
Χωρίς να βιάζομαι, ξέπλυνα το στόμα μου με ζεστή βαρελίσια μπίρα και σκουπίστηκα με ένα απ’ τα πεντακοσαεύρα του συνιστολόγου Ιωαννη Σκορδοπούτσογλου. Εξω με περίμενε ο σοφέρ. Κάθισα αναπαυτικά στο μαύρο καροτσάκι του σουπερμάρκετ και είπα «οδήγα Άλμπερτ». «Για πολλοστή φορά κύριε, δεν με λένε Αλμπερτ». «Αγαπητέ μου, αυτό είναι αδύνατον. Είσαι σοφέρ, άρα το όνομά σου είναι Άλμπερτ» επέμεινα. «Και σε παρακαλώ, μη με ζαλίζεις με επουσιώδη πράγματα. Πρέπει να βρούμε τη Γάτα του Χάους». «Μάλιστα κύριε», είπε αυτός και έβαλε μπρος.
Διασχίσαμε τους δρόμους της πόλης με τον άνεμο να λυσσομανάει, βγήκαμε στην εθνική οδό, στρίψαμε αριστερά προς Νέα Σάντα, Κιλκίς, Αργυρούπολη, και χωθήκαμε στο δάσος, όπου κάναμε δεκαήμερα σκηνάκια με την 71 ΑΜΤΠ. Στην είσοδο του καταυλισμού συνάντησα τρεις θείτσες κάτω από έναν φίκο, που μύριζε ούρα γάτας, να τρώνε μπακλαβαδάκια, μαζί με το καπλάντισμα των βιβλίων μου της πρώτης δημοτικού.
Εβγαλα το σουβλακόσπαθό μου.
«Κυρίες μου, καλησπέρα σας. Επιτρέψτε μου να σας κεράσω ένα σου, κατευθείαν απ’ το σουβλακόσπαθό μου». «Αχ, είσθε ο Κύριος Μετά Σου;» ρώτησα η μια, «Αυτός ακριβώς» είπα και… χραπ! τις αποκεφάλισα πάραυτα με το βλακόσπαθό μου. Η θυσία ενός σου ήταν σημαντική στο πλαίσιο της αποστολής μου, και στο εξής έπρεπε να είμαι προσεχτικός: μοναδικά μου όπλα απέμεναν η βλακεία μου και το σπαθί μου.
Πλέον επικρατούσε βαθύ σκοτάδι. Κάπου στο βάθος διέκρινα να τρεμοσβήνει ένα φως. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Ήταν ένα πεδίο με βάτα για να παίζουν τα παιδιά με τις γάτες που φορούσαν βάτες. Κρύφτηκα πίσω από έναν διαβολοκεμαργαρίτα και βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τη Γάτα του Χάους. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανάμεσά μας μια τούρτα γενεθλίων που αντί για κεράκια είχε στη μέση αναμμένη μια πιστωτική κάρτα. Αυτήν την κάρτα θα την κάνω δική μου, φού! και έσβησα την πιστωτική, τη στιγμή που η Γάτα του Χάους χίμηξε να με κατουρήσει, υποβοηθούμενη από ομάδα τεθωρακισμένων μαύρων χελώνων, βγαλμένων από πανουσικόν άσμαν, ειδικά εξοπλισμένων με ακράτεια.
Η μάχη ήταν άνιση. Οι τελευταίες μου λέξεις προτού χάσω τις αισθήσεις μου ήταν: Εικόνες της κόλασης πάνω σε ποδήλατο, με ύφος και ήθος σχεδόν λαϊκίστικο, με αίσθημα μικρομεγαλισμού και υπερσπουδαιότητας, χαλάνε τη μαγιονέζα, της οποίας δηλώνω αμείλικτος αντίπαλος, και αναλύονται διεξοδικά σε όλα τα βιβλία που έγραψα στον ύπνο μου σχετικά με τον αριστερίστικο ακτιβισμό, τα επηρεασμένα από ένα μοναδικά δογματικό κονστρουκτιβισμό στην τελεολογία της απαγόρευσης του καπνίσματος στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, η οποία συνετέλεσε τα μάλα ώστε να δυσκολευτούμε να αλλάξουμε λαό, η πολιτική του οποίου μετατρέπει σε αδιάλλακτη ουτοπία τις άσπρες και τις μαύρες γάτες, όλες καλές, αρκεί να πιάνουν τα ποντίκια, διότι σε χρόνους δογματισμού σκέψης πολλές ενστάσεις αποδεικνύουν ότι όσοι κόπτονται για δικαιώματα και ελευθερίες, τις οποίες ουδείς απειλεί, προς επίτευξιν του μεγάλου άλματος προς την σημαδιακήν όσο και μυρωδάτην κυριαρχίαν επί της ύλεως, προασπίζονται τα ατομικά δικαιώματα των κουκουλοφόρων, που χρειάζονται πομπώδεις σκλάβες ολοκληρωτικής διεργασίας, ωραίες ωσάν το πανεπιστημιακό άσυλο, τα «αστυνομοφοβικά» σύνδρομα των οποίων διακινούνται από πονηρούς ή συμπλεγματικους στόκους, κατάλοιπα κάποιας νιότης κενής κυρίαρχων λοιπών συναισθημάτων, παραβλέποντας πως, επειδή μερικές φορές ξεχνιόμαστε στην αμαρτία, εξοπλίζουμε τους Ελ με το κράτος δικαίου και ενισχύουμε το αίσθημα αποτελεσματικής εξυπηρέτησης των τηλεθεατών που χρειάζονται μια Αστυνομία που να πιάνει τα ποντίκια. Χάρε ξύστα τα αρχίδια μου, έχω φαγούρα, ούρα (κατά τ’ αγγλικό huray!), κατούρα!
Το επόμενο πρωί είχα μείνει χωρίς σπαθί, μόνος με τη βλακεία μου.
Το τραγούδι και το βίντεο απ' την εποχή που μπορούσε κανείς να αποκαλέσει τους U2 συγκρότημα και μουσικούς (παρότι η προφανής επιλογή θα ήταν το Lovecats των Cure, αυτό το τραγούδι με αρέσει περισσότερο).
- Ένα πιστόλι στο πιάτο αλά Πέτρος Θεοτοκάτος παρακαλώ.
- Έφτασεεε…
Πήρα το ζουμερό καλοψημένο μπιφτέκι σε σχήμα πιστολιού και έχωσα την κάνη στο στόμα μου. Πάτησα τη σκανδάλη και καυτή πάπρικα πλημμύρισε το χώρο.
Συγγνώμη κύριος, με ρώτησε ένας άγνωστος, εδώ είναι το Λουτρό Αίματος; Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά, κι αυτός ξεκούμπωσε το παντελόνι του και κατούρησε στο βαρέλι της μπίρας. Φεύγοντας μου ψιθύρισε: Να βρεις τη Γάτα του Χάους.
Χωρίς να βιάζομαι, ξέπλυνα το στόμα μου με ζεστή βαρελίσια μπίρα και σκουπίστηκα με ένα απ’ τα πεντακοσαεύρα του συνιστολόγου Ιωαννη Σκορδοπούτσογλου. Εξω με περίμενε ο σοφέρ. Κάθισα αναπαυτικά στο μαύρο καροτσάκι του σουπερμάρκετ και είπα «οδήγα Άλμπερτ». «Για πολλοστή φορά κύριε, δεν με λένε Αλμπερτ». «Αγαπητέ μου, αυτό είναι αδύνατον. Είσαι σοφέρ, άρα το όνομά σου είναι Άλμπερτ» επέμεινα. «Και σε παρακαλώ, μη με ζαλίζεις με επουσιώδη πράγματα. Πρέπει να βρούμε τη Γάτα του Χάους». «Μάλιστα κύριε», είπε αυτός και έβαλε μπρος.
Διασχίσαμε τους δρόμους της πόλης με τον άνεμο να λυσσομανάει, βγήκαμε στην εθνική οδό, στρίψαμε αριστερά προς Νέα Σάντα, Κιλκίς, Αργυρούπολη, και χωθήκαμε στο δάσος, όπου κάναμε δεκαήμερα σκηνάκια με την 71 ΑΜΤΠ. Στην είσοδο του καταυλισμού συνάντησα τρεις θείτσες κάτω από έναν φίκο, που μύριζε ούρα γάτας, να τρώνε μπακλαβαδάκια, μαζί με το καπλάντισμα των βιβλίων μου της πρώτης δημοτικού.
Εβγαλα το σουβλακόσπαθό μου.
«Κυρίες μου, καλησπέρα σας. Επιτρέψτε μου να σας κεράσω ένα σου, κατευθείαν απ’ το σουβλακόσπαθό μου». «Αχ, είσθε ο Κύριος Μετά Σου;» ρώτησα η μια, «Αυτός ακριβώς» είπα και… χραπ! τις αποκεφάλισα πάραυτα με το βλακόσπαθό μου. Η θυσία ενός σου ήταν σημαντική στο πλαίσιο της αποστολής μου, και στο εξής έπρεπε να είμαι προσεχτικός: μοναδικά μου όπλα απέμεναν η βλακεία μου και το σπαθί μου.
Πλέον επικρατούσε βαθύ σκοτάδι. Κάπου στο βάθος διέκρινα να τρεμοσβήνει ένα φως. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Ήταν ένα πεδίο με βάτα για να παίζουν τα παιδιά με τις γάτες που φορούσαν βάτες. Κρύφτηκα πίσω από έναν διαβολοκεμαργαρίτα και βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τη Γάτα του Χάους. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανάμεσά μας μια τούρτα γενεθλίων που αντί για κεράκια είχε στη μέση αναμμένη μια πιστωτική κάρτα. Αυτήν την κάρτα θα την κάνω δική μου, φού! και έσβησα την πιστωτική, τη στιγμή που η Γάτα του Χάους χίμηξε να με κατουρήσει, υποβοηθούμενη από ομάδα τεθωρακισμένων μαύρων χελώνων, βγαλμένων από πανουσικόν άσμαν, ειδικά εξοπλισμένων με ακράτεια.
Η μάχη ήταν άνιση. Οι τελευταίες μου λέξεις προτού χάσω τις αισθήσεις μου ήταν: Εικόνες της κόλασης πάνω σε ποδήλατο, με ύφος και ήθος σχεδόν λαϊκίστικο, με αίσθημα μικρομεγαλισμού και υπερσπουδαιότητας, χαλάνε τη μαγιονέζα, της οποίας δηλώνω αμείλικτος αντίπαλος, και αναλύονται διεξοδικά σε όλα τα βιβλία που έγραψα στον ύπνο μου σχετικά με τον αριστερίστικο ακτιβισμό, τα επηρεασμένα από ένα μοναδικά δογματικό κονστρουκτιβισμό στην τελεολογία της απαγόρευσης του καπνίσματος στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, η οποία συνετέλεσε τα μάλα ώστε να δυσκολευτούμε να αλλάξουμε λαό, η πολιτική του οποίου μετατρέπει σε αδιάλλακτη ουτοπία τις άσπρες και τις μαύρες γάτες, όλες καλές, αρκεί να πιάνουν τα ποντίκια, διότι σε χρόνους δογματισμού σκέψης πολλές ενστάσεις αποδεικνύουν ότι όσοι κόπτονται για δικαιώματα και ελευθερίες, τις οποίες ουδείς απειλεί, προς επίτευξιν του μεγάλου άλματος προς την σημαδιακήν όσο και μυρωδάτην κυριαρχίαν επί της ύλεως, προασπίζονται τα ατομικά δικαιώματα των κουκουλοφόρων, που χρειάζονται πομπώδεις σκλάβες ολοκληρωτικής διεργασίας, ωραίες ωσάν το πανεπιστημιακό άσυλο, τα «αστυνομοφοβικά» σύνδρομα των οποίων διακινούνται από πονηρούς ή συμπλεγματικους στόκους, κατάλοιπα κάποιας νιότης κενής κυρίαρχων λοιπών συναισθημάτων, παραβλέποντας πως, επειδή μερικές φορές ξεχνιόμαστε στην αμαρτία, εξοπλίζουμε τους Ελ με το κράτος δικαίου και ενισχύουμε το αίσθημα αποτελεσματικής εξυπηρέτησης των τηλεθεατών που χρειάζονται μια Αστυνομία που να πιάνει τα ποντίκια. Χάρε ξύστα τα αρχίδια μου, έχω φαγούρα, ούρα (κατά τ’ αγγλικό huray!), κατούρα!
Το επόμενο πρωί είχα μείνει χωρίς σπαθί, μόνος με τη βλακεία μου.
Το τραγούδι και το βίντεο απ' την εποχή που μπορούσε κανείς να αποκαλέσει τους U2 συγκρότημα και μουσικούς (παρότι η προφανής επιλογή θα ήταν το Lovecats των Cure, αυτό το τραγούδι με αρέσει περισσότερο).
20 Μαρ 2009
Γενική Απεργία
Η δεύτερη γενική απεργία της χρονιάς στη Γαλλία κατέβασε ακόμα περισσότερο κόσμο στους δρόμους ενάντια στην πολιτική του Σαρκοζί με το σύνθημα "Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους". Περίπου 1,2 εκατομμύρια (σύμφωνα με την αστυνομία) έως 3 εκ. (σύμφωνα με τη Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) πολίτες διαδήλωσαν στη Γαλλία σήμερα. Ο κόσμος στο Παρίσι σχημάτισε μια πορεία χιλιομέτρων που εκτεινόταν από την πλατεία Ρεπουμπλίκ έως την πλατεία Νασιόν. Οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τους 300 χιλιάδες (85.000 σύμφωνα με την αστυνομία). Η πορεία ξεκίνησε στις 14.00 και μέχρι τις 17.00 η ουρά της βρισκόταν στο σημείο της προσυγκέντρωσης. Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία της μεγαλύτερης εργατικής οργάνωσης της κόκκινης CGT.
Αρκετός ήταν και ο κόσμος της CFDT (πορτοκαλί) της δεύτερης μεγάλης ένωσης εργαζομένων που πρόσκειται στους σοσιαλιστές.
Ξεχωριστή προσυγκέντρωση είχαν πανεπιστημιακοί, καθηγητές, ερευνητές, φοιτητές και μαθητές στην πλατεία του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Πομπιντού, οι οποίοι εδώ και μήνες βρίσκονται σε σύγκρουση με την κυβέρνηση με αφορμή το νόμο Πεκρές για την εκπαίδευση.
Επίσης άλλες εργατικές ενώσεις, όπως η LO, η CFE-CGC και οι Solidaires συμμετείχαν με αρκετό κόσμο
Από την πορεία δεν έλειψαν κλοσάρ, περιθωριακοί, κατοικίδια και φυσικά τα αγαπημένα σε όλους μας χοιρινά τόσο σε μορφή καλαμάκι με μπαγκέτα όσο και ένστολα. Η τελευταία μάλιστα κατηγορία χοιρινών φρόντισε να διαλύσει τους τελευταίους συγκεντρωμένους στην πλατεία Νασιόν, όπου στο τέλος της πορείας είχαν αράξει διαδηλωτές και είχε αρχίσει να νυχτώνει. Πιθανώς επειδή αυτό δεν άρεσε στα χοιρινά έπεσαν τα πρώτα δακρυγόνα τα οποία οδήγησαν σε βίαιη αντιπαράθεση με ομάδες νεαρών με κατάληξη 300 προσαγωγές εκ των οποίων 49 συλλήψεις.
18 Μαρ 2009
και όμως υπάρχει...
Και όμως υπάρχει. Μπορεί να μη πολυκυκλοφορεί αλλά υπάρχει. Δεν είναι μύθος. Δείτε και με τα ίδια σας τα μάτια:
Το κρατάω στο χέρι μου (μάλλον το νύχι μου θέλει κόψιμο ε;). Το έφερε η πολυαγαπημένη Αφροξυλάνθη (της ζήτησα κάποια στιγμή να την αποκαλώ εν συντομία Άφρο αλλά τσατίστηκε γιατί δε θέλει λέει μια γυναίκα από τέτοιο τζάκι να της δίνεται ένα τέτοιο χαμηλού επιπέδου όνομα) στο σπίτι, της το έδωσαν από τη δουλειά.
Πως σας φαίνεται;
Μωβ ε;
Δείτε το και από την άλλη πλευρά:
Το θέμα βέβαια είναι ότι μπορεί να το έχεις αλλά δε μπορείς να το χρησιμοποιήσεις καθόλου. Κανείς δε το δέχεται λες και έχει καμιά πανούκλα πάνω του. Η Άφρο το πήρε πήγε μέχρι την τράπεζα όπου το κατέθεσε και γρήγορα το έκανε ανάληψη για να πληρώσουμε ότι έχουμε να πληρώσουμε. Το είδαμε, πιστέψαμε ότι υπάρχει και μετά το σκοτώσαμε...
Πάμε σε κάτι άλλο;
Σήμερα μίλησε ο Ζαγοράκης. Επειδή εκείνη την ώρα ήμουν σε πελάτες (είναι γνωστό ότι λαδώνω τα γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος που βρίσκεται σε πτώση). Όλοι άκουγαν τον πρόεδρο. ρε παιδιά, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα ανθρώπους να άκούν κάτι συγκεκριμένο με τέτοια μανία. Λες και ήταν διάγγελμα ότι πάμε για πόλεμο. ΟΛΟΙ αυτό άκουγαν.
Ο Ζαγορ τα είπε ωραία, είμαστε μαζί του.
Πιο πολύ μου άρεσε η φράση: "Δεν ξέρω τι μαλακία έχει στο μυαλό του αυτός που πετάει μπουκάλια μέσα στον αγωνιστικό χώρο".
Μου άρεσε.
Αλλά για να καταλάβετε για τι γιούχα είναι οι αθλητικοί δημοσιογράφοι της πόλης κάποιος τον ρώτησε μήπως πρέπει να αλλάξει μέρα η λαϊκή αγορά της Τούμπας που γίνεται κάθε Τετάρτη για να μην μπαίνει εμπόδιο στο έργο του ΠΑΟΚ.
Σήμερα είναι και οι εξαγγελίες για τα νέα μέτρα του οικονομικών ε;
Δε βλέπω ειδήσεις.
Ποτέ άλλωστε δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται. Ειδικά στο Μέγκα. Λέει η Τρέμη:
"Νέα μέτρα εξείγγηλε η κυβέρνηση κλπ κλπ πάμε να δούμε το βίντεο".
Πέφτει ένα βίντεο που είναι τόσο γρήγορο που δε βγάζεις άκρη και μετά επανέρχεται η Τρέμη:
"Από ότι φαίνεται Γιάννη (στον Πρετεντέρη) μπλα μπλα μπλα"
Απαντάει ο μεγάλος φωτεινός παντογνώστης της ελληνικής κοινωνίας κατηγορόντας τους πάντες και τα πάντα και αρχίζει η κουβέντα για λίγο. Μετά βγάζουν ένα από τη κυβέρνηση και λέει τις παπαριές του. Μετά του βάζουν και ένα από το ΠΑΣΟΚ για να φαγωθούν. Μετά μιλάει και ο Μανόλο Καψής με τη γνωστή αγανάκτηση του που είναι λες και θέλει να σηκωθεί απο την καρέκλα από τα νεύρα.
Έχουν όμως ξεχάσει μια σημαντική λεπτομέρεια: Να εξηγήσουν τι σκατά σημαίνει για όλους ότι η κυβέρνηση εξαγγέλει νέα μέτρα. Λες και όλοι οι υπόλοιποι ξέρουν τι έχει πει η κυβέρνηση. Άρα αυτό που μένει είναι να σχολιάσουν αυτοί.
Τελειώνουν οι ειδήσεις και αναρωτιέται η γιαγιά στο σπίτι:
"τσ τσ τσ τι γίνεται ρε παιδί μου..."
Τι έγινε γιαγιά;" ρωτάς
"δε κατάλαβα" απαντάει η γιαγιά "αλλά γίνεται χαμός..."
Είναι λες και αρχίζεις να βλέπεις ειδήσεις από τη μέση ρε παιδί μου λες και δεν έχεις πιάσει από την αρχή τι λένε και προσπαθείς να βγάλεις άκρη...
Χαιρετισμούς στον εκ Παρισίων ορμώμενο άραβα εκδικιτή που βρίσκεται στο προσκήνιο μετά από καιρό κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, στα αγνά ΠΑΟΚτσάκια Κούνελο και μικρό Λασπογαρίδα και στον Πλάτανο.
Το κρατάω στο χέρι μου (μάλλον το νύχι μου θέλει κόψιμο ε;). Το έφερε η πολυαγαπημένη Αφροξυλάνθη (της ζήτησα κάποια στιγμή να την αποκαλώ εν συντομία Άφρο αλλά τσατίστηκε γιατί δε θέλει λέει μια γυναίκα από τέτοιο τζάκι να της δίνεται ένα τέτοιο χαμηλού επιπέδου όνομα) στο σπίτι, της το έδωσαν από τη δουλειά.Πως σας φαίνεται;
Μωβ ε;
Δείτε το και από την άλλη πλευρά:
Το θέμα βέβαια είναι ότι μπορεί να το έχεις αλλά δε μπορείς να το χρησιμοποιήσεις καθόλου. Κανείς δε το δέχεται λες και έχει καμιά πανούκλα πάνω του. Η Άφρο το πήρε πήγε μέχρι την τράπεζα όπου το κατέθεσε και γρήγορα το έκανε ανάληψη για να πληρώσουμε ότι έχουμε να πληρώσουμε. Το είδαμε, πιστέψαμε ότι υπάρχει και μετά το σκοτώσαμε...Πάμε σε κάτι άλλο;
Σήμερα μίλησε ο Ζαγοράκης. Επειδή εκείνη την ώρα ήμουν σε πελάτες (είναι γνωστό ότι λαδώνω τα γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος που βρίσκεται σε πτώση). Όλοι άκουγαν τον πρόεδρο. ρε παιδιά, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα ανθρώπους να άκούν κάτι συγκεκριμένο με τέτοια μανία. Λες και ήταν διάγγελμα ότι πάμε για πόλεμο. ΟΛΟΙ αυτό άκουγαν.
Ο Ζαγορ τα είπε ωραία, είμαστε μαζί του.
Πιο πολύ μου άρεσε η φράση: "Δεν ξέρω τι μαλακία έχει στο μυαλό του αυτός που πετάει μπουκάλια μέσα στον αγωνιστικό χώρο".
Μου άρεσε.
Αλλά για να καταλάβετε για τι γιούχα είναι οι αθλητικοί δημοσιογράφοι της πόλης κάποιος τον ρώτησε μήπως πρέπει να αλλάξει μέρα η λαϊκή αγορά της Τούμπας που γίνεται κάθε Τετάρτη για να μην μπαίνει εμπόδιο στο έργο του ΠΑΟΚ.
Σήμερα είναι και οι εξαγγελίες για τα νέα μέτρα του οικονομικών ε;
Δε βλέπω ειδήσεις.
Ποτέ άλλωστε δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται. Ειδικά στο Μέγκα. Λέει η Τρέμη:
"Νέα μέτρα εξείγγηλε η κυβέρνηση κλπ κλπ πάμε να δούμε το βίντεο".
Πέφτει ένα βίντεο που είναι τόσο γρήγορο που δε βγάζεις άκρη και μετά επανέρχεται η Τρέμη:
"Από ότι φαίνεται Γιάννη (στον Πρετεντέρη) μπλα μπλα μπλα"
Απαντάει ο μεγάλος φωτεινός παντογνώστης της ελληνικής κοινωνίας κατηγορόντας τους πάντες και τα πάντα και αρχίζει η κουβέντα για λίγο. Μετά βγάζουν ένα από τη κυβέρνηση και λέει τις παπαριές του. Μετά του βάζουν και ένα από το ΠΑΣΟΚ για να φαγωθούν. Μετά μιλάει και ο Μανόλο Καψής με τη γνωστή αγανάκτηση του που είναι λες και θέλει να σηκωθεί απο την καρέκλα από τα νεύρα.
Έχουν όμως ξεχάσει μια σημαντική λεπτομέρεια: Να εξηγήσουν τι σκατά σημαίνει για όλους ότι η κυβέρνηση εξαγγέλει νέα μέτρα. Λες και όλοι οι υπόλοιποι ξέρουν τι έχει πει η κυβέρνηση. Άρα αυτό που μένει είναι να σχολιάσουν αυτοί.
Τελειώνουν οι ειδήσεις και αναρωτιέται η γιαγιά στο σπίτι:
"τσ τσ τσ τι γίνεται ρε παιδί μου..."
Τι έγινε γιαγιά;" ρωτάς
"δε κατάλαβα" απαντάει η γιαγιά "αλλά γίνεται χαμός..."
Είναι λες και αρχίζεις να βλέπεις ειδήσεις από τη μέση ρε παιδί μου λες και δεν έχεις πιάσει από την αρχή τι λένε και προσπαθείς να βγάλεις άκρη...
Χαιρετισμούς στον εκ Παρισίων ορμώμενο άραβα εκδικιτή που βρίσκεται στο προσκήνιο μετά από καιρό κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, στα αγνά ΠΑΟΚτσάκια Κούνελο και μικρό Λασπογαρίδα και στον Πλάτανο.
Happiness
Coming and going
I watch you look at me
Watch my fever growing
I know just who I am
Coming and going
I watch you look at me
Watch my fever growing
I know just who I am
Άντε γειά...
Από το Κολωνάκι στο Μαρέ
Χθες το βράδυ άγνωστοι έσπασαν τα Μακντόναλντς στο κέντρο του Παρισιού, δίπλα στο δημαρχείο (Hotel de Ville) στην περιοχή του Μαρέ. Ελλείψει ικανού και πεπειραμένου γάλλου δημοσιογράφου, την έρευνα για την αποκάλυψη των κουκουλοφόρων και των ενόχων ανέλαβε ο διακεκριμένος σε ζητήματα τρομολαγνείας Ιωάννης Πρετεντέρης. Στο ειδικό επιτελείο του συμμετέχουν εκπαιδευμένα τετράποδα ράτσας Μ-Καψ. Η γαλλική κυβέρνηση διά στόματος Σαρκοζί ευχαρίστησε τον κο Μαρκογιαννάκη και τον Πάνο Σόμπολο για τη συνδρομή στις έρευνες. Ο τελευταίος δεν έχει κατορθώσει ακόμα να διαλευκάνει εάν οι άγνωστοι καταστροφείς είναι Γάλλοι ή μετανάστες δεύτερης γενεάς. Οι υποψίες κλίνουν προς τη δεύτερη εκδοχή, παρότι η περιοχή είναι ακριβή και τουριστική.
Από την άλλη, σήμερα το πρωί σε κλίμα τρόμου άνοιξαν τα μαγαζιά τους οι καταστηματάρχες στο Μαρέ. Ήδη κάνουν λόγο για επιδείνωση στο κλίμα της αγοράς όχι τόσο από την οικονομική κρίση αλλά κυρίως λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά βιτρινών από αγνώστους. Ο Εμπορικός Σύλλογος μάλιστα ζήτησε από το δήμαρχο Παρισιού να απαγορέψει την κυκλοφορία στην περιοχή τις νυχτερινές ώρες που τα μαγαζιά είναι κλειστά.
17 Μαρ 2009
Πανξ της κονσέρβας (όπως λέμε ροκ της σαμπάνιας)
O καλός συνιστολόγος και φίλος GT μού έχει ζητήσει εδώ και μέρες να ασχοληθώ με ένα live άλμπουμ του Μιχάλη Ταφίδη (Michale Graves). Ο τελευταίος μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει τραγουδήσει σε κάποια άλμπουμ των Μίσφιτς και τώρα παίζει σόλο. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ ιδιαίτερα με τη μουσική. Βαρετή: ένας ακόμη πρώην πάνκης, που μάλλον επειδή κινδυνεύει από κώφωση, το γύρισε στον ακουστικό ήχο.
Άλλο είναι το θέμα μου. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες περί Μιχάλη Ταφίδη, βρήκα ότι είναι απ’ τους συνιδρυτές του κινήματος conservative punk, κοινώς συντηρητικού πανκ. Σαν να λέμε σταλινικός νεοφιλελευθερισμός ένα πράμα ή βανεγκεμικός σταχανοφισμός -ή μήπως όχι;
Ανέκαθεν το πανκ είχε και τη νεοναζιστική-ακροδεξιά εκδοχή του, μάλιστα κατά καιρούς ουκ ολίγες ροκ και πανκ περσόνες έφεραν στην ενδυμασία τους τη σβάστικα (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν ή επειδή ήταν ηλίθιοι), ο δε Τζονι Ραμόν δεν έκρυψε ποτέ το ότι ήταν Ρεπουμπλικάνος.
Τα παλουκάρια έχ’νε και ιστουσελίδα. Οπου φυσικά έχ’νε και μια «Δήλωση της Αποστολής μας», κακό χρονο να έχ’νε.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Νικ Ριζούτο, υπάλληλος σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, θεωρώντας ότι η παραδοσιακή δεξιά και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υποεκπροσωπούνται στο πανκ κίνημα (αναρωτιέμαι: κανείς, μα κανείς, δεν βρέθηκε να τους πει ότι punk’s dead;) και θέλοντας να «απαντήσει» στη δημιουργία του αριστερών τάσεων ΠανκΡοκΒοτερ, που έφτιαξε ο τραγουδιστής του πανκ συγκροτήματος ΝοΕφΕξ, δημιούργησε την ιστοσελίδα ΚονσέρβατιβΠανκ, η οποία κατά τις εκλογές του 2004 είχε μεγάλη επισκεψιμότητα. Ενας απ’ τους τακτικούς αρθρογράφους στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι κι ο Ταφίδης, ο οποίος μάλιστα έχει αποφανθεί πως το πανκ είναι ο θατσερισμός της νεολαιίστικης κουλτούρας. Κι εκεί είναι το πρόβλημά μου: Λόγω προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η δημιουργία ενός ΠανκΡοκΒότερ (που αν το καλοεξετάσεις, κι αυτή ενοχλητική είναι), αλλά με εξοργίζει η σύνδεση του πανκ με νερόβραστη, «νηφάλια», «πατριωτική», «υπεύθυνη» δεξιά πολιτική αμερικανική αντίληψη, η οποία βέβαια θεωρεί τον Μπους επιτυχημένο πρόεδρο (διάβασε τα σχετικά λινξ - 1 & 2), τον πόλεμο στο Ιράκ δίκαιο και φυσικά είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε με όρους «νερόβραστης πολιτικής». Κι έτσι ξανα-μανά αποδεικνύεται πως punk’s dead.
EDIT: Δείτε σας παρακαλώ αυτό το καταπληκτικό βίντεο από μιαν εμφάνιση του Graves στο Ντέηλι Σοου του -εγώ τον συμπαθώ, παρότι είναι γ******ς Δημοκρατικός- Τζον Στιούαρτ. (κι επίσης να προσθέσω το σχόλιο του φίλου μου του GT: "Φρικιαστικό. Σαν το αριστερίζον power metal!".
ΥΓ. Το κομματάκι π' ακολουθεί, άσχετο αλλά με αρέζει (το 'χω χιλιοποστάρει το κομμάτι, αλλά αυτήν την εκτέλεση νομίζω πως όχι).
Άλλο είναι το θέμα μου. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες περί Μιχάλη Ταφίδη, βρήκα ότι είναι απ’ τους συνιδρυτές του κινήματος conservative punk, κοινώς συντηρητικού πανκ. Σαν να λέμε σταλινικός νεοφιλελευθερισμός ένα πράμα ή βανεγκεμικός σταχανοφισμός -ή μήπως όχι;
Ανέκαθεν το πανκ είχε και τη νεοναζιστική-ακροδεξιά εκδοχή του, μάλιστα κατά καιρούς ουκ ολίγες ροκ και πανκ περσόνες έφεραν στην ενδυμασία τους τη σβάστικα (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν ή επειδή ήταν ηλίθιοι), ο δε Τζονι Ραμόν δεν έκρυψε ποτέ το ότι ήταν Ρεπουμπλικάνος.
Τα παλουκάρια έχ’νε και ιστουσελίδα. Οπου φυσικά έχ’νε και μια «Δήλωση της Αποστολής μας», κακό χρονο να έχ’νε.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Νικ Ριζούτο, υπάλληλος σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, θεωρώντας ότι η παραδοσιακή δεξιά και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υποεκπροσωπούνται στο πανκ κίνημα (αναρωτιέμαι: κανείς, μα κανείς, δεν βρέθηκε να τους πει ότι punk’s dead;) και θέλοντας να «απαντήσει» στη δημιουργία του αριστερών τάσεων ΠανκΡοκΒοτερ, που έφτιαξε ο τραγουδιστής του πανκ συγκροτήματος ΝοΕφΕξ, δημιούργησε την ιστοσελίδα ΚονσέρβατιβΠανκ, η οποία κατά τις εκλογές του 2004 είχε μεγάλη επισκεψιμότητα. Ενας απ’ τους τακτικούς αρθρογράφους στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι κι ο Ταφίδης, ο οποίος μάλιστα έχει αποφανθεί πως το πανκ είναι ο θατσερισμός της νεολαιίστικης κουλτούρας. Κι εκεί είναι το πρόβλημά μου: Λόγω προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η δημιουργία ενός ΠανκΡοκΒότερ (που αν το καλοεξετάσεις, κι αυτή ενοχλητική είναι), αλλά με εξοργίζει η σύνδεση του πανκ με νερόβραστη, «νηφάλια», «πατριωτική», «υπεύθυνη» δεξιά πολιτική αμερικανική αντίληψη, η οποία βέβαια θεωρεί τον Μπους επιτυχημένο πρόεδρο (διάβασε τα σχετικά λινξ - 1 & 2), τον πόλεμο στο Ιράκ δίκαιο και φυσικά είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε με όρους «νερόβραστης πολιτικής». Κι έτσι ξανα-μανά αποδεικνύεται πως punk’s dead.
EDIT: Δείτε σας παρακαλώ αυτό το καταπληκτικό βίντεο από μιαν εμφάνιση του Graves στο Ντέηλι Σοου του -εγώ τον συμπαθώ, παρότι είναι γ******ς Δημοκρατικός- Τζον Στιούαρτ. (κι επίσης να προσθέσω το σχόλιο του φίλου μου του GT: "Φρικιαστικό. Σαν το αριστερίζον power metal!".
ΥΓ. Το κομματάκι π' ακολουθεί, άσχετο αλλά με αρέζει (το 'χω χιλιοποστάρει το κομμάτι, αλλά αυτήν την εκτέλεση νομίζω πως όχι).
16 Μαρ 2009
Σαν να μην πέρασαν κοντά 27 χρόνια
Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ μας Πάνος Συγκαμμένος φέρνει στο φως ένα βιβλίο οδηγό ζωής για κάθε νέο και νέα, που παραστρατημένοι απ' τα γεγονότα του Δεκέβρη αδυνατούν να διαλέξουν το δρόμο της Αρετής ή το δρόμο της Κακίας. Ενα βιβλίο του οποίου η διαχρονική σοφία ελπίζω να φωτίσει λίγο και το διάβα το δικό σας αγαπητοί εν Χριστώ συνιστολόγοι...
Παραθέτουμε ένα εξαιρετικό απόσπασμά απ' το βιβλίο (και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι, το συλλεκτικό στιλό, που αναγράφει "Ψωμιάδης, ο δικός μας νομάρχης", είναι του δαιμόνιου ρεπόρτερ μας Πάνου Συγκαμμένου!) :…ο σκοπός της επαναστάσεως είναι: «η καταστροφή». Σκοπός χωρίς σκοπόν… Προσβεβλημένοι απ’ τα μικρόβια του Ρασκόλνικωφ οι νέοι της εποχής μας πάσχουν από ένας είδος τρέλλας, που εκδηλώνεται σε σκιαγραφία, σταδιακώς ως εξής στη συμπεριφορά των, όπως προέκυψε από ειδική έρευνα:
1) Το πρώτον, ως τεντυμποϊσμός: νόσος από την οποία προσβάλλονται οι νέοι και σκέπτονται ενεργούν και πράττουν ως τρελλοί… Πρόκειται: Περί της ιδιαζούσης θρασύτητος και προκλητικότητος έναντι της κοινωνίας κατά το ΝΔ 4000 του 1959. Δειγματοληπτικώς η κατάστασις του προσβεβλημένου από τον τεντυμποϊσμό νέου παρουσιάζεται σε γενικές γραμμές ως ακολούθως:
α) Στην οικογένεια: Οι λέξεις «πατέρας» μου, «μητέρα» μου, «γονείς» μου αντικατεστάθησαν με τις «γέρος» μου, «γριά» μου, «γέροι» μου εις το λεξιλόγιο των νέων.
β) Στην κοινωνία: Θρασύτης, προκλητικότης, ασέβεια και αναίδεια, συνιστούν μια συμπεριφορά αχαρακτήριστη.
γ) Στην εμφάνισι και την ψυχαγωγία του νέου της εποχής: Η ατημέλητος εξωτερική εμφάνισις, «η φιλοσοφία» των μαλλιών, η υποκριτική προκλητικότης, η συστηματική και εκ προθέσεως παραμέλησις των καλών τρόπων, η επιτηδευμένη «άγροικος» συμπεριφορά, αλλά και το τραγούδι κι ο χορός, όλα αυτά μίαν και μόνον επιδίωξιν έχουν: την αναγνώρισιν, έστω και από την ανάποδην.
2) Το δεύτερο στάδιο της τρέλλας, είναι ο μπητλισμός: η υστερία που καταλαμβάνει τους θαυμαστάς των Μπητλς και εκδηλώνεται σαν μια έξαλλη παραφρονημένη συλλογική κατάστσις. Μπητλς (= κάνθαροι), οι τέσσαρες άγγλοι νέοι, είναι η εκ νέου εμφάνισις της θεάς Κίρκης στον σύγχρονο πολιτισμό μας, η οποία, κατά τον Ομηρο, τότε με το μαγικό της ραβδί μετέβαλε τους συντρόφους του Οδυσσέως σε χοίρους, τώρα όμως εκατομμύρια νέους διά της μαζικής παρακρούσεως σε χοίρους, οι οποίο με ατημέλητη εμφάνισι, μαλλιά που προσδίδουν μορφήν, κατά τον τρόπον που καλύπτουν το μέτωπον, μάλλον γορίλλα, γενικώς δε τύπου εκ γενετής εγκληματίου, εξάλλου, με υστερικές άναρθρες κραυγές, με υποκρισία που τίποτε δεν σέβεται, εισδύουν ακάθεκτοι στο χώρο του ιερού και του οσίου και με ασυγκράτητην μανία επιδίδονται στην καταστροφή του πολιτισμού.
3) Το τρίτον είναι ο Χιππισμός, ο «υπερθετικός βαθμός της τρέλλας. Είναι τα ωργισμένα νιάτα, η πάλη των ηλικιών, η αυτοκτονία του πολιτισμού. Είναι η πραγματικότης της: αναρχίας, της αυτοκαταστροφής: φωτιά και τσεκούρι, κατά του κατεστημένου, «μία σκέψιν, ένα πάθος: την επανάστασιν». Είναι ο οκνηρός στο σώμα, την ψυχήν και το πνεύμα νέος, που έχασε τις ρίζες του από τη γη και θεωρεί «σαπίλα» και «κατάρα» τις γενεές των προγόνων και των γονέων του. Είναι αυτός ο νέος που την μελλοντικήν αλλαγήν την σχεδιάζει με την επαναστάσι «για γενική ελευθερία» με κατάληξι την «ολοκληρωτική τυραννία». Με σύνθημα: «Κάτω η οικογένεια», «Κάτω το κράτος», «Κάτω η Εκκλησία», «Κάτω ο πολιτισμός», μία μόνο ιδέα και πίστι και επιίωξι έχει: τις διεκδικήσεις της νεολαίας να ζήση και να χαρή την ζωήν της.
15 Μαρ 2009
Σαν να μην πέρασε μια μέρα
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ο μέγας Μανόλο Καψή δήλωσε με αφορμή την επιδρομή στο Κολωνάκι κουκουλοφόρων "Που είναι η αστυνομία;Μπορεί ένα τσούρμο χουλιγκαν να καταστρέφει τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα του κοσμάκη...είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει μια γειτονιά χωρίς έλεγχο της αστυνομίας" και συμπλήρωνε ο μέντορας του Τζων Πρετ "Αυτά δε συμβαίνουν σε καμία πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης".
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Χθες το βράδυ και μετά από μια βδομάδα έντασης και καθημερινού πετροπόλεμου με τις "δυνάμεις της τάξης" δεκάδες νεαροί στο προάστιο του Παρισιού Mureaux "έστησαν ενέδρα" (σύμφωνα με την αστυνομία) για να χτυπήσουν τις δυνάμεις καταστολής, πιθανώς ως εκδίκηση στο φόνο νεαρού στην περιοχή στις 8 Μαρτίου.
Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν:
"21 αστυνομικοί τραυματίστηκαν ελαφρά το Σάββατο το βράδυ αφού έπεσαν σε μια ενέδρα δεκάδων νεαρών στο Mureaux δεχόμενοι βολές αεροβόλου και ρίψεις πετρών. Η αστυνομία η οποία βρήκε καμιά σαρανταριά κοκτέιλ μολότοφ προς χρήση, προέβη σε οκτώ προσαγωγές. Ένας ανήλικος 15 χρονών τέθηκε σε επιτήρηση ενώ οι υπόλοιποι αφέθηκαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με τον διοικητή του τμήματος δημόσιας ασφάλειας της περιοχής αυτά τα περιστατικά θα μπορούσαν να συνδεόνται με το θάνατο ενός νέου που με καταγωγή τη συγκεκριμένη περιοχή, σκοτώθηκε στις 8 Μαρτίου από αστυνομικούς "που βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα", καθώς ένα όχημα με τέσσερις επιβαίνοντες όρμησε πάνω τους στο τέλος μιας καταδίωξης.
"Κάναμε επέμβαση γύρω στις 20.30 για ένα αυτοκινητο που καιγόταν στη γειτονιά Musiciens και κατά τη διάρκεια οι άντρες μας δέχτηκαν ρίψεις βλημάτων από αρκετά άτομα" δήλωσε ο διοικητής του τμήματος.
Οι αψιμαχίες μεταφέρθηκαν μετά από τη γειτονιά Musiciens στο Vigne-Blanche. "Ενώ η κατάσταση φαινόταν να ξαναβρίσκει την ηρεμία της γύρω στις 21:20", συνεχίζει ο αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής, "ένα άτομο εμφανίστηκε πίσω από μια πλαγιά και έριξε προς την κατεύθυνση των αστυνομικών πετυχαίνοντας κάποιους με βλήματα αεροβόλου. Αυτός που πυροβόλησε, ο οποίος βρισκόταν 25-30 μέτρα μακριά από τις δυνάμεις της τάξης, δε συνελήφθη. Η ηρεμία επικράτησε ξανά στις 22:30. Στα οκτώ άτομα που έγινε έλεγχος κατά τη διάρκεια της νύχτας ένας ανήλικος περίπου 14-15 ετών τέθηκε σε επιτήρηση. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς η υπόθεση της ενέδρας δε χωρά αμφιβολία με βάση τα γεγονότα, τα οποία διήρκεσαν λίγο περισσότερο από δύο ώρες.
Στην πιο δυνατή από τις αψιμαχίες οι δυνάμεις της τάξης δέχτηκαν επίθεση από καμια κατοσταριά άτομα, νέα στην πλειονότητά τους. Η ασφάλεια δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τον ακριβή αριθμό των τραυματισμένων αστυνομικών. Η υπουργός Εσωτερικών Michèle Alliot-Marie απέδωσε τα εύσημα στον επαγγελματισμό και την επιχειρησιακή κατάρτιση των αστυνομικών" και χαιρέτισε "την αποτελεσματικότητά τους".
Η υπουργός ανακοίνωσε ότι "η ασφάλεια θα ενδυναμωθεί στις γειτονιές που χρειάζεται για να απαντήσουν με την μεγαλύτερη αυστηρότητα σε παρόμοιες ενέργειες".
Επίσης χθες το βράδυ σε ένα άλλο προάστιο του Παρισιού (Montgeron):
"Ένα αστυνομικό τμήμα δέχτηκε επίθεση από ένα ή περισσότερα άτομα, που έριξαν βλήματα κυνηγιού και άφησαν 250 σημάδια στην πόρτα της εισόδου του τμήματος. Κανείς αστυνομικός δεν τραυματίστηκε."
Γενικά και οι δύο ειδήσεις πέρασαν στα ψιλά. Δε συμφέρει μάλλον να πολυπαίζονται μη παίρνουν παράδειγμα και άλλα προάστια. Επίσης δεν υπάρχουν τηλεδικαστές στη Γαλλία να βρουν τους νεαρούς με τα αεροβόλα και να τους διαπομπεύσουν στο δελτίο των 20:00. Στο ίδιο δελτίο δεν εμφανίζονται οι λακέδες της ασφάλειας τύπου Π.Σ. να πουν τις μαλακίες τους. Αυτά είναι αποκλειστική υπόθεση των CRS.
Είναι επαγγελματίες άλλωστε
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Χθες το βράδυ και μετά από μια βδομάδα έντασης και καθημερινού πετροπόλεμου με τις "δυνάμεις της τάξης" δεκάδες νεαροί στο προάστιο του Παρισιού Mureaux "έστησαν ενέδρα" (σύμφωνα με την αστυνομία) για να χτυπήσουν τις δυνάμεις καταστολής, πιθανώς ως εκδίκηση στο φόνο νεαρού στην περιοχή στις 8 Μαρτίου.
Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν:
"21 αστυνομικοί τραυματίστηκαν ελαφρά το Σάββατο το βράδυ αφού έπεσαν σε μια ενέδρα δεκάδων νεαρών στο Mureaux δεχόμενοι βολές αεροβόλου και ρίψεις πετρών. Η αστυνομία η οποία βρήκε καμιά σαρανταριά κοκτέιλ μολότοφ προς χρήση, προέβη σε οκτώ προσαγωγές. Ένας ανήλικος 15 χρονών τέθηκε σε επιτήρηση ενώ οι υπόλοιποι αφέθηκαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με τον διοικητή του τμήματος δημόσιας ασφάλειας της περιοχής αυτά τα περιστατικά θα μπορούσαν να συνδεόνται με το θάνατο ενός νέου που με καταγωγή τη συγκεκριμένη περιοχή, σκοτώθηκε στις 8 Μαρτίου από αστυνομικούς "που βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα", καθώς ένα όχημα με τέσσερις επιβαίνοντες όρμησε πάνω τους στο τέλος μιας καταδίωξης.
"Κάναμε επέμβαση γύρω στις 20.30 για ένα αυτοκινητο που καιγόταν στη γειτονιά Musiciens και κατά τη διάρκεια οι άντρες μας δέχτηκαν ρίψεις βλημάτων από αρκετά άτομα" δήλωσε ο διοικητής του τμήματος.
Οι αψιμαχίες μεταφέρθηκαν μετά από τη γειτονιά Musiciens στο Vigne-Blanche. "Ενώ η κατάσταση φαινόταν να ξαναβρίσκει την ηρεμία της γύρω στις 21:20", συνεχίζει ο αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής, "ένα άτομο εμφανίστηκε πίσω από μια πλαγιά και έριξε προς την κατεύθυνση των αστυνομικών πετυχαίνοντας κάποιους με βλήματα αεροβόλου. Αυτός που πυροβόλησε, ο οποίος βρισκόταν 25-30 μέτρα μακριά από τις δυνάμεις της τάξης, δε συνελήφθη. Η ηρεμία επικράτησε ξανά στις 22:30. Στα οκτώ άτομα που έγινε έλεγχος κατά τη διάρκεια της νύχτας ένας ανήλικος περίπου 14-15 ετών τέθηκε σε επιτήρηση. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς η υπόθεση της ενέδρας δε χωρά αμφιβολία με βάση τα γεγονότα, τα οποία διήρκεσαν λίγο περισσότερο από δύο ώρες.
Στην πιο δυνατή από τις αψιμαχίες οι δυνάμεις της τάξης δέχτηκαν επίθεση από καμια κατοσταριά άτομα, νέα στην πλειονότητά τους. Η ασφάλεια δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τον ακριβή αριθμό των τραυματισμένων αστυνομικών. Η υπουργός Εσωτερικών Michèle Alliot-Marie απέδωσε τα εύσημα στον επαγγελματισμό και την επιχειρησιακή κατάρτιση των αστυνομικών" και χαιρέτισε "την αποτελεσματικότητά τους".
Η υπουργός ανακοίνωσε ότι "η ασφάλεια θα ενδυναμωθεί στις γειτονιές που χρειάζεται για να απαντήσουν με την μεγαλύτερη αυστηρότητα σε παρόμοιες ενέργειες".
Επίσης χθες το βράδυ σε ένα άλλο προάστιο του Παρισιού (Montgeron):
"Ένα αστυνομικό τμήμα δέχτηκε επίθεση από ένα ή περισσότερα άτομα, που έριξαν βλήματα κυνηγιού και άφησαν 250 σημάδια στην πόρτα της εισόδου του τμήματος. Κανείς αστυνομικός δεν τραυματίστηκε."
Γενικά και οι δύο ειδήσεις πέρασαν στα ψιλά. Δε συμφέρει μάλλον να πολυπαίζονται μη παίρνουν παράδειγμα και άλλα προάστια. Επίσης δεν υπάρχουν τηλεδικαστές στη Γαλλία να βρουν τους νεαρούς με τα αεροβόλα και να τους διαπομπεύσουν στο δελτίο των 20:00. Στο ίδιο δελτίο δεν εμφανίζονται οι λακέδες της ασφάλειας τύπου Π.Σ. να πουν τις μαλακίες τους. Αυτά είναι αποκλειστική υπόθεση των CRS.
Είναι επαγγελματίες άλλωστε
Τα CRS εναντίον λυκειοπαίδων. "Μη στο κεφάλι... θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου"
14 Μαρ 2009
It ain't necessarily so (everything you know is wrong)
Έχει πολύ πλάκα πλέον να ακούω τις ειδήσεις από την Ελλάδα. Δεν έχω αίσθηση τι πραγματικά συμβαίνει γιατί δε βρίσκομαι εκεί. Κατά συνέπεια η μόνη μου αλήθεια είναι μέσα από τα δελτία ειδήσεων. Τώρα είναι η μοναδική φορά που νιώθω σαν τη νοικοκυρά μέσα στη γυάλα που ακούει τον Πρετεντέρη να της λέει "Άβατον έχουν γίνει τα Εξάρχεια, τρομοκρατημένοι οι πολίτες δεν μπορούν πια να περπατήσουν". Έτσι και εγώ αφήνοντας τα Εξάρχεια εδώ και καιρό και ζώντας στο Μαρέ λεω "πωπω τι να γίνεται εκεί στα Εξάρχεια, χαμός, αλήτες με τσεκούρια τρομοκρατούν τους φιλήσυχους πολίτες".
Μετά ακούω τον μεγάλο αναλυτή Μανώλη Καψή "Που είναι η αστυνομία;Μπορεί ένα τσούρμο χουλιγκαν να καταστρέφει τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα του κοσμάκη"; Και σκέφτομαι μέσα μου"πωπωπω ακόμα και εγώ που είμαι της δημοκρατικής αριστεράς δεν το ανέχομαι να καταστρέφουν το ψιλικατζίδικο του κυρ Γιάννη και το ζάσταβα της φίλης μου της Νίτσας". Και φυσικά μέσα από τη γυάλα μου φαντάζομαι ότι καταστήματα ψιλικών, γαλακτοπωλεία, καταστήματα ΠΡΟΠΟ, μηχανήματα ανάληψης τσιχλοφουσκών, πάγκους λαϊκής αγοράς, ζάσταβα, λάντα, μοτοποδήλατα κ.α. τέτοια κατέστρεψαν οι "χούλιγκανς, αντιεξουσιαστές, ληστές, αναρχικοί, εγκληματίες", όπως τους χαρακτήρισε ο Τζων Π. στο δελτίο του Μέγκα. Άλλωστε μόνο τέτοια δεν έχει στο Κολωνάκι; Κάτι πήρε βέβαια το μάτι μου για τράπεζες και Μπένετον και Ζάρα και κάτι αμάξια διπλωματών άλλα και αυτά του κοσμάκη είναι.
Αχ τι γίνεται σε αυτή τη χώρα μου. Δεν υπάρχει αστυνομία να περιφρουρήσει τον πολίτη (όπως έκανε στη ληστεία τράπεζας στο Βύρωνα) . Και σε αυτά τα Εξάρχεια μετά τις 9 το βράδυ είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς. Το είπε και Πρετεντέρης χθες στο δελτίο. Και συμπλήρωσε πάλι ο αγαπημένος μου Μανώλης Καψης "Είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει μια γειτονιά χωρίς έλεγχο της αστυνομίας". Και όμως Μανόλο:
Μετά ακούω τον μεγάλο αναλυτή Μανώλη Καψή "Που είναι η αστυνομία;Μπορεί ένα τσούρμο χουλιγκαν να καταστρέφει τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα του κοσμάκη"; Και σκέφτομαι μέσα μου"πωπωπω ακόμα και εγώ που είμαι της δημοκρατικής αριστεράς δεν το ανέχομαι να καταστρέφουν το ψιλικατζίδικο του κυρ Γιάννη και το ζάσταβα της φίλης μου της Νίτσας". Και φυσικά μέσα από τη γυάλα μου φαντάζομαι ότι καταστήματα ψιλικών, γαλακτοπωλεία, καταστήματα ΠΡΟΠΟ, μηχανήματα ανάληψης τσιχλοφουσκών, πάγκους λαϊκής αγοράς, ζάσταβα, λάντα, μοτοποδήλατα κ.α. τέτοια κατέστρεψαν οι "χούλιγκανς, αντιεξουσιαστές, ληστές, αναρχικοί, εγκληματίες", όπως τους χαρακτήρισε ο Τζων Π. στο δελτίο του Μέγκα. Άλλωστε μόνο τέτοια δεν έχει στο Κολωνάκι; Κάτι πήρε βέβαια το μάτι μου για τράπεζες και Μπένετον και Ζάρα και κάτι αμάξια διπλωματών άλλα και αυτά του κοσμάκη είναι.
Αχ τι γίνεται σε αυτή τη χώρα μου. Δεν υπάρχει αστυνομία να περιφρουρήσει τον πολίτη (όπως έκανε στη ληστεία τράπεζας στο Βύρωνα) . Και σε αυτά τα Εξάρχεια μετά τις 9 το βράδυ είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς. Το είπε και Πρετεντέρης χθες στο δελτίο. Και συμπλήρωσε πάλι ο αγαπημένος μου Μανώλης Καψης "Είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει μια γειτονιά χωρίς έλεγχο της αστυνομίας". Και όμως Μανόλο:
It ain't necessarily so
It ain't necessarily soLi'l David was small but oh my
It ain't necessarily so
De things dat yo' liable to read in de Bible
It ain't necessarily so
Li'l David was small but oh my
He fought big Goliath who lay down and dieth
Li'l David was small but oh my
Oh Jonah he lived in de whale
Oh Jonah he lived in de whale
For he made his home in dat fish's abdomen
Oh Jonah he lived in de whale
Li'l Moses was found in a stream
Li'l Moses was found in a stream
He floated on water 'til ole Pharaoh's daughter
She fished him she says from that stream
It ain't necessarily so
It ain't necessarily so
Dey tell all you chillun de debble's a villain
But 'taint necessarily so
To get into Hebben don' snap for a sebben
Live clean, don' have no fault
Oh I takes de gospel whenever it's pos'ble
But wid a grain of salt
Methus'lah lived nine hundred years
Methus'lah lived nine hundred years
But who calls dat livin' when no gal'll give in
To no man what's nine hundred years
I'm preachin' dis sermon to show
It ain't nessa, ain't nessa
Ain't nessa, ain't nessa
It ain't necessarily so
Το "It Ain't Necessarily So" προέρχεται από την όπερα Porgy and Bess (1935) των George Gershwin και Ira Gershwin, στην οποία ο έμπορος ναρκωτικών Sportin' Life το τραγουδάει, εκφράζοντας τις αμφιβολίες του για την αλήθεια των κηρυγμάτων της Βίβλου.
Και επιφυλάσσομαι να επανέλθω με μερικές φωτογραφίες από τα αγαπημένα προάστια του Παρισιού με τους όμορφους καλογυμνασμένους Γουαδελούπιους και τους λιτούς αλλά μεστωμένους Μαγκρεμπίνους, που αν κυκλοφορήσει εκεί βράδυ ο Μανολο και πουλήσει τα παραμύθια που πουλάει απο το δελτίο των 20.00 δεν τον σώζει κανένας γνωστός άγνωστος.
Νικ τα μερ Μανολο και Τζων Π!!
υ.γ. Το κομμάτι ερμηνεύουν στη γέφυρα St Louis οι Outsiders!!
Νικ τα μερ Μανολο και Τζων Π!!
υ.γ. Το κομμάτι ερμηνεύουν στη γέφυρα St Louis οι Outsiders!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)