One two three, six seven eight. Period.

Ο καλός μπλόγκερ ExiledInBerlin με προσκάλεσε στο γνωστό πλέον μπλογκοπαίχνιδο για τη σελίδα 123 και τις περιόδους έξι έως οκτώ αυτής. Ορεξη για blogging δεν έχω, πολλώ δε μάλλον για παιχνίδια. Ωστόσο επειδή είναι αγένεια να απορρίπτεις ή να αγνοείς την πρόσκληση κάποιου που εκτιμάς, ορίστε η συνεισφορά μου, αν και παραβαίνω ολίγον τι τους κανόνες.

Γενικώς διαβάζω αρκετά αλλά με περιορισμένο εύρος. Τουτέστιν δεν διαβάζω τίποτε άλλο εκτός από μυθιστορήματα. Ποιηση, δοκίμιο, θέατρο, φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική; Μαύρα μεσάνυχτα. Ενα καλό μυθιστόρημα, βασισμένο σε ένα καλό στόρι, μπορεί να πει όσα όλοι οι φιλόσοφοι μαζί. Εντούτοις από λόγους ματαιοδοξίας και μόνον έχω προσπαθήσει να εντρυφήσω σε πιο σοβαρά αναγνώσματα, με οικτρά συνήθως αποτελέσματα. Αυτήν τη καημένη τη "Στοιχειώδη αισθητική" του Ραφαηλίδη για παράδειγμα, μέχρι πρόσφατα, την είχα καταστήσει υπνοστεντόν. Μέχρι που κάνα χρόνο πριν, στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου, αντικατέστησα την "Στοιχειώδη αισθητική", χωρίς να την ολοκληρώσω ποτέ, αισθητικά αστοιχείωτος, με άλλα δύο "σοβαρά αναγνώσματα": Την "Μικρή ιστορία περί των πάντων (σχεδόν)" του Bill Bryson, εκδόσεις Πόλις, και τη "Γοητεία του ανορθολογισμού - Το ειδύλλιο της διανόησης με τον φασισμό από τον Νίτσε στο μεταμοντερνισμό" του Richard Wolin, επίσης από τις εκδόσεις Πόλις.
Περιττό να πω ότι δεν έχω προχωρήσει πολύ σε κανένα από τα δύο, παρότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα αναγνώσματα -τουλάχιστον έτσι μου φάνηκαν από τις εισαγωγές τους.
Οπότε δράττομαι της ευκαιρίας που μου προσφέρει αυτό το μπλογκοπαίχνιδο για να δω τι σκατά γράφει το καθένα στη σελίδα 123, στην οποία διαφορετικά δεν θα έφτανα ποτέ.

Η γοητεία του ανορθολογισμού, σελ. 123:

Ο Φρόυντ πίστευε, όπως και οι φιλόσοφοι του παρελθόντος, ότι η ορθολογική αυτογνωσία -ο στόχος της αναλυτικής διαδικασίας- είναι το κλειδί για τη χειραφέτηση του ανθρώπου. Η προσέγγιση του Γιουνγκ στο ασυνείδητο ήταν τελείως διαφορετική. Σε πολλές περιπτώσεις υιοθέτησε τις ιδέες του Φρόυντ για να τις αντιστρέψει.

(Τι μου λες; Κι η Στρουμφίτα τι έχει να πει επ' αυτού;)

Μικρή ιστορία περί των πάντων (σχεδόν), σελ. 123:

Εν τω μεταξύ στη Φιλαδέλφεια -στην πόλη του Wistar- οι φυσιοδίφες είχαν αρχίσει να συγκεντρώνουν τα κόκαλα ενός γιγάντιου πλάσματος που έμοιαζε με ελέφαντα και αρχικά ονομάστηκε "το μεγάλο αμερικανικό ινκόγκνιτουμ" αλλά στη συνέχεια ταυτοποιήθηκε, όχι με απόλυτη ακρίβεια, ως μαμούθ. Τα πρώτα τέτοια κόκαλα ανακαλύφθηκαν στην τοποθεσία Big Bone Lick (ορυχείο του μεγάλου οστού) στο Κεντάκι, σύντομα όμως άρχισαν να ανακαλύπτονται λίγο πολύ παντού. Κατά τα φαινόμενα η Αμερική υπήρξε κάποτε το λίκνο ενός εντυπωσιακά μεγάλου ζώου, που αρκούσε για να διαψεύσει τους γαλατικούς παραλογισμούς του Buffon.

(Του Μπουφόν; Βρε τον Πιερλουίτζι...).

ΥΓ. Δεν απευθύνω πρόσκληση σε κανέναν. Και δίνω επίσης στον ευατό μου μια μικρή άδεια (η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και καμιά βδομάδα, την οποία διέκοψα μόνο και μόνο επειδή εδέχθην την ενδιαφέρουσα πρόσκληση, τα είπαμε και πιο πάνω) από το blog μέχρι... όποτε.

Βάλε ένα τίτλο ρε παιδάκι μου!!Ω δα μπλιό!

Καθότι μάστορας της διαστροφικής παραπλάνησης και απόλυτος άρχων της ευρωπαϊκής διανόησης ξεκινώ το σημερινό πόνημα με την εξής διαπίστωση:
«Ο γαύρος σήμερα δεν έχει καμία τύχη στην καυτή Τούμπα».
(Μικρή διακοπή για κάποιες απαραίτητες πληροφορίες. Η φώτο με την περήφανη ομάδα του ΑΠΟΚ Ευρυτανίας βρέθηκε εδώ ψάχνωντας για φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα. Όπως πάντως θα διαβάσετε στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Παναγιώτη Κολλημένου (Κολλημένος χε χε) ο Τσίπρας είχε απλή συμμετοχή με τον Αιόλο και ο ΑΠΟΚ όντας καλύτερος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και με καλύτερο παίκτη τον Κατσαδούρο (Κατσαδούρος...χε χε) πήρε δίκαια τη νίκη και το πρωτάθλημα. Επιστρέφουμε στην κανονική ροή του προγράμματος μας). Βέβαια θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχές αν κάποια στιγμή επιστρέφαμε στις εποχές εκείνες όπου ο γαύρος έχανε από το αεροδρόμιο αλλά τες πα πάμε για την τρέλα μας.
Θα πρέπει βέβαια να τονίσω στο σημείο αυτό ότι ήμουν ένας από τους λακαμάδες που δε πήγε να πάρει εισιτήριο αμέσως. Έτσι και καθώς τα «μαγικά χαρτάκια» (δεν είναι πολύ ηλίθια έκφραση αυτή; Μια από τις πολλές που χρησιμοποιούν οι αθλητικοί) χάθηκαν μέσα σε ένα τετράωρο είχα φτάσει χθες το μεσημέρι στα όρια της κατάθλιψης.
ΚΑΙ ΝΑ ΟΜΩΣ:
Ο φίλος Δημήτρης ξηγήθηκε σωστά. Βρέθηκε ένα εισιτήριο και έτσι θα είμαι μέσα να θαυμάσω μια φοβερή ατμόσφαιρα (γιατί από μπάλα άστα να παν αμάν)
Κατά τα άλλα;
Καλά μωρέ να εδώ παλεύουμε να πούμε.
Έχω φάει τριάντα τέσσερα μολύβια και έχω πεθάνει στο κνυσμό του κασιδίου προσπαθώντας να ξεδιαλύνω μια απλή σκέψη:
«Ποια σκατά διαφορά έχουν ο Τσίπρας με τη Ράπτη;»
Ω Ναι!
Εντάξει να δεχθούμε ότι ο Τσιπράκος έκανε από μόνος του κάποιες κινήσεις..
Για παράδειγμα. Έχει μηχανή και όχι τζιπ. Έβαλε υποψήφιος δήμαρχος Αθηνώνε (όχι και πάσης Ελλάδος άμα λάχει να αουμ αυτός είναι άλλος). Εκτός όμως από νέος και ωραίος τι άλλο έχει;
Και εδώ ερχόμαστε να κάνουμε αυτό που κάνουμε όταν ο προπονητής μιας ομάδας τα πάει ιδιαίτερα σκατά στα μέσα της χρονιάς: Δεν την έστησε την ομάδα αυτός, δεν είναι δικές του επιλογές οι παίκτες, τι να κάνει τώρα και αν δεν έχεις μια ομάδα από την προετοιμασία τι σκατά θέλεις και εσύ;
ΟΜΩΣ:
(Επίσης φλασιά. Είναι ένας τύπος που παίζει σε μια καινούργια σειρά του MEGA (όχι εμείς κάνουμε αυτό που λένε οι πολίτες δε κράζουμε για λογαριασμό του γαμπρού ενός λεφτά το ΠΑΣΟΚ) που μοιάζει καταπληκτικά με τον Αλέξη τον έτσι)
Η Ράπτη έχει και κάτι χρόνια παραπάνω στο κοινοβούλιο. Ξέρω ρε, ξέρω και τι με αυτό. Εδώ βουλευτής είναι ένας σεξολόγος τώρα τι λέμε αλλά τες πα κάνει και κάτι κινήσεις πάντα βέβαια μέσα στα πλαίσια της ωραίας εικόνας. Αυτό που λέμε δηλαδή life style charity. Να βοηθήσουμε αλλά να μη βουτήξουμε και τη γόβα μέσα στη λάσπη ε; Κάτι για το δίκτυο γυναικών κάτι για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα ορισμένων καλών κυρίων που τους τάζουν λαγούς και μετά τις εκδίδουν (να δεις πως το λεν αυτό….Α! Trafficking).
Παρέμβαση από Νεάπολη (Θεσσαλονίκης έτσι; Δυτικές συνοικίες έτσι; Το προπύργιο της ΠΑΟΚΑΡΑΣ έτσι; Δηλαδή υποστηρικτές των τριών Π: ΠΑΟΚ-Παπάκι-Παπακωνσταντίνου. Για ακόμα καλύτερα συμπεράσματα σας δίνω την απάντηση του φίλου Τριαντάφυλλου σε ένα παιδί από τον Πειραιά όταν ο δεύτερος τον ρώτησε στο στρατό γιατί είναι ΠΑΟΚ «Εεεεε Θεσσαλονίκη. Εεεεε Νεάπολη….Ε ΠΑΟΚ ΡΕ ΦΙΛΕ):
ΚΑΤΣΕ ΡΕ ΨΗΛΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ. ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΑΥΤΗ;
Να σε πω ψηλέ χέστηκα. Δεν ασχολούμαι με υποθέσεις από χέρι καμένες που τις διατηρούμε μόνο και μόνο για να δείξουμε ότι και καλά δείχνουμε τα δόντια μας ή ότι ρίχνουμε αυστηρές προειδοποιήσεις. Και ο πλέον αδαής ξέρει ότι όλα αυτά που γίνονται στο Κόσοβο δεν είναι τυχαίο ότι γίνονται μαζί με τις συζητήσεις δια το Σοπιανόν ζήτημα. Και ας λέει η Ντόρα.
(Άσχετο: είδατε μια φωτογραφία που η Ντόρα περπατάει μαζί με τη Κοντο-Λίζα. Καλά ε; Φαντάξου να αποκλειστείς σε κανά νησί με αυτές τις δυο μόνο…Παναγιά βρεφοκρατούσα δηλάδή)
Έτσι που λέτε. Ιδέα δεν έχω ποια ακριβώς είναι η διαφορά. Και το περίεργο είναι ότι η Ράπτη τουλάχιστο τελευταία και από ότι έχω παρατηρήσει δε βγαίνει στα κανάλια. Όχι επειδή δε το θέλει. Απλώς επειδή ξέρει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει τώρα με όλα αυτά που γίνονται και ούτως ή άλλως όταν μένει εκτός ξέρει ότι απλώς ο κόσμος δεν έχει γνώμη για αυτήν. Δηλαδή αν ρωτήσετε κάποιον τώρα για τη Ράπτη θα σας πει «Εντάξει μωρέ καλό το γκομενάκι». Πολύ απλά γιατί πλέον κρίνουμε τους πολιτικούς με βάση το ποιος είναι λιγότερο άχρηστος. Αν λοιπόν ένας πολιτικός είναι εκτός τηλεόρασης θεωρούμε ότι ΟΚ δουλεύει αθόρυβα για το καλό όλων και δε θέλει να προβάλλεται το έργο του γιατί είναι πραγματικό. Ξέρω ξέρω μαλακία μεγίστου είδους αλλά κάπως έτσι είναι. Κάπως έτσι ήταν και Τσιπράκος. Τώρα;
Θα μπορούσα να γράψω και περισσότερα, αλλά από τη μια νοιώθω ότι δε έπρεπε να γράψω καν και ότι την επιστροφή στα γραφόμενα θα έπρεπε να την κάνει άλλος πρώτα.
Από την άλλη είχα μια περίεργη αίσθηση ότι η ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συνεχίζεται.
Και μια παρατήρηση:
Τελικά αυτή η πουτάνα η αξιοπρέπεια είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Δεν είναι εύκολο να τη διαφυλάξεις. Γι’ αυτό χαιρετώ με διπλό σεβασμό όσους έφυγαν. Και αισθάνομαι υπερήφανος για όσους ήρθαν.

Brought to you by Ioannis Skordopoutsoglou and Son Enterprises.

Μπαρμπούδο

Στη φωτογραφία: Ο Φιντέλ Κάστρο εξετάζει το πλαστό διαβατήριο του μεταμφιεσμένου και αγνώριστου κυριολεκτικά Τσε Γκεβάρα.

Σήμερα έλαβε χώρα αυτό που σχεδόν πενήντα χρόνια κάποιοι προσπαθούσαν.

Ακολουθούν σκόρπια λόγια και εικόνες από τα βιβλία "Κι ο Θεός μπήκε στην Αβάνα" (δες παλιότερο ποστ) του Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν (πάλι αυτός;), εκδόσεις Καστανιώτη, και "Ο Τσε Γκεβάρα και το FBI" των Μάικλ Ράτνερ-Μάικλ Στίβεν Σμιθ, εκδόσεις Μαύρη Λίστα.

1963, σε απόρρητο έγγραφο του FBI: Λέγεται ότι έγινε μια απόπειρα δολοφονίας του Κάστρο από φοιτητές. Αυτοί που τον είδαν πρόσφατα λένε ότι είναι αδυνατισμένος, έχει αρρωστημένη όψη και ατημέλητη εμφάνιση, και πίνει πολύ.

Μια κοπέλα στην Αβάνα κουβεντιάζει με άλλους νέους σχετικά με το τι θα γίνει μετά το θάνατο του Φιδέλ και ξάφνου χτυπάει το κεφάλι της και αναφωνεί «κι αν δεν πεθάνει ποτέ;».

1991: η Κούβα εμφανίζεται για την τεράστια πλειοψηφία ως το διασωθέν υπόλειμμα ναυαγίου. Η ίδια πλειοψηφία πολύ θα ήθελε να δει τους δύο παραπληγικούς στη συσκευασία του ενός, τον Φιδέλ Κάστρο και την επανάστασή του, να εξαφανίζονται σαν το αποτέλεσμα ενός ζάπιγκ. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Από την Ουάσιγκτον παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας του ακόμη και μέσω δορυφόρου αλλά μέχρι στιγμής έχουν δει να πεθαίνουν ο Κένεντι, ο Τζόνσον, ο Νίξον, η πριγκίπισσα Νταϊάνα…

1991: Οι σελίδες της κυριακάτικης El Pais άνοιγαν με μια τεράστια φωτογραφία του Κάστρο και την υποψία ότι θα ήταν μια αποφασιστική χρονιά για το τέλος του κουβανικού καθεστώτος.

Ο Φιδέλ γνωρίζει ότι μπαίνουν στοιχήματα για το είδος του καρκίνου που υποτίθεται πως τον σκοτώνει.

1995: Τέσσερα χρόνια αργότερα όταν ήταν προφανές ότι ο Κάστρο δεν είχε ανατραπεί η El Pais για άλλη μια φορά επιζητούσε διάφορες απόψεις για την κουβανική μετάβαση.

Σε μια συνάντηση δήλωσε ότι ποτέ δεν σκέφτηκε ότι θα έφτανε σε αυτήν την ηλικία και ότι έχει εμπιστοσύνη στις νέες γενιές.

1997: Υπήρχαν αρκετές αναφορές ότι το καθεστώς θα αντέξει, με τρόπο επισφαλή, αλλά θα αντέξει.

Επειτα ήπιε κάμποσα μοχίτος, έμεινε δύο ώρες όρθιος και θέλησε να αποδείξει ότι είναι ακόμη Το Αλογο, παρατσούκλι που του έδωσε ο λαός όταν έκανε την είσοδο στην Αβάνα το 1959.

2006: Εγχείριση στο συκώτι, προσωρινή παράδοση της εξουσίας στον Ραούλ.

Η φουρτούνα δεν αγγίζει πια τον γερασμένο και αδυνατισμένο Φιδέλ Κάστρο με τα γκριζα μαλλιά και την αραιωμένη αν και μακριά γενιάδα. Η γενειάδα αποτελεί σύμβολο για τους γκρεριγιέρος της Σιέρα Μαέστρα, τους μπαρμπούδος, για αυτό ούτε την κόβουν ούτε τη βάφουν. Εσείς θα βάφατε τη δική σας, ρωτάει καμιά φορά παραπλανητικά, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν μπορεί να τον φανταστεί να χρησιμοποιεί βαφή L’ Oreal.

MTV Καμπότζης

Οσο και αν εκτιμώ τον Σερτζ Τανκιάν (από τους System of Down) η παρακάτω εκτέλεση, στα βραβεία του MTV(!) του 2007 (πώς το έχει πει κάποιος; αν θες να καταστήσεις κάτι ακίνδυνο, οικειοποιήσου το) (μαζί με τους Foo Fighters, τους οποίους έχω γραμμένους στη -μπήκες μόνος σου στη- μαύρη λίστα -νύχτα έρχεσαι και φεύγεις νύχτα- της Αντζελας Δημητρίου) (πολλές παρενθέσεις ρε φίλε, μπες στο ψητό, το ψητό είναι για να το τρώμε, όχι για να εισερχόμαστε σε αυτό) του Holiday in Cambodia των Dead Kennedys με ενόχλησε. Ασε που το κοινό παρακολουθεί παντελώς ασυγκίνητο. Αν δεν βαριέστε συγκρίνετε τις δύο ζωντανές εκτελέσεις των κομματιών. Πρώτα η διασκευή, και μετά το ορίτζιναλ.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ενόψει της Κυριακής: Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ!

Ελληνικό πρόγραμμα

Είναι κακό που θέλω να ποστάρω ένα βιντεάκι από κάτι παλιόφιλους; Οχι, ελπίζω. Αλλωστε, πλέον, είμαι περισσότερο οπαδός, παρά φίλος. Δάρνακες, λέμε!




Περισσότερα στο myspace τους.

Ωραίος κώνος! (αναδημοσίευση)

(αναδημοσίευση από το thess.gr)

(Αναρωτιέμαι πόσοι εκ παραδρομής διαβάσανε κάτι ελάχιστα διαφορετικό από τον κώνο και περιμένανε να δουν καμιά φωτογραφία της Σακίρας…)

Τέλος πάντων. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον). Στη φωτογραφία, βλέπουμε κάτι κώνους, γωνία Αγίου Δημητρίου και Σοφοκλέους, οι οποίοι δεν επιτρέπουν την διέλευση οχημάτων από την οδό Σοφοκλέους. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάθε βράδυ αυτοί οι κώνοι εκεί. Αλλά υπάρχουν όποτε εγώ περνάω, δηλαδή συχνά.

Προφανώς δεν εκτελούνται έργα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα στην οδό Σοφοκλέους. Τι συμβαίνει; Γιατί και με ποιανού απόφαση κλείνει μια οδική αρτηρία στο κέντρο της πόλης; (Θα αποδράσει επιτέλους ο Σκόφιλντ από τη Σόνα και ποιος ο ρόλος του Γουίστλερ;). Μήπως έχει κάποια σχέση με το αστυνομικό τμήμα Ανω Πόλης το οποίο βρίσκεται στην οδό Σοφοκλέους; Οσο και αν το γκούγκλισα, δεν βρήκα κάποια εξήγηση. Βρήκα ωστόσο κάποιες αναφορές στον Τύπο για επιθέσεις στο συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα ( 1, 2, 3). Δεν ξέρω αν επαρκούν ως δικαιολογία.

Δηλαδή, στο εξής, αντί για “βγήκανε τα τανκς στους δρόμους”, θα λέμε “βγήκανε οι κώνοι”; Οπως λέμε, “μου βγήκε ο κώνος”;

(Κωνόμπατσοι...)

Ενα σκίτσο και μια λίστα

Θυμήθηκα σήμερα πού βρισκόμουν όταν πήρα την απόφαση να φτιάξω ένα μπλογκ. Μόλις απολυθώ, είχα πει, θα φτιάξω κι εγώ ένα.

Τι μου θύμισε -πάλι- τον στρατό;

Αυτή η μακάβρια λίστα.

Ωραία σκιτσάκια, logos και γραφικά, σαν κι αυτό αριστερά, θα βρείτε στη σελίδα του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης

Λ' αμούρ αμπσολίτ

Θα μπορούσε στη θέση τού παρακάτω βιδέου να υπήρχε αυτό.
Αλλά είναι πολυφορεμένο, θα έλεγα.
Οπότε...



Ολοι μαζί:
Touch me, I 'm sick
fuck me, I 'm rich

Λόγια της πλώρης

- Κι αυτός ο Κροπότκιν τι ήταν;
- Πρίγκιπας, το νο2 μετά τον Μπακούνιν.
- Βρε άιντε τον μαλάκα, που μου έβαζε την τσαπού στο στόμα και τα αρχίδια στην πλάτη, για να μου το παίζει δύτης...

Δυο στιγμιότυπα από τη σημερινή πορεία που με άρεσαν

28 Απριλίου 2008

Διάσελε, δες τι σου βρήκα...

Μετανοείτε σύντροφοι αμαρτωλοί!

Οταν έφθασα σήμερα στη δουλειά, στο γραφείο μου με περίμενε αυτό:

Μπήκα στον πειρασμό:

α) να παραθέσω αυτούσια την ιστορία της πόρνης που έγινε αγία

β) να κάνω μια διασκευή της ιστορίας του ληστή που έγινε άγιος με τίτλο "ο φιλήσυχος πολίτης που έγινε ληστής γιατί βαρέθηκε να του ζητάνε σε κάθε του βήμα παράβολα των 70 ευρώ και μια υπεύθυνη δήλωση".

Αλλά, επηρεασμένος σαφώς από το μήνυμα των ιστοριών, μετάνιωσα.

Κι επειδή, κακά τα ψέματα, μετάνιωσα που ήρθα σήμερα στη δουλειά, λέω τουλάχιστον αύριο να γίνω... "Από εργαζόμενος... Απεργός!".

Η ιστορία μου στο επόμενο τεύχος της σειράς "Ουράνια Νοσταλγία" με τίτλο "Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο".

Αδερφέ, νταούλια μας τα 'κανες...

Ο Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν (πάλι αυτός; και πάλι, και πάλι...) στο "Σαμποτάζ στους Ολυμπιακούς Αγώνες" (εκδόσεις Μεταίχμιο):

Όλοι οι μικροί λαοί μετρούν στα δάχτυλα, για να μην τους αφαιρέσουν ούτε έναν, τον αριθμό των πολιτών τους που μια ωραία μέρα μπορεί να εμφανιστούν στο πρωτοσέλιδο της New York Times ή στο σόου του Εντ Σάλιβαν. Ο Σάμαρανκ είχε κατακτήσει αυτή την αναγνώριση και αποτελούσε τον πρώτο φρανκιστή που προαγόταν στην κατηγορία του οικουμενικού Καταλανού γιατί ο άλλος πιθανός ανταγωνιστής για αυτήν την άκρως ολυμπιακή θέση, ο Σαλβαδόρ Νταλί, ήταν ήδη οικουμενικός και Καταλανός, προτού γίνει φρανκιστής, ενώ ο Σάμαρανκ ήταν φρανκιστής προτού αρχίσει να περηφανεύεται για Καταλανός και προτού τον καταστήσει οικουμενικό η εύθυμη παρέα της ΔΟΕ και η μεταφυσική αγωνία των συμπατριωτών του, των κομπλεξικών επειδή οι μόνοι οικουμενικοί Καταλανοί που είχαν απομείνει ήταν μερικοί ανασφαλείς τενίστες και ορισμένοι αοιδοί της όπερας.

Δε μόμεντ άη γουέηκ απ, μπιφόρ άη πουτ ον μάη μέηκαπ:

120 ευρώ (στα Σόδομα;)

Εντάξει, πρόκειται περί τρελής ευκαιρίας, δεν το συζητώ. Κλείνω τώρα και τρέχω να προλάβω έστω μία από τις "περιορισμένες θέσεις". Αλλά πρώτα ας μου εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς σημαίνει αυτό το "μόνο για εργαζόμενους ιδιωτικού και δημοσίου τομέα".

Σούσι Ροκ

Ευχαριστώ τον καλό κύριο που τόσο καιρό μας έστελνε φωτογραφίες. Τώρα εκσυγχρονίστηκε και πέρασε στα βίντεο. Κι όπως μάθαμε από σχόλιο του Σκύλου της Βάλια Κάλντα το βιντεάκι στο πρόσφατο παρελθόν ανέβηκε κι εδω

Επιρροή Αθανασίου Διάκου και Πέπης Τσεσμελή

Κέντρο Θεσσαλονίκης, στο σχολικό συγκρότημα Ολύμπου και Πλάτωνος.

Update (Πανωημερομηνία ε; Είσαι βλάξ, τέλειωνε!):

Τώρα το ξαναμανασυνειδητοποίησα: "επιρροή Διάκου και Τσεσμελή" ίσως να υπάρχει στο σύνθημα. Αλλά το ποστ είναι επιρροή Σκύλου της Βάλια Κάλντα (για να αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του σκύλου τω σκύλω).

Ζηλεύω το κειμενάκι* σου, ζηλεύω...

Δεν ντρέπομαι καθόλου να πω ότι ζηλεύω αφάνταστα κάποια κείμενα που έχουν γράψει άλλοι. Για το λόγο αυτό άλλωστε μπαίνω στη διαδικασία να σκανάρω αυτά τα κείμενα. Οπως αυτό, του Αχιλλέα Κυριακίδη, λογοτέχνη και μεταφραστή, από το βιβλίο του "Μικρή περιοχή - κείμενα για την πραγματικότητα της μυθοπλασίας" (εκδόσεις Πόλις).

Λεξικόν ανωμάλων χρημάτων

Αργυρίου, Πλούτων. Φιλολογικό Ψευδώνυμο του άγνωστου τραπεζικού υπαλλήλου Γιώργου Πτωχόπουλου (γεν. 1932). Έγραψε σονέτα, συνδικαλιστικές διαμαρτυρίες και κανονισμούς πολυκατοικιών. Στα χέρια του θεάθηκε για τελευταία φορά ένας υπηρεσιακός φάκελος με ένσημα ΙΚΑ (βαρέα και ασθενείας), συνολικής αξίας 1.235.000 δρχ. Δε βρέθηκε ποτέ (ο Αργυρίου).

Γεωργόπουλος, Χρήστος (1920-1995). Γνωστός συγγραφέας. Έγραψε μυθιστορήματα, οικονομικού -κυρίως- περιεχομένου), αλλά με ποικιλία γραφής και ευρηματικότητα [Γολγοθάς (1948), Ο Γολγοθάς μιας ορφανής (1949), Τα ορφαvά του Γολγοθά (1953) κ.ά.]. Σε αυτόν ανήκει η πατρότητα του όρου «Μυθιστόχρημα» (βλ. λέξη), καθώς και των (εξίσου προσφυών) «Μεφιστόρημα» (προκειμένου περί του Φάουστ και συναφών σατανιστικών) και «Μεθυστόρημα» (για μυθιστορήματα γραμμένα από αλκοολικούς συγγραφείς ή/και μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως, λ.χ., το Κάτω από το ηφαίστειο).

Γουτεμβέργιος, Ιωάννης (1394-1468). Εφευρέτης. Μετά την εφεύρεσή του, άρχισαν κι άλλα πράγματα να εκδίδονται επί χρήμασιν.

Μυθιστόχρημα. Ο όρος θα μπορούσε να χαρακτηρίζει μυθιστορήματα που γράφονται προκειμέvου να γίνουν best-sellers. Πάντως, ο εμπνευστής του όρου (Χρήστος Γεωργόπουλος, βλ. λήμμα) τον επινόησε προκειμένου περί μυθιστορημάτων που διαδραματίζονται σε πολυτελή περιβάλλοντα, με πολυτελείς ανθρώπους και πολυτελείς ψυχολογίες.

Ντε Λισένζ Λουί, ή Γκοφρουά Πιερ, ή Μπορεγκάρ Evτoυάρ, ή Στoτέν Ζαν-Λουί, ή Περπιτζιάνο Πιερλουίτζι, ή Μαρτίνεθ Χόρχε (ενδεχομένως 1804 - πιθανότατα 1871). Ευρωπαίος πολίτης, διάσημος για τις πάσης φύσεως ενασχολήσεις του με το χρήμα.

Παραχρήμα. Το χρήμα που κερδίζεται στα μετερίζια της παραοικονομίας.

«Πόσο κάνει;» (Ρητορική) ερώτηση του Φερδινάνδου Κορτές σε εμβρόντητους ιθαγενείς, με προβλεπτή κατάληξη.

«Πόσο πάει;» (Διόλου ρητορική) ερώτηση, αλλά με εξίσου προβλεπτή κατάληξη.

Συλλογισμός:

Ο χρόνος φθείρει.

Το χρήμα φθείρει.

Άρα: Ο χρόνος είναι χρήμα.

Ταινίες. Το χρήμα (Μπρεσόν), Το χρήμα της Οργής (Κιούμπρικ), Η κάλπικη λίρα, Ο θησαυρός του μακαρίτη.

...τοις κείνων χρήμασι πειθόμενοι. Από το επίγραμμα στο Μνημείο του Άγνωστου Μισθοφόρου.

Τραγούδια. «Money, Money» (από το Καμπαρε), «Hey, big spender» (από το Sweet Charity), «Με πουλησες για χρήμα».

Φράσεις ιστορικές. «Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργυρια» (Κατά Ματθαίον, κστ' 15), «Δόξα δε χρημάτων ουκ ωνητή» (Ισοκράτης), «Δε θέλουμε τα ματωμένα λεφτά σου, Μοράλες» (εφημ. «Αθλητική Ηχώ», όταν το αργεντινό κτήνος που είχε σπάσει το πόδι ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, προσφέρθηκε να πληρώσει τα έξοδα της εγχείρησης).

Χρήματα. Δεν είναι γνωστό ποιος τα επινόησε, αλλά θα πρέπει να 'χε πολλά.

Χρηματολαγνεία. Σεξουαλική διαστροφή κατά την οποία το (θήλυ) υποκείμενο διεγείρεται επί τη θέα νομισμάτων, κατά προτίμησιν «σκληρών».

* Το υποκοριστικό "κειμενάκι" στον τίτλο χρησιμοποιείται όχι για να μειώσει την αξία του παρατιθέμενου κειμένου, αλλά για την απόδοση ενός ηλίθιου λογοπαίγνιου που μου ήρθε με βάση το γνωστό άσμα της Λυρικής Σκηνής "Ζηλεύω το κορμάκι σου, ζηλεύω...".

Κυκλοφόρησε (η φήμη σου αγόρι μου προχώρησε)

Η χαρά μου ήταν ανείπωτη όταν πληροφορήθηκα σήμερα από το MIC ότι οι φέροντες το άθλιο όνομα Slut βγάλανε καινούργιο δίσκο. Κι η χαρά μου ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν διάβασα την φοβερή κριτική που έγραψε ο Μπάμπης Αργυρίου (τον οποίο Μπάμπη Αργυρίου εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά), η οποία κριτική ξεκινά με τον εξής εμπνευσμένο τρόπο:

Οι Slut και οι Placebo πέθαναν την ίδια μέρα και εμφανίστηκαν μπροστά στον Άγιο Πέτρο. Αυτός έστειλε τους Slut στον παράδεισο και τους Placebo στην κόλαση. "Μα πώς είναι δυνατόν οι Placebo που έκαναν ευτυχισμένο τόσο κόσμο να πάνε στην κόλαση, και οι άσημοι Slut, με τέτοιο όνομα, να πάνε στον παράδεισο;" ρώτησε ένας απ' τους φρεσκοπεθαμένους που περίμεναν στην ουρά. Ο Πέτρος πέταξε τα κλειδιά πάνω στο γραφείο, βλαστήμησε μέσα απ' τα μουστάκια του το θεό που έκανε τα ανθρωπάκια καχύποπτα και ηλίθια και αναρωτήθηκε ποια από τις εξηγήσεις να διαλέξει για να αποστομώσει το χλωμό πρόσωπο.

Κλικ εδώ για να διαβάσετε την υπόλοιπη κριτική.

Πιασάρικος τίτλος και παιδικά πάρτι

«Να βάζεις πιασάρικο τίτλο. Διαφορετικά κανείς δε θα σε διαβάσει» μας έλεγαν στην εφημερίδα. Δε ξέρω αν το έχω αναφέρει ποτέ ξανά στο παρελθόν αλλά ναι ήμουν για ένα διάστημα δημοσιογράφος. Η μάλλον προσπάθησα να θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς γιατί αυτοί ουδέποτε θεώρησαν εμένα σαν ένα από αυτούς και εδώ που τα λέμε ευτυχώς. Τώρα θα μου πεις αγαπητέ αναγνώστη γιατί σου το αναφέρω αυτό. Ε, να σου πω δε ξέρω. Και δε ξέρω γιατί εδώ και καιρό δε προλαβαίνω ούτε να σκεφτώ κάτι για να αφήσω το αποτύπωμα μου σε αυτό το μπλόγκι. Αντίθετα βεβαίως-βεβαίως το επισκέπτομαι επί καθημερινής βάσεως. Αλλά να είσαι σίγουρος αναγνώστα ότι δε προλαβαίνω (τώρα γιατί ξαφνικά θυμήθηκα το στρατό;) ούτε ένα σχόλιο να αφήκω.
Αλλά επειδή αυτή η ιστορία με αρέσει πάντα κάθομαι μπροστά από την οθόνη, ο κέρσορ αναβοσβήνει αλλά από θεματολογία τίποτα. Και επειδή δε με αρέσει να κάθομαι μπροστά από την οθόνη χωρίς να κάνω το ουσιαστικό αλλά ο νους μου να ταξιδεύει από εδώ και από εκεί (όπως δηλαδή διάβαζα και ιστορία δέσμης μια εποχή) αποφάσισα να κάτσω να κάνω κάτι που ιδέα δεν έχω πως ονομάζεται από τους επαγγελματίες του είδους: Να γράψω και ότι βγει στο χαρτί ή καλύτερα μπροστά στη οθόνη του υπολογιστή σου. Ή στο χαρτί αν επιμένεις να κρατήσεις αυτό το πόνημα και το εκτυπώσεις.
Αρχιεπίσκοποι, αρχεία με Κλάδες, makisfacts.com και τα υπόλοιπα με απασχόλησαν και εμένα αυτές τις ημέρες αλλά ποιος ο λόγος να κάτσεις να ασχοληθείς και εσύ αναγνώστα μου μαζί τους; Θα ασχοληθείς γιατί πρέπει να έχεις γνώμη. Και σωστά θα κάνεις απλά όμως μη σε πιάκουν κορόϊδο και ‘σχόλησε με δαύτους συνέχεια.
Άρα: Πιστός στην τέχνη της δημοσιογραφίας, δηλαδή αντιγράφω κάτι που ένας άλλος έχει κάνει πολύ επιτυχημένα θα αντιγράψω και εγώ με τη σειρά μου αυτό που έκαναν χθες στη μεσημεριανή εκπομπή του Imagine 89,7 εδώ στη Νύμφη του Θερμαϊκού, πόλη της ιστορίας και του πολιτισμού με τον πιο ατσαλάκωτο δήμαρχο ever που ετοιμάζει γιορτή για το Πάσχα στην πόλη του και τελικά το δικό του Πάσχα το κάνει στην Κέρκυρα (μη γελάτε το έχει κάνει πέρσι ρωτήστε και τον Πάνω Κ.) Θεσσαλονίκη.
Οι τύποι λοιπόν, δε με ενδιαφέρει η γνώμη σας γι’ αυτούς δε κάτσω να εξετάσω αυτό τώρα, έκατσαν και θυμήθηκαν όλα τα καγκουροτράγουδα της εποχής που ήμεθα μικροί το δέμας και την ηλικία και πηγαίναμε σε πάρτι του νόου ας μπέτερ. Περιττό να σας πω ότι ο γέλωτας ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είχα να γελάσω έτσι από τότε που Παναγιώτης Ψωμιάδης προσπάθησε να κάνει αυτό που πραγματικά κάνει επιτυχώς όλο αυτό το διάστημα σαν Νομάρχης (να πετάξει αετό δηλαδή-το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια παρακαλώ) αλλά δε τα κατάφερε. Περιμένω τις δικές σας προτάσεις κυρίες και κύριοι. Αλλά προσέξτε όμως:
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΧΛΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΠΤΑΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ

Να σας δω λοιπόν κυρίες και κύριοι

Να σας δω λοιπόν.

Κυρίες και κύριοι.

Κάνω την αρχή λέγοντας το Ela Ela που στη συνέχεια εμεταφέρθην εις την ελληνικήν από την Μπέσυ Αργυράκη ως «Έλα ξανά δε μπορώ πια»

Oh yeah!

Ή καλύτερα: Ω ναίσκες

ΥΓ Ψάχνωντας για φωτογραφία της Μπέσης βρήκα ΑΥΤΑ τα αποτελέσματα στο google. http://images.google.gr/images?hl=el&q=%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%83%CF%85+%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wi δηλαδή ο Χριστός και η Παναγία ρε παιδιά. Στην πρώτη σελίδα έτσι; Και το ζήτημα ποιό είναι; Ότι δε βρήκα φωτογραφία και έβαλα μια του καρπερού, αηθαλή και μοναδικού Πασχάλη. Δε ξέρω γιατί αλλά αμέσως μετά φαντάστηκα τον Πασχάλη να τραγουδάει το Pain lies on the river side των Live και τον έναν και μοναδικό Παναγιώτη το L'ombelico del mundo του Jovanotti.

Είμαι καλά;;;;

Ω ναίσκες!

«Διαβάζει το βιβλίο των κινημάτων και της οικολογίας που συνέγραψαν οι ελληνικές διωκτικές αρχές»

Ο Γιωργάκης διαβάζει το βιβλίο του Βαγγέλη. Σαν να μου φαίνεται πως ζορίζεται λίγο. Κι ο έρμος ο χοντρός όλο κάτι δύσκολες λέξεις χρησιμοποιεί. Ακούς εκεί "μετά-αντιπροσωπευτική δημοκρατία"...














Ο Αλέξης Τσίπρας (δεξιά) χαιρετά τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο του Συνασπισμού. Τι; Λάθος; Είναι ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος; Σοβαράάά;












Αριστερά και δεξιά δύο αγάλματα και στη μέση, ωραίος σαν άγαλμα, το τρίτο το μακρύτερο, ο Λιάπης.

Οι φωτόζ από το ΑΠΕ (το ξέσκισα πάλι σήμερα)

A παπά παπά παπά, τη βρίσκω με τέτοια πράγματα

Θα σου πω κάτι για αυτόν τον ΠάνωΚ.,

αλλά να μην το πεις ούτε του παπά...

Μην ανησυχείς μαρή. Θα κάνουμε τα γλυκά μάτια στον μορφονιό τον ένστολο και θα μας αφήσει να περάσουμε backstage.

Κι οι παπάδες στα κάγκελα...


"Πάμε στου Αδωνη για καφέ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά κι αράζουν εκεί αθλητές"

Οι φωτογραφίες από το ΑΠΕ.

Σοροπάκι για το βήχα

Το παιδίον έχει δουλειάν πολλήν και διάθεσιν παιγνιώδην

UPDATE: Καλό, μόνο που προλάβαν και μας τα είπαν ήδη κι άλλοι, όπως με ενημέρωσε ο Ονειρος σε σχόλιό του. Φευ, δεν κατεβάζω καινούργιες ιδέες, μόνο αναμασήματα.

Είπα να μη λεηλατήσω τη σιωπή σας αλλά δεν άντεξα...

Τι πάει να πει "άνθρωποι του πολιτισμού" (οι οποίοι σήμερα πραγματοποίησαν σιωπηλή διαμαρτυρία για "την κατάπτωση του πολιτισμού στη χώρα"); Εμείς οι υπόλοιποι τι είμαστε; Ζώα του πολιτισμού ή άνθρωποι του μη πολιτισμού;

Τεσπά, ελπίζω αυτό που αναγράφεται στο πανό τους να το λένε και ολίγον τι αυτοκριτικά.

Ο πολιτισμένος υπουργός Μισέλ Λιάπης χαρακτήρισε τους καλλιτέχνες "εταίρους του υπουργείου".

"Ποιον είπες 'εταίρα', ρε λιμοκοντόρε, εγώ είμαι από την Καρδίτσα και δεν τα σηκώνω αυτά", του χίμηξε ο Διονύσης Τσακνής.

Είπα Τσακνής και θυμήθηκα: α) να πλύνω το στόμα μου και β) ευτυχώς που ήταν σιωπηλή η διαμαρτυρία και δεν τραγούδησε, γιατί δεν θα τ' άντεχε ο πολιτισμός μου...

Οι φωτογραφίες από το ΑΠΕ.

Μεγάλη ομάδα

Είμαστε μεγάλος λαός, το λέει κι ο Λιακόπουλος. Λογικό να μας εκπροσωπεί μια μεγάλη ομάς, ωσάν κι αυτήν της φωτογραφίας. Στέλεχος αυτής, ο βραχύσωμος πλην δυναμικός και αποτελεσματικός φορ, Παναγιώτης ΨωΝ(ι)ομαρχιάδης (τρίτος από δεξιά, διακρίνεται με το πράσινο σορτς), με αφορμή τας πρόσφατας εξέλίξεις σχετικά με την ένστασιν της ομάδος Γαύρος Πειραιώς, σε ό,τι αφορά την αναμέτρηση της παρελθούσης Κυριακής με τον Απόλλωνα της Καλαμαριάς και την σύννομην ή μη συμμετοχίν σε αυτήν του αυστριακού ποδοσφαιριστού Δενθυμαμαιπώσλεγεται Καισυντοισαλλοισκατουριέμαι, προχώρησεν εις την ακόλουθην δήλωσιν:

"Μια μεγάλη ομάδα πρέπει να διακρίνεται και από αθλητικό ήθος. Οι αγώνες κερδίζονται στο γήπεδο κι όχι στα χαρτιά. Κάτω τα χέρια από την Καλαμαριά".

Σωκράτη, πες αλεύρι, ο Πανίκας σε
γυρεύει.

Η φωτογραφία είναι παλιά, παρμένη από το ΑΠΕ. Απεικονίζει την ποδοσφαιρική ομάδα βουλευτών κάποιας προηγούμενης βουλής, και συγκεκριμένα τους: Σ. Παπαδόπουλο, Ε. Παπανικολάου, Δ. Κατσικόπουλο, Χ. Θεοδώρου, Π. Σκανδαλάκη, Γ. Ορφανό, Π. Ψωμιάδη, Μ. Κεφαλογιάννη και Π. Τσερτικίδη.

Ποδόλουτρο

Αν ένας άγνωστος, αντί να σας χαρίσει ξαφνικά λουλούδια, σήμερα σας σκυλόβρισε, μάλλον ήμουν εγώ, χωρίς ομπρέλα. Κι εσείς περπατούσατε με την ομπρέλα σας ανοιχτή κάτω από τα υπόστεγα ή χαζολογάγατε στις βιτρίνες. Ετσι έμαθα επιτέλους το πραγματικό νόημα της παροιμίας "από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα, και βγάζω τα παπούτσια μου να μη βραχεί η ομπρέλα". Αντίχριστοι!

(Τι θα γίνει με τη γλίτσα στα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης κύριε Παπαγεωργόπουλέ μου; Επαγγελματίες του καλλιτεχνικού πατινάζ γίναμε όλοι, τριπλό άξελ και δεν συμμαζεύεται... Το ξέρω ότι δεν φταίτε εσείς, απλά ήθελα κάποιον να καταγγείλω...)

UPDATE: Νυχτερινές
περιπέτειες στη βροχή στο thess.gr

Κι ένα μπουκάάάλι ρούμι

Απόδοση μιας είδησης που βρήκα στο Torrentfreak, συγκεκριμένα εδώ:

Συνεχίζεται η μάχη μεταξύ της IFPI και του Pirate Bay. Δικαστήριο της Δανίας εξέδωσε απόφαση υπέρ της πρώτης δίνοντας εντολή στον δανέζικο πάροχο “Tele2″ (DMT2-Tele2) να μπλοκάρει την πρόσβαση στο Pirate Bay.
Την δικαστική διαμάχη ξεκίνησε η IFPI –ο διαβόητος οργανισμός των δισκογραφικών εταιρειών κατά της πειρατείας. Το σχέδιό της: να επιβάλει σε όλους τους παροχείς ίντερνετ ανά τον κόσμο να κάνουν το ίδιο με αυτόν της Δανίας.
Ωστόσο το Pirate Bay δεν παραδίδει τα όπλα. Εχει ήδη ζητήσει την υποστήριξη των υπολοίπων “ιχνηλατών torrent” κι έχει κανονίσει μια συνάντηση με την δανέζικη Tele2 με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις.
Σε χώρες όπως η Τουρκία ή η Κίνα το κράτος αποφασίζει σε ποιες πληροφορίες θα έχει πρόσβαση το κοινό ή όχι. Στη Δανία αυτήν την απόφαση την παίρνουν οι δισκογραφικές εταιρείες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Δανία. Ανάλογη απόφαση, τον Δεκέμβρη του 2006, είχε πάρει το δανέζικο δικαστήριο για την πρόσβαση στο Allofmp3.com.
H IFPI έχει ανακοινώσει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα της εναντίον των torrents σε όλη την Ευρώπη. Τον περασμένο μήνα προσπάθησαν ανεπιτυχώς να πείσουν τους ευρωπαίους νομοθέτες ότι οι πάροχοι ίντερνετ θα πρέπει να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε όλους τους δικτυακούς τόπους σαν το Pirate Bay.

Επίσης διαβάστε και πάλι από το TorrentFreak, εδώ, τις περιπέτειες του youtube, της wordpress και του Pirate Bay, κατά το πρόσφατο παρελθόν, στη γειτονική Τουρκία.

Κυριακάτικο οικονομικό δελτίο

Χάλια πάει εδώ και κάνα χρόνο περίπου το αμερικάνικο δολάριο.
Το ομώνυμο συγκρότημα ωστόσο σκίζει...
Εδώ η σελίδα τους στο myspace

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Ξυπνάς απ' τη χειμερία νάρκη σου, ω εσύ, ιδιωτικέ ερευνητή, σκαντζόχειρε του άγριου δάσους. Μην είναι το ιππικό του Κεμάλ που παρελαύνει στην Μπέλα Βίστα και διαγράφει την κυριαρχία ενός αδιάσειστου, φρικιαστικού οργίου; Μην είναι κάτι άλλο, πέρα απ' το βιβλίο που διαβάζεις αυτήν την εποχή; Ακούς ειδήσεις και χαίρεσαι που κι εσύ αντίκρυσες τα γαλλο-ελβετικά σύνορα αλλά δεν σου κατασχέσανε την υδάτινη ανάμνηση του Σηκουάνα. -Δεν είναι επιταγές τα κιτρινισμένα φύλλα, μου φωνάζει κάποιος, την ώρα που πάω να καταθέσω στον ανακριτή για την αισθητική που μου κατακρεούργησαν τόσα χρόνια. Ζει ο Μέγας Ζαχόπουλος; ζει και βασιλεύει!, αναφωνεί κελαρυστά η Σάσα Μπάστα. Ο θυρωρός μου κλαίει σαν μικρό παιδί. -Πέθανε ο Όσιρις, ψελλίζει, και ξετρυπώνει το φραγγέλιο. Τον είδα να μαστιγώνεται με τριάκοντα χτυπήματα και δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα χαχανητά μου. -Θέλεις να δοκιμάσεις κι εσύ;, με ρωτάει, και τα μάτια του στάζουν απ' την λαγνεία.-Όχι; τουλάχιστον μπορείς να μου το φυλάξεις μέχρι να γυρίσω απ' την κηδεία; Αρνήθηκα. Προτίμησα να επενδύσω την περιέργειά μου στοιχηματίζοντας για τον νέο Ρα.

Είπα να γράψω για τους Tindersticks σήμερα, που τον Απρίλιο, έστω και μισοί, θα κυκλοφορήσουν νέο δίσκο. Έπειτα όμως απ' το κάτωθι βίντεο, από τον skai.gr, (ευγενική χορηγία του Αθηναϊκού Ιντιμίντια) άλλαξα γνώμη.

Βλέποντας τους χρυσαυγίτες να εφορμούν μέσα απ' τους μπάτσους, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια. Τότε που δέκα κουραδόμαγκες το 'παιζαν νταήδες και μας "κουνιόντουσαν" μόνο όταν έβγαιναν στον δρόμο οι πατεράδες τους και μας απειλούσαν με λιντσάρισμα.

Γουρούνια βλέπεις κι αυτοί, σαν τα παιδιά που ανέθρεψαν....

Μια νύχτα με τον Τρόγιαν Χορς

O Αρχιμήδης εφηύρε τους υπολογιστές. Ενεργώντας σύμφωνα με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς πούλησε την εφεύρεσή του στους Αιγυπτίους, κι όχι στους Συρακούσιους συμπατριώτες του, έναντι μιας μεγαλύτερης μπανιέρας (πιστό αντίγραφο αυτής που χρησιμοποιούσε η Κλεοπάτρα στη διαφήμιση του Καμάι) ώστε να μην ξεχειλίζουν πλέον τα νερά.

Και μετά; Και μετά;

Ο Πτολεμαίος στην Αίγυπτο τελειοποίησε τους υπολογιστές. Τους έβαλε δύο ποδαράκια κι ένα κεφάλι. Ο Πτολεμαίος είχε τριχόπτωση. Για να ανοίξεις τον υπολογιστή, του έριχνες μια σφαλιάρα. Του μιλούσες και το κεφάλι, χωρίς τριχόπτωση, σου απαντούσε. Αλλά ήταν πολύ αργοί, καμιά σχέση με τις σημερινές ταχύτητες. Για αυτό ο Πτολεμαίος, ο οποίος είχε ανακαλύψει και την αντιστατική βούρτσα χτενίσματος, είχε βάλει τους σκλάβους να κάνουν αέρα στους υπολογιστές με κάτι τεράστια φύλλα κόκας, εισαγωγή από τη Λατινική Αμερική.

Πες μας κι άλλα, πες μας κι άλλα, μη μας κρατάς σε αγωνία!

Ο Πτολεμαίος ήπιε το γάλα του, άσπρο, όχι κακάο (δεν το εισήγαγαν ακόμη από τη λατινική αμερική). Στράγγιξε το ποτήρι του και έφτιαξε τον πρώτο ιό. Γνωστός αλογομούρης και θαμώνας της Φαλιρικής Τροίας, τον ονόμασε Trojan Horse.

Και μετά; Και μετά;

I suggest that the spoken word as we know it came after the written word. (...) we may forget that a written word is an image and that written words are images in sequence that is to say moving pictures. (...) My basis theory is that the written word was literally a virus that made the spoken word possible. Doktor Kurt Unruh von Steinplatz has put forward an interesting theory as to the origins and history of this word virus. He postulates that the word was a virus of what he calls biologic mutation effecting a biologic change in its host which was then genetically conveyed. One reason that apes cannot talk is because the structure of their inner throats is simply not designed to formulate words. He postulates that alteration in inner throat structure were occasioned by a virus illness ....

– William S. Burroughs, 'The Electronic Revolution'

(τι; θες και μετάφραση;)

Και μετά; Και μετά;

Ε, ξύπνησα κι έχω πονοκέφαλο. Κι ακούω Weird Al Yankovic (ή Laurie Anderson ή Fall, ο καθείς με την κολοκυθόπιτά του).

Ε, είσαι πολύ καμένος βρε παιδάκι μου!

Το dvd που εγώ θέλω να δω

Σήμερα κάποιοι μπλόγκερ συμμετέχουν στην καμπάνια "Δεν θέλω να δω το DVD".

Εγώ αντιπροτείνω να κάτσουμε να δούμε όλοι αυτό το DVD.

Ευχαριστώ τον αγαπητό Θ. για την υλοποίηση της ιδέας με το φώτοσοπ.