Πολύ πρωί στην έπαυλη στο βουνό, ήμασταν ακόμη γεμάτοι γκλίτερ από την περασμένη νύχτα, η ανατολή δεν ήταν η πιο τέλεια που είχαμε δει, αλλά, δεν βαριέσαι, μας ήταν αρκετή, κι όταν τα μάτια μας συνήθισαν το φως, είδαμε το κρασί στο φούρνο μικροκυμάτων, το πιστόλι στο τραπέζι, την παρέλαση των περιπλανώμενων αγγέλων που τραγουδούσαν θλιμμένοι ύμνους για τη νύχτα που είχε περάσει και στρατιώτες που πουλούσαν τσιγάρα εγκατεστημένοι κάπου κοντά στα αστέρια. Μέχρι τότε, τα μόνο αστέρια που είχε δει ήταν αυτά του σινεμά, παρότι δεν έπαιξε ποτέ της σε ταινία. Τα γόνατά της ήταν γεμάτα πληγές γιατί κάθε φορά, προτού πάρει τη δόση της, έλεγε γονατιστή μια προσευχή, ύστερα έφτιαχνε τόστ και τάιζε τους γλάρους, που περνούσαν τον καιρό τους μαλώνοντας για ψίχουλα (περίπου σαν τους ανθρώπους), τους κερνούσε ένα τσιγάρο μετά και χάπια αντιψυχωτικά. Εκείνο το καλοκαίρι δούλευα καθαριστής χαλιών σε ένα ξενοδοχείο που το στοίχειωνε το φάντασμα ενός ναύτη που τον είχανε δολοφονήσει για να του κλέψουνε το θησαυρό. Αυτή ζούσε τη ζωή δύο ανθρώπων (ή και παραπάνω) σε ένα κορμί. Από τη μια πουλούσε λογισμικό αύξησης της παραγωγικότητας σε εταιρίες, νοσοκομεία και κυβερνητικές υπηρεσίες, παρότι δεν εμπιστευόταν τους υπολογιστές που φτιάχνανε και πουλούσανε όνειρα, όπως και καθετί άλλο που δεν έδειχνε κατανόηση στην ανθρώπινη ροπή για υποταγή σε νεαρούς δισεκατομμυριούχους που φοράνε ροκ τισέρτ και στήνουν αγάλματα προς τιμήν του εαυτού τους και των έργων τους, και από την άλλη εκανε διαρκώς εμετό που τον κάλυπτε με πριονίδι και αστερόσκονη, λες και δεν θα την παίρναμε χαμπάρι, σε εγκαταλελειμμένα διαμερίσματα πολυτελείας όπου κάθε σαββατοκύριακο συνέρρεαν τα πλήθη για να βιώσουν την ανάληψη στους ουρανούς. Με φίλησε υπό το βλέμμα των μπάτσων που μου προκαλούσαν νευρικότητα και οι οποίοι, αφού γκρέμισαν την πόρτα, αποφάνθηκαν πως όλο αυτό το αίμα αποκλείεται να προήλθε από μια απλή ρινορραγία, και των γιατρών που επέμεναν πως πρέπει να ακολουθήσω κατά γράμμα την θεραπευτική αγωγή και πως το μόνο που θέλουν είναι να με βοηθήσουν να πάρω τις σωστές αποφάσεις για την υγεία μου. Ύστερα μου είπε, σόρυ έχω μια πολύ σημαντική συνάντηση και έχω αργήσει, πρέπει να φύγω, τα λέμε άλλη φορά, και μπήκε μέχρι τη μέση στη θάλασσα. Γύρισε κοιτώντας την κάμερα με ορθάνοιχτα μάτια κι ύψωσε θριαμβευτικά το μεσαίο της δάχτυλο κι από τα νύχια της βγήκε καπνός που σχημάτισε παρουσιάσεις powerpoint και μιαν υπενθύμιση, ότι όντως η αγάπη θα μας κάνει κομμάτια.
* σκόρπιες λέξεις, όλες κλεμμένες από το υπέροχο άλμπουμ open door policy των Hold steady
