Δεν είναι
ξεκάθαρο αν πρώτοι το έγραψαν οι Φινλανδοί
και το πίστεψαν οι Αμερικανοί ή το
ανάποδο. Όπως κι αν έχει, αυτοί που το
χρησιμοποίησαν κατά κόρον ήταν οι
γιάνκηδες. Ψυχρός πόλεμος αφού. Κατά τα λοιπά, είναι ξεκάθαρο πως για όλα
φταίνε οι Ρώσοι, δηλαδή οι σοβιετικοί,
δηλαδή οι κομμουνισταί. Που πήγανε, στ'
αλήθεια, όχι στα ψέματα, ούτε στα φέηκ
νιουζ, και σκάψανε μια γεώτρηση, να πούμε,
την πιο βαθιά στη γη, και πήγανε και τη
σκάψανε στην Κόλα (καπου κοντά στη Φινλανδία και σε άλλες γαίες που ανθεί μόνο το μπλακμέταλ), 12.262 μέτρα βάθος,
μόνο και και μόνο για να κάνουνε ζήλεια-ψώρα στα
αμερικανάκια, που 'χουνε την Κόκα Κόλα
που είναι τόσο βαθιά όσο ο πάτος ενός
μπουκαλιού. Και κάπου κει, από τη ζήλεια
τους, τ' αμερικανάκια βγάλανε το χόαξ,
κάτσε να δω πώς το λένε το χόαξ στα
εξωϋπολογιστικά ελληνικά, φάρσα, μπα
δεν με αρέσει φάρσα, βγάλανε ένα hoax
λοιπόν ότι αυτή η γέωτρηση
ήταν ο δρόμος προς την κόλαση και γι'
αυτό σταμάτησαν οι άθεοι σοβιετικοί να
τρυπάνε τη γη, γιατί αν βρήκανε το δρόμο
για την κόλαση, πάει να πει πως υπάρχει
διάβολος, κι αν υπάρχει διάβολος, υπάρχει
και θεός, και αν υπάρχει θεός, θα πέσει
ο κομμουνισμός. Όπερ εγένετο, δηλαδή: υπάρχει θεός, έπεσε ο κομμουνισμός.
Τέτοια
σκεφτόμουνα πριν λίγο κι έλεγα πόσο
γαμάτος είμαι, πόσο με θαυμάζω, κι αυτή
είναι μια τεχνική αυτοβελτίωσης, η
αυτοθαυμαστική, που την ανακάλυψα εγώ,
όπως λένε ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την
Αμερική, αλλά μην το πιστεύετε κι αυτό
σε στούντιο είναι γυρισμένο, με θαυμάζω
λοιπόν για το πώς στέκομαι, πώς περπατώ
και πώς σκέφτομαι, θαυμάζω τον τρόπο
που έχω τα χέρια στην τσέπη και πως μετά τα βγάζω και κρατώ τα χρήματα και πώς τα δίνω
στην ταμία στο σουπερμάρκετ, πώς της
λέω ευχαριστώ όταν μου δίνει τα ρέστα
και πώς την αποχαιρετώ, και πάνω απ' όλα
με θαυμάζω που βρίσκω κάτι για να με
θαυμάζω, και με κάτι τέτοιες σκέψεις
στην κόλαση θα καταλήξω, σε αυτό το
ρωσικό πηγάδι, στη γεώτρηση, μέσα σε ένα
ασανσερ, που το κατέβασμά του τελειωμό
δεν θα 'χει, αλλά θα 'χει ορόφους και
επίπεδα και σε κάθε επίπεδο θα βλέπεις
και μια τουαλέτα, όπως στη γεωλογία
μελετούν το υπόστρωμα της γης, έτσι και
στην κάθοδό μου προς την κόλαση, θα
μελετάω την εξέλιξη της ανθρώπινης
υγιεινής, τις τουαλέτες τις ρωμαϊκές,
τις τουρκικές, τις χημικές, του στρατού
και τις υπαίθριες, αυτές των φεστιβάλ
κι εκείνη την άλλη της ταινίας που ήταν
η χειρότερη σε όλη τη Σκωτία, κι όσο θα
κατεβαίνω πιο χαμηλά όλο και πιο πολύ
θα μυρίζει, μέχρι να φτάσω στης κόλασης τον πάτο
με ένα μπλουμ στα σκατά όλων των αιώνων.
Ας κλείσουμε
όμως μια νότα αισιοδοξίας, το σημερινό
ανέκδοτο όνειρο της Κ, σύμφωνα με το
οποίο οι άνθρωποι, όταν πεθαίνουν,
γίνονται αόρατα μικροσκοπικά σωματίδια,
απειροελάχιστες, μικρές πολαρόιντ, κι
αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, απαιραίτητη
συνθήκη για να ζουν οι ζωντανοί.
Μεταθανάτια ζωή
στην κόλαση σε ρωσικό πηγάδι γεμάτο σκατά vs μεταθανάτια ζωή ως
αόρατη πολαρόιντ σημειώσατε διπλό,
μπας και μας κάτσει.
