Ομορφη κοπέλα η μπροστινή
μου, της το έδειχνε κι ο διπλανός της,
που δεν έλεγε να φύγει κι ας τον έδιωχνε
αυτή, να μην περιμένει άδικα μαζί της,
αλλά είμαι πολύ γέρος πια για να κοιτώ
νεαρές κοπέλες, μου το υπέδειξε κι ο πισινός
μου, όχι ο κώλος μου, που κι αυτός βέβαια
καταδεικνύει την γεροσύνη μου, αλλά ο
νεαρός που στεκόταν πίσω μου και μου
μίλησε στον πληθυντικό ευγενικά, ενώ
πίσω απ' αυτόν στεκόταν στου ταχυδρομείου
την ουρά πολύ υπομονετικά μια κυρία με
βαμμένα κόκκινα μαλλιά, όχι σαν εκείνα
τα λογοτεχνικά του Μουρσελά, ή τ' άλλα
τα τηλεοπτικά τα Καραμπετικά, οπωσδήποτε
πάντως ήταν μαλλιά χρώματος κόκκινου
και θέλω να δοθεί η πρέπουσα σημασία
στο χρώμα, γιατί αυτή είναι μια ιστορία
για τον πούτσο, γράψε λάθος, μια ιστορία
για τα μπάζα, γράψε λάθος, μια ιστορία
για τα μπάσα, μακάρι αλλά όχι, μια ιστορία
για τα χρώματα, ναι ίσως, και μια ιστορία
για τη γλώσσα, ναι, αλλά παρότι τη
σκέφτομαι από το μεσημέρι, συμπέρασμα
δεν έβγαλα, την έγραψα μάλιστα και σε
ποίημα, που αυτό ήταν όντως για τον
πούτσο και για τα μπάζα, τέλος πάντων
κάποια στιγμή προσπερνάει την ουρά ένας
τυπάκος με ένα δέμα και πάει στο γκισέ
και πετιέται η κυρία με τα βαμμένα
κόκκινα μαλλιά και φωνάζει, συγγνώμη
δεν είναι η σειρά του... και κάπως κομπιάζει
δεν ξέρει πώς να τον προσδιορίσει τον
κύριο με το μαύρο δέρμα που κρατά το
δέμα, γιατί, πράγματι ρατσίστρια δεν
φαινόταν (ούτε και ήταν), παίρνει φόρα
λοιπόν και ξαναλέει δεν είναι η σειρά
του κυρίου με το κίτρινο δέμα, πράγματι
το δέμα ήταν χρώματος έντονου κίτρινου,
και από κείνη την ώρα κάθομαι και
σκέφτομαι στημένα στην ουρα βαμμένα
κόκκινα μαλλιά, προσπέραση από έναν με μαύρο
δέρμα που κρατάει κίτρινο δέμα, κάτι σημαίνει αυτό, τυχαίο δεν είναι, μάλλον θα με ψεκάσαν, τέλος
πάντων στο γκισέ μού ζήτησαν τρία ευρώ
και ενενήντα λεπτά, έβγαλα τα χάλκινα,
χάρηκαν που τους έδωσα ψιλά, κι εγώ
ανακουφίστηκα που μου μείναν πέντε
σέντσια.
ακούω αυτόν τον δίσκαρο τώρα και την έχω καταβρεί
