Αναζητώντας μια μικρή βοήθεια

Προυστ δεν έχω διαβάσει αλλά κάθε φορά που συνειρμικά στοχάζομαι για τους συνειρμούς συνειρμικά καταλήγω στον Προυστ και στο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" (λινκ-έκπληξη!), η δομή του οποίου βασίζεται εν πολλοίς στους συνειρμούς, ή κάπως έτσι, αν θυμάμαι καλά κανά δυο μισόλογα ανθρώπων που την βρίσκανε να διαβάζουν το "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" και δεν το θεωρούσαν χαμένο χρόνο.
Εκεί λοιπόν που διάβαζα Καμιλέρι (στο λινκ, σχόλιο περί της αλαφρότητός του συγγραφέα, παρόμοιο σχόλιο έκανα κι εγώ προ ημερών, ότι πρόκειται περί ανάλφρου και ανέμελου αναγνώσματος, αλλά αντί να με δημοσιεύσουνε στα "Νέα", έλαβα την απάντηση "αυτός δεν είναι συγγραφέας, είναι σερβιέτα"), τον «Σκύλο από Τερακότα», γραπώθηκα από μιαν αναφορά στον συγγραφέα Ντίρενματ (τον οποίο, ουσιαστικά, μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν γνωρίζω, αλλά σκοπεύω να μάθω) και σε μια εξαιρετική σκηνή ενός βιβλίου του (το οποίο γυρίστηκε και σε ταινία, αλλά δυστυχώς ούτε ο συγγραφεύς ούτε ο μεταφραστής μπαίνουν στον κόπο να μας ενημερώσουν περί ποίου βιβλίου ή ποίας ταινίας πρόκειται): ένας αστυνόμος επέμενε να περιμένει ένα δολοφόνο που θα περνούσε από ένα συγκεκριμένο μέρος, μόνο που ο δολοφόνος δεν πέρασε ποτέ, ο αστυνόμος λοιπόν απέμεινε να περιμένει καθώς περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια.
Γοητευμένος από τη σκηνή αυτή, γκουγκλίζω (το οποίο προτιμώ ως ευηχέστερον του χεβιμεταλικού "γκουγκλάρω") και βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα πλην αυτού που έψαχνα. Αρκετές ταινίες έχουν γυριστεί βασισμένες στα βιβλία του Ντίρενματ, με γνωστότερη όλων μάλλον το Pledge (2001) με πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον, ριμέικ από τον Σον Πεν παλιότερης ταινίας. Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει αυτήν την ταινία νιώθω άσχημα: πριν από χρόνια, είχαμε βάλει να τη δούμε στο βίντεο, κι έβγαλε μια φίλη από το τσεπάκι έναν μπάφο –για να απολαύσουμε καλύτερα την θέαση της ταινίας, υποτίθεται- και τολμώ να πω ότι η -κατά γενική ομολογία όλων πλην εμού- πολύ καλή ταινία μου φάνηκε κάκιστη, γελοία και πάνω απ’ όλα ακατανόητη.
Μετά μού εξήγησαν ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας έκανα ανόητα σχόλια και ότι γενικώς την είχα ακούσει άσχημα. 

Ηθικόν δίδαγμαν: εάν είσθε ενοχικός/ενοχικιά τύπος/τύπισσα, κάλλια εστί η αποφυγή πασών των καταχρήσεων.

ΥΓ Παρακαλώ, αν κανείς γνωρίζει σε ποιο βιβλίο του Ντίρενματ υπάρχει η σκηνή που αναφέρει ο Καμιλέρι στο βιβλίο του, αφήστε κάνα σχόλιο. Ειδάλλως, παρακαλώ, αποφύγετε τα περιττά σχόλια για την κατάντια της νοητικής μου κατάστασης. Ευχαριστώ.

O άνθρωπος που έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα

Στο βιβλίο του Ολιβερ Σαξ «Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο», ο αδαής για τις νευρολογικές διαταραχές αναγνώστης αρχικά ενδεχομένως απορεί, τιλερεπουστημουλογεί, ενδεχομένως γελά κιόλας με κάποιες από τις περιπτώσεις που παραθέτει, προτού τις αναλύσει, ο νευρολόγος κος Σαξ.
Πέρα απ’ την αστεία πτυχή αυτών των ιστοριών, που στην πραγματικότητα είναι τραγικές, καθότι πρόκειται για πολύ στενάχωρες πραγματικές ιστορίες ασθενών του Σαξ, και την επιστημονική, που για να είμαι ειλικρινής δεν την πολυπιάνω γιατί δεν την κατέχω τη νευρολογία -οι δύσκολες λέξεις, βλέπεις, με ζαλίζουν- άξαφνα σήμερα όρθωσε το ανάστημά της και η πολιτική πτυχή: διέγνωσα ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ουχί, καταπώς λέει, του συγκυβερνώντος κόμματος, κος Αντώνης Σαμαράς, πάσχει από ημισωματοαγνωσία. Δηλαδή, δεν αναγνωρίζει τα μέλη όχι του σώματος αλλά του κόμματός του.

Στάσου να σου εξηγήσω. Στο κεφαλαιο «Ο άνθρωπος που έπεσε από το κρεβάτι» ο Ολιβερ Σαξ αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος ξύπνησε μια μέρα και συνειδητοποίησε ότι είχε πέσει θύμα μιας κακόγουστης φάρσας: κάποιος του είχε βάλει στο κρεβάτι ένα ξένο αριστερό πόδι! Ολοτσάτιστος πέταξε με δύναμη το ξένο πόδι μακριά, για να διαπιστώσει με έκπληξη και τρόμο ότι το υπόλοιπό του σώμα ακολούθησε το ξένο αριστερό πόδι στο πάτωμα. Όμως ούτε αυτό στάθηκε αρκετό για να αναγνωρίσει το ίδιο του το πόδι. Επέμενε ότι δεν είναι δικό του και ότι κάποιος του το κόλλησε στο σώμα! Όταν όμως ο δρ Σαξ τον ρώτησε την πολύ απλή, σχεδόν αυτονόητη ερώτηση «καλά, ας δεχτώ ότι αυτό το πόδι δεν είναι δικό σου - το δικό σου αριστερό πόδι πού είναι;» ο ασθενής χλόμιασε, ηρέμησε, αλλά δεν κατάφερε να απαντήσει.

Οπότε, ας ρωτήσουμε κι εμείς τον κύριο Σαμαρά: Ας δεχτώ ότι δεν συγκυβερνάς αυτή τη στιγμή. Αυτοί οι Αβραμόπουλος, Βαρτζόπουλος, Αρβανιτόπουλος και δεν ξέρω ποιος άλλος πούλος, ποιανού δεξιά πόδια, συγγνώμη… δεξιά παιδιά είναι; Διότι αν ο Σαμαράς απαρνηθεί τα παιδιά του και τα πετάξει μακριά, μαζί τους θα πέσει απ’ το κρεβάτι όπου κοιμάται μακάριο πολιτικό ύπνο. Ή από το σύννεφο στο οποίο πετά.

Εσταξε στόμφο το κείμενο και πλημμυρίσαμε βλακεία.  

ΣΟ, τη σφουγγαρίστρα και γρήγορα!

Μπερδεγούεϊ

Θα σκάσω.
Δηλαδή:

- Πρωθυπουργός μας είναι ένας άνθρωπος που έχει κύρος στην ΕΕ. Μάλιστα. Ένας άνθρωπος που συμμετείχε στην ομάδα Σιμήτη για την είσοδο μας στην ΟΝΕ. Είσοδος που για τον Σαρκοζί έγινε με παραποιημένα στοιχεία.
Μπερδεύτηκα.
Όταν συναντηθούν τι θα πουν μεταξύ τους;

- Γιατί έχω την εντύπωση ότι ο Παπαδήμος επιλέχθηκε τελικά από τα κανάλια;

- Αν τώρα χρειάζεται τεχνοκράτης επειδή έχουμε οικονομική κρίση, γιατί δε κάναν πρωθυπουργό τόσα χρόνια έναν Ακαδημαϊκό να φτιάξει την Παιδεία και μετά έναν Γιατρό να φτιάξει τα Νοσοκομεία κλπ; Ναι ξέρω δεν είναι ίδιο, λαϊκίζω.

- Ο Καρατζαφέρης παρεξηγήθηκε. Μάλιστα. Τον άφησαν μόνο του λέει και αποφάσιζαν μεταξύ τους. Και σηκώθηκε και έφυγε γιατί είναι άντρας ρε ο Καρατζαφέρης. Δε τα σηκώνει αυτά. Ένας συνάδελφος στη δουλειά είπε σήμερα: "Κοίτα, δεν τον πάω αλλά εδώ έχει δίκιο ρε φίλος". Αυτό είπε και ένιωσε την οργή μου. Αν ο Καρατζαφέρης παρεξηγείται να κάτσει σπίτι του. Ας άνοιγε την πόρτα με μια κλωτσιά και με φωνές δυνατές να τους έλεγε: "Καλά ρε μαλάκες εγώ τι είμαι να πούμε, ο μαλακάκος; Πάει καιρός από τότε που κατούρησα στο πηγάδι".
Έτσι.
Να έριχνε ένα χέσιμο.
Αν ΤΟΤΕ παρατηρουσε αδιαφορία κλπ να έβγαινε στους δημοσιογράφους και να έκλαιγε: "Κυριά κυρία δε με αφήνουν να παίξω με την μπάλα". Τέτοια κάναμε στο δημοτικό όχι στην πολιτική. Δεν παίζεις με την τύχη ενός λαού έτσι εύκολα.
Για να λυθεί η παρεξήγηση, πάρε δυο υπουργεία.
Δε θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει αν ξαναπαρεξηγηθεί ο Καρατζαφέρης.

- Η αριστερά που είναι;

- Εκλογές πότε θα γίνουν;Χρέος αυτής της κυβέρνησης είναι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές ή να εκτελέσει την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου; Πότε θα θεωρηθεί ότι έχει εκτελέσει η συμφωνία;

- Εκτός του ότι είναι ικανοποιημένες οι αγορές και ο πρόεδρος του ΣΕΒ τι άλλαξε; Ναι είναι νωρίς, στο γενικότερο κλίμα λέω.

- Ο Σαμαράς είναι Παπανδρέου τελικά;

- Η 6η δόση τι έγινε; Ήρθε; Αυτή ντε που άμα συνεχίσετε να αντιδράτε κινδυνεύει. Αυτή.

- Τώρα δηλαδή έχουμε σοβαρό πρωθυπουργό και θα έρθουν οι ξένοι να επενδύσουν; Εγώ ξέρω ότι όλοι οι ξένοι που ήρθαν να επενδύσουν προτιμούσαν οι κυβερνήσεις να μην είναι σοβαρές. Μια χαρά τους καθόταν.

- Οι Ιταλοί είναι τεμπέληδες; Έχουν μεγάλο κράτος; Είναι αντιπαραγωγικοί; Οι Γάλλοι;

Μπερδεύτηκα.

Δημιοϊστοριογράφοι

Eίναι φανερό στην τηλεοκρατία μας αλλά είναι πιθανό και να εκπορεύεται από ορισμένες δημοσιογραφικές σχολές: ο δημοσιογράφος είναι ο πανεπιστήμων της εποχής μας. Ο δημοσιογράφος ο σωστός ξέρει από οικονομία, ξέρει από συνταγματικό δίκαιο, εγκληματολογία, σεισμολογία, ξέρει από βέσπα, ξέρει και από ιστορία, βεβαίως-βεβαίως. Για παράδειγμα, βγαίνει σήμερα μια κάποια κυρία Κατερίνα Σόκου (ή Σώκου;), δημοσιογράφος της Καθημερινής επί οικονομικών θεμάτων, και λέει εις το τιτιβηστήρι: «Αφού ανασύρουν ένα παράδειγμα από το Βυζάντιο, να θυμίσω πως η Πόλη έπεσε διότι δεν ζήτησε βοήθεια από τη Δύση;».
Ο έτερος εργαζόμενος στον όμιλο Αλαφούζου, ο πολύς Πάσχος Μανδραβέλης, καλός συνάδελφος ων, επικροτεί και επαυξάνει προσθέτοντας το δηλωτικό θαυμασμού θαυμάσιο θαυμαστικό του: «Σωστή! RT “@KaterinaSokou: Αφού ανασύρουν ένα παράδειγμα από το Βυζάντιο, να θυμίσω πως η Πόλη έπεσε διότι δεν ζήτησε βοήθεια από τη Δύση;”». Το συγκεκριμένου τιτίβισμα του εξέχοντος πανεπιστήμονος έτυχε της αποδοχής, της επικρότησης και της αναμετάδοσης τουλάχιστον δέκα ατόμων με τη γνωστή στην τιτιβιστερίαν μέθοδον του ριτουίτ.   (Οι διαγραμμένες αράδες, όπως ορθά επισημάνθηκε σε σχόλιο, είναι άστοχες εκ μέρους μου και για αυτό βάζω μια γραμμή από πάνω αλλά δεν τις σβήνω για να φαίνεται ότι μαλακίστηκα και αδίκησα ανθρώπους).

Ας θυμίσω κι εγώ τα εξής: πρώτον, ιστορικά, είναι αντιμεθοδολογικό να κρίνεις εκ του αποτελέσματος. Δεύτερον, θα μπορούσα κι εγώ να υπενθυμίσω στην κα Σόκου, στον κο Μανδραβέλη και στους δέκα ανατιτιβιστές του (άραγε αν αποκαλέσω τους τελευταίους «μετα-παπαγαλάκια» θα θεωρηθεί προσβολή; - προσβολή ίσως όχι, αλλά σίγουρα θα είναι αντιεπιστημονικό καθότι οι παπαγάλοι δεν τιτιβίζουν, κρώζουν μάλλον – ή μήπως παπαγαλίζουν; Ουφ, μπέρδεμα  - όπως παραπάνω. Όπως μού επισημάνθηκε, κάποιοι απ' τους ανατιτιβιστές δεν ενστερνίζονται την άποψη στο συγκεκριμένο τουίτ) ότι η πρώτη άλωση της Πόλης έγινε από τη Δύση, πλήγμα ισχυρό για τη βυζαντινή αυτοκρατορία το οποίο ποτέ δεν ξεπέρασε. Χώρια φυσικά όλα τα υπόλοιπα αίτια παρακμής της βυζαντινής αυτοκρατορίας που οδήγησαν στην πτώση της Πόλης από τα οποία επίσης μπορούμε να ανασύρουμε παραδείγματα για το σήμερα, εφόσον είναι της μοδός σύμφωνα με όσα ορίζει ο Οίκος Αλαφούζου (βλέπε 1821, μεγάλοι Ελληνες, νταντά αμέσου δράσεως κτλ.). Ας πούμε, θα μπορούσαν είτε ο κος Πάσχος είτε η κυρία Σώκου να κάνουν έναν συσχετισμό της σημερινής ελληνικής πραγματικότητος με τη διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων στο εσωτερικό της Βυζ.Αυτοκρατορίας, ένεκα του φεουδαρχικού συστήματος και της κυριαρχίας λίγων ισχυρών γαιοκτημόνων επί πολλών εξαθλιωμένων παροίκων, οι οποίοι στο φινάλε φινάλε ουδόλως νοιάστηκαν την κρίσιμη ώρα αν θα είναι οθωμανός ή χριστιανός αυτός που θα τους διαφεντεύει. Το κριτήριό τους ήταν μια καλύτερη διαβίωση, ανεξαρτήτως ζυγού.
Άλλος συσχετισμός με το σήμερα που θα μπορούσαν να κάνουν είτε ο κος Πάσχος είτε η κυρία Σώκου, αλλά δεν έκαναν, είναι ότι υπήρχε μεγάλη κρατική διαφθορά στα στρώματα των ανώτερων αξιωματούχων στο Βυζάντιο, οδηγώντας σε πλήρη αποδιοργάνωση την κρατική μηχανή. Ή θα μπορούσαν επίσης να κάνουν έναν συσχετισμό με το σήμερα και με την σταδιακή εκχώρηση εμπορικών προνομίων από τους Βυζαντινούς στους Βενετούς.
Δεν είμαι ιστορικός επιστήμων ούτε δημοσιογράφος για να τους κάνω όλους τους συσχετισμούς. Ενας επισφαλής εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα είμαι ο δυστυχής. Θα περίμενα ωστόσο από τους δύο πανεπιστήμονες να τους κάνουν και μετά ενδεχομένως να κάνουν και τον συσχετισμό που εξυπηρετεί την προπαγάνδα τού στιλ «θα την πατήσουμε όπως οι βυζαντινοί που δεν προσέφυγαν στη Δύση». Το οποίο, βέβαια, είναι απλώς μια δημοσιογραφική άποψη, την οποία κακώς προσπαθούν να την επιβάλουν ως πραγματικότητα, υποβιβάζοντας και απλοποιώντας σε σημείο κουρελοποίησης την ιστορική επιστήμη, η οποία είναι σαφώς πιο σύνθετη (υπενθυμίζω παλαιότερη σχετική ανάρτηση σχετικά με τις απόψεις και τα γεγονότα).
Κι αν αναρωτιέσαι γιατί κόπτομαι τόσο πολύ για μια μαλακίτσα 140 χαρακτήρων, μια πορδή στον άνεμο που την διέδωσαν καμιά δεκαριά άτομα, θα σού θυμίσω το τραγούδι των Ντιπές Μοντ με τίτλο Νιου Ντρες:

You can't change the world
But you can change the facts
And when you change the facts
You change points of view
If you change points of view
You may change a vote
And when you change a vote
You may change the world

Βέβαια με το τελευταίο στίχο του τραγουδιού έχουμε ένα θεματάκι, διότι εμένα τουλάχιστον δεν μου λένε και πολλά οι εκλογές της αστικής δημοκρατίας (ξες, το γνωστό «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλλάξουν τη ζωή μας θα ήταν παράνομες») αλλά βαριέμαι να διαφωνήσω και με μένα τον ίδιο.

Να οργανωθούμε...

Μισό λεπτό τώρα γιατί έχω χάσει την μπάλα:
Δηλαδή:
- Ο Παπανδρέου που προσπαθεί να σώσει λέει τη χώρα από την λαίλαπα της Νέας Δημοκρατίας που επί μια πενταετία τα σκόρπισε όλα και που, λέει, αυτή ευθύνεται για την κατάντια των δημοσιονομικών. Που κόντεψε να διαλύσει την Ευρώπη με τις παλινωδίες του. Ο πρωθυπουργός του λεφτά υπάρχουν του ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια του του του του προσθέστε όσα θέλετε.
- Ο Σαμαράς που, λέει, ο Παπανδρέου τον κοροϊδεύει και που έχει εδώ και δυο χρόνια ακολουθήσει καταστροφική για τη χώρα πολιτική. Που εφαρμόζει τα πάντα λάθος. Που έφερε στη χώρα μια συμφωνία που θα μας φέρει, όπως δήλωσε, το 2021 στην κατάσταση που ήμασταν το 2009. Και που τώρα θα επικυρώσει. Ήμαρτον δηλαδή. Που για ένα τεράστιο διάστημα δεν έλεγε απολύτως τίποτα απλώς περίμενε να ξεφτίζεται ο Παπανδρέου. Που όταν τον ρωτούσαν τι θα κάνει έλεγε "επαναδιαπραγμάτευση" χωρίς να ξεκαθαρίζει τι.
- Ο Βενιζέλος που από το βήμα της βουλής απαξίωσε όλους εμάς απαντώντας στον Τσίπρα στην τοποθέτηση του τελευταίου: "Τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή που θα φτιάξετε και την ονομάζετε εθνικής ενότητας" είπε "Και τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή που θα προκύψει από τις εκλογές κύριε Τσίπρα;". Να σου απαντήσω εγώ: ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΡΕ. Ο Βενιζέλος της ειδικής εκκαθάρισης της Proton του νόμου περί ευθύνης υπουργών και άλλων πολλών διαβάστε και καμία από τις επιστολές Βαξεβάνη.
- Ο Δήμας που έχει να ακουστεί έναν αιώνα και παίρνει επαίνους από το ΣΚΑΪ για το περιβάλλον.
- Ο Παπαδήμας που ήταν αντιπρόεδρος της ΕΚΤ. Θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα και θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του ελληνικού λαού; Και ποιες υποχρεώσεις; Και ποιος τον ψήφισε για πρωθυπουργό;
- Δε λέω για όλα τα άλλα Υπουργεία. Θα περιμένω να δω τι θα κάνουν αν και δε νομίζω ότι τους ενδιαφέρουν τόσο πολύ, πέρα από την όποια συνεργασία πρέπει να έχουν για να εκπληρώσουν τη σύμβαση. Το περιβάλλοντος ας πούμε πρέπει να συνεργαστεί για να πουληθεί η ΔΕΗ.

Αυτοί θα κάνουν την κυβέρνηση εθνικής ενότητας; Πλάκα κάνετε ρε;
Κατάφεραν όσοι το επιθυμήσουν να έχουν την κυβέρνηση τεχνοκρατών που ήθελαν πάντα. Ακόμα και αν γίνουν εκλογές το Μάρτιο όπως λένε η συμφωνία θα έχει επικυρωθεί και όποιος και να βγεί θα πρέπει να την ακολουθήσει κατά γράμμα. Η επιτήρηση μόλις άρχισε. Αυτό που έγινε σήμερα και θα ολοκληρωθεί αύριο είναι απλώς η επικύρωση της συμφωνίας που έχει σκοπό να μας αλλάξει τα φώτα για τα επόμενα δέκα ή τέλος πάντων όσα χρόνια πιστέψουν αυτοί που την συνέταξαν ότι πρέπει να μείνουν εδώ.
Εσείς δηλαδή τι νομίζατε;
Ότι θα την έκανε την επιτήρηση ο Ράιχενμπαχ;
Ο Βενιζέλος θα την κάνει.

Υ.Γ. Ρώτησα για τις εξελίξεις τον καλύτερο πολιτικό αναλυτή που ξέρω. Τον πατέρα μου. Και μου είπε: "Αν γίνουν τώρα εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα πάρει 10-15% για να μη σου πω λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι θα διαλυθεί στα εξ' ων συνετέθη. Μιλάμε δηλαδή για τη διάλυση του δικομματισμού. Ναι αλλά έτσι το σύστημα δε λειτουργεί. Δε μπορούν επομένως, τουλάχιστο στην παρούσα, να διαλύσουν το σύστημα". Εγώ τουλάχιστο δε διαφωνώ.

Υ.Γ.1 Εν τω μεταξύ τα γράφω όλα αυτά και κάτι μέσα μου, μου λέει ότι μπορεί να εκτεθώ πάρα πολύ αύριο. Ο Παπανδρέου ξαφνικά μπορεί να πει "δε γαμείς" ή ο Σαμαράς να πει ότι εξαπατήθηκε. Ή ότι οι δημοσιογράφοι λένε μαλακίες περί Παπαδήμα. Ας δούμε...

Αν αντί για την τιβί άνοιγες ένα βιβλίο...

...θα μπορούσες να διαβάσεις κάτι ευχάριστο, διασκεδαστικό, ψυχαγωγικό, γελαστικό όπως αυτό, απ' το βιβλίο του Λεωνίδα Βασιλειάδη "Ο ταριχευτής ψυχίατρος και οι φονικές νότες":

[ενας πυροσβέστης] άνοιξε την πόρτα του τοστάδικου και μπήκε. Ο τοστάς άρπαξε το πακέτο του και άναψε σεκλετιασμένος μια μαλμποριά κοιτώντας δολοφονικά τα νερά να στάζουν από τη στολή στο πάτωμά του. Ο πυροσβέστης έβγαλε ένα οπλισμένο νεροπίστολο και το άδειασε στα μούτρα του τοστά, πριν αυτός προλάβει να βγάλει το τσιγάρο από το στόμα. "Συγγνώμη, επαγγελματική συνήθεια" συμπλήρωσε τυπικά.