tag:blogger.com,1999:blog-34479648.post7104653935435333410..comments2023-10-25T14:04:59.934+03:00Comments on everything you know is wrong: Horror vacuiΠανωςΚhttp://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-25254239625838207072007-10-29T17:37:00.000+02:002007-10-29T17:37:00.000+02:00Τεμπέληδες, εμείς;Κάθε άλλο! Αφού όλοι την ώρα από...Τεμπέληδες, εμείς;<BR/>Κάθε άλλο! Αφού όλοι την ώρα από τη δουλειά μπλογκάρουμε!ΠανωςΚhttps://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-43408527100934735712007-10-29T17:25:00.000+02:002007-10-29T17:25:00.000+02:00Μπααααα, είμεθα πολύ τεμπέληδαι για να μετουσιώσομ...Μπααααα, είμεθα πολύ τεμπέληδαι για να μετουσιώσομε τον πόνο μας σε τέχνη. Αυτά τα έκαναν με τα κρεμμυδάκια και με τας καμερλίας κάτι παλιοί γάλλοι. Και ο Μπόνο, που μπαίζει με τον πόνο των άλλων.Ο σκύλος της Βάλια Κάλνταhttps://www.blogger.com/profile/13204536583146075916noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-7546551739384786022007-10-29T16:44:00.000+02:002007-10-29T16:44:00.000+02:00Βάαλ, το βιβλίο του Γαβριηλίδη, το έχω υπόψη, αμα ...Βάαλ, το βιβλίο του Γαβριηλίδη, το έχω υπόψη, αμα μεγαλώσω λίγο ακόμη και πήξει το μυαλό λεω να το διαβάσω. Νομίζω γενικότερα πως η λέξη-κλειδί είναι το γλέντι, η ηδονή, πώς το λένε; <BR/>Οσο για τον Μπάρκερ, ναι είναι διεστραμμένος. Ο Κινγκ μ΄ αρέσει όμως γιατί είναι ίσως ο πιο αμερικανός από τους σημρινούς συγγραφείς. Ολη η σύγχρονη ιστορία και η καθημερινή κουλτούρα των ΗΠΑ παρελαύνει μέσα από το έργο του. <BR/><BR/>Κύριε Σκύλε, η ευθύτητα του σχολίου σας μου προκαλεί μεγίστη οδύνη και πόνο (πώς λέμε "γυρίζω κι επιστρέφω";). <BR/>Λέτε να βγει καμιά νουβέλα από αυτόν τον πόνο;ΠανωςΚhttps://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-68410295863866223402007-10-29T14:26:00.000+02:002007-10-29T14:26:00.000+02:00Δεν είσαι κενός, πεζός είσαι.Εκτός εάν πήρες ποδήλ...Δεν είσαι κενός, πεζός είσαι.<BR/>Εκτός εάν πήρες ποδήλατο...Ο σκύλος της Βάλια Κάλνταhttps://www.blogger.com/profile/13204536583146075916noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-9776397400317527142007-10-28T21:30:00.000+02:002007-10-28T21:30:00.000+02:00Συγγνώμη που διακόπτω τις τρυφερές σας στιγμές αλλ...Συγγνώμη που διακόπτω τις τρυφερές σας στιγμές αλλά ΠάνωΚάτε μου με εφτιαξες βραδιάτικα. Έχω βαρεθεί τους κουλτουριάρηδες του πόνου, της οδύνης και της άδικης ζωής. Σε αυτό το σημείο θα σου πρότεινα να διαβάσεις την Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Αλκη Γαβριηλίδη. Εντοπίζει νομίζω πολύ σωστά τις αιτίες της μαυρίλας των ελλήνων κουλτουριάριδων.<BR/><BR/>Έχω βαρεθεί μέχρι θανάτου την θλίψη και τη μελαγχολία και αυτό τον μαζοχισμό όπως τον παρουσιάζεις (που αν δεν απατώμαι έχει άμεση σχέση με τον χριστιανισμό). Η ζωή δεν είναι όμορφη, ούτε στρωμένη με ροδοπέταλα. Αλλά όπως έχει πει και ο θαυμαστός Ιζιντόρ Ντυκάς.<BR/><BR/>"Όσο οι φίλοι μου είναι ζωντανοί δεν θέλω να μιλώ για θάνατο"<BR/><BR/>Για μένα η ζωή και ότι τη συναρτά η πολιτική, η εργασία, η τέχνη, το σεξ, ενα τραπέζι με φίλους ήταν είναι και θα είναι μία λυσσασμένη γιορτή ενάντια στο θάνατο.<BR/><BR/>Πάνω μου θα συμφωνήσω μαζί σου. Δεν έχω δει παρά ελάχιστες ταινίες του Τριερ, η του Ταρκόφσκι. Προτιμώ να δω για 23η φορά το Life of Brian -για μένα μία τέλεια κριτική σε όλο αυτό που περιγράφεις- όπως και τα άλλα δύο οι Ιππότες και το Νόημα της Ζωής. <BR/><BR/>ΥΓ. Πάντως ο Κινγκ δε μου αρέσει. Προτιμω τονν Κλάιβ Μπαρκερ που είναι και πιο διεστραμμένος.βα.αλ.https://www.blogger.com/profile/08969477409766918265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-27313734779068797162007-10-28T19:56:00.000+02:002007-10-28T19:56:00.000+02:00σε πειράζω μπούμπη μουσε πειράζω μπούμπη μουnikolakisdiaseloshttps://www.blogger.com/profile/17394375641013501464noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-12157095018371271532007-10-28T18:13:00.000+02:002007-10-28T18:13:00.000+02:00Συμφωνώ Διάσελε: Είναι απλώς ένα τραγούδι που με α...Συμφωνώ Διάσελε: Είναι απλώς ένα τραγούδι που με αρέσει πολύ. <BR/>Ωστόσο παραμένει τραγούδι, και όχι πχ ένα τραπέζι, πολλώ δε μάλλον μια απώλεια. Ενδεχομένως να είναι μια μουσική προσέγγισή της (της απώλειας ντε, όχι του τραπεζιού) με πάρα πολύ όμορφο τρόπο. Αρα πρέπει να μας κάνει να χαιρόμαστε. <BR/>(όχι γελοίος, σε παρακαλώ. Απλώς χαζοχαρούμενος)ΠανωςΚhttps://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-90390908477115764002007-10-28T17:39:00.000+02:002007-10-28T17:39:00.000+02:00μ' αρέσουν τα σημειολογικά σου σχόλια και μ'αρέσει...μ' αρέσουν τα σημειολογικά σου σχόλια και μ'αρέσει ο φορμαλιστικός σου κυνισμός. δεν ξέρω τι λες, αλλά το εξιτ μιουσικ δεν είναι απλώς τραγούδι. γελοίε (χε,χε)nikolakisdiaseloshttps://www.blogger.com/profile/17394375641013501464noreply@blogger.com