tag:blogger.com,1999:blog-34479648.post43296054926008921..comments2023-10-25T14:04:59.934+03:00Comments on everything you know is wrong: Γιατί αποφάσισα πως είμαι εθνικιστήςΠανωςΚhttp://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-31603706750763964082007-11-23T00:58:00.000+02:002007-11-23T00:58:00.000+02:00ξυπνήσατε ωραίες αναμνήσεις παλιόπαιδα απ' το αγαπ...ξυπνήσατε ωραίες αναμνήσεις παλιόπαιδα απ' το αγαπημένο νησίnikolakisdiaseloshttps://www.blogger.com/profile/17394375641013501464noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-8960730423524272692007-11-23T00:48:00.000+02:002007-11-23T00:48:00.000+02:00Γυρνάω σπίτι μετά τη δουλειά, είμαι γενικώς κομμάτ...Γυρνάω σπίτι μετά τη δουλειά, είμαι γενικώς κομμάτια. Κάνω όλα εκείνα που χρειαζεται κανείς να συνέλθει μετά από ένα 8ωρα με την δεσποινίς Σκλαβιά ετών 39, και κάθομαι να ενημερωθώ σαν σωστός πολίτης για τα τεκταινόμενα. Ανάμεσα στα πρώτα μέρη που πάω είναι το blog σας.<BR/><BR/>Και εκεί που χαζεύω τον Μισέλ-θέλω-GPS-να-πάω-από-Κολωνάκι-Παγκράτι-Λιάπη,<BR/>διαβάζω τουτη την ανάρτηση σου.<BR/><BR/>Πάσχω από μία ψυχική ασθένεια που το ICD ακόμα δεν έχει καταχωρίσει. Όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα και μέσα εκεί περιγράφεται ένα τοπίο ασυνείδητα μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από μέρη που έχω πάει. Συνδυάζω μία περιγραφή σε ότι πιο κοντινό έχω. Οι αναγνώσεις μου γίνονται κατά μία έννοια χωροχρονικές αναφορές και ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις. Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική.<BR/><BR/>Διαβάζοντας λοιπόν τη μουσικοκριτική σου (σιχαίνομαι τους κριτικούς, είναι απίστευτα κομπλεξικοί) άρχισαν να σκάνε μία μία εικόνες σαν κινηματογράφος του '18. Τότε από το '95-'97. Δύο όμορφα χρόνια της ζωής μου.<BR/><BR/>Τώρα καμιά 10ετία μετά στέκομαι και κοιτάω. Μία πόλη που την είχα γυρίσει από άκρη σε άκρη με τα πόδια. Που δεν ξέρω ούτε το όνομα ενός δρόμου (ακόμα και τώρα) από αυτή την πόλη γιατί απλούστατα ήξερα όλους τους δρόμους της. Χειμώνα καλοκαίρι.<BR/><BR/>Το καλοκαίρι στην πλατεία με μπύρες-μπύρες-μπύρες. Στα σκαλάκια. Μία γύρα στην πάνω πλατεία (στο Λιστόν δεν πατάγαμε εννοείται). Και ξανά στα σκαλάκια. Όλοι μαζευόμασταν εκεί, από Κνίτες και χεβυμεταλλάδες μέχρι ημι-καταστασιακούς σαν την πάρτη μου και χασικλήδες. Το χειμώνα κάπως πιο μαζεμένα. Σπίτια δεν πολυπαίζανε, οπότε πέρναμε τους δρόμους, λίγο σε ένα παρακμιακό καφενείο, το Εμερυ, λίγο σε κάνα πιο κυριλέ. Και πιο αργά να πηγαίνει η ώρα μία και δυο το βράδυ να μην υπάρχει ψυχή στην πόλη και εμείς εκεί να γυρνάμε σαν τις άδικες κατάρες, με κάνα κονιάκ 3αρι ρεφενέ από όλους μας να ζεσταθούμε λίγο. Καταλήγαμε στα πλαστικά τραπεζοκαθίσματα του Κατσιμπέλη (που δεν υπάρχει πια) στο Σαρόκο.<BR/><BR/>Τότε άκουγα και διάβαζα αυτά που ακούω και διαβάζω και τώρα. Χαίρομαι για τις ειδικότητες μου. Χειμώνας, έχει βρέξει για 7-8 μέρες, και έχει πιάσει ο μαιστρός όπου μετά τη βροχή έπαιρνε την υγρασία και την έτριβε με γυαλόχαρτο στα κόκκαλα σου. Και έχω χωθεί στο Καμπιέλο, είμαι μόνος μου, το πλακόστρωτο, αυτό το πανέμορφο πλακόστρωτο που οι ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ κερκυραίοι ξήλωσαν από όλη σχεδόν την παλιά πόλη, γυάλιζε από το νερό, απόλυτη ησυχία, μόνο τα βήματα μου, κάποια ομιλία από κάποιο σπίτι, κάνας άνθρωπος που βιαζόταν να πάει η να γυρίσει σπίτι του. Μεθυσμένος, δεν θέλω να γυρίσω σπίτι μου γιατί θα ξενερώσω. Στα αυτιά μου γυρνάει ο Paul Roland με το Alice's House και στο μυαλό μου τραγουδάει ο Thomas de Quincey με τις terrae incognitae που ανακάλυψε στο Λονδίνο πριν 200 χρόνια ψάχνοντας να βρει την φίλη του, μια μικρή πόρνη που του έσωσε τη ζωή. Δεν ξέρω αν εκείνο το βράδυ τον συνάντησα σε κάνα στενό στο Καμπιέλο.<BR/><BR/>Κάποια χρόνια αργότερα διάβασα στον Μπάρροουζ για εκείνο το μακρινό αστέρι που το λένε πατρίδα. Η μόνη. Αυτή εδώ δεν είναι δικιά μας.<BR/><BR/>Σας ευχαριστώ μάγκες και καλό βράδυ.<BR/><BR/>Πάνω στείλε ένα μελι στο valexak (η πάπια πλατσουράει στα νερά) gmail (μας φάγαν τα com) (aλλά όχι τα σωστά).<BR/><BR/>Σου έχω αφιερωσούλα...βα.αλ.https://www.blogger.com/profile/08969477409766918265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-85384294738818218242007-11-22T18:47:00.000+02:002007-11-22T18:47:00.000+02:00Α-πα-πά, σκύλος περιεκτικός και του δε πόιντ! Οσα ...Α-πα-πά, σκύλος περιεκτικός και του δε πόιντ! Οσα είπα με χίλιες, το είπες με δεκάξι λέξεις και μία παρένθεση.ΠανωςΚhttps://www.blogger.com/profile/08348672212149465540noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34479648.post-1425925691602422392007-11-22T18:35:00.000+02:002007-11-22T18:35:00.000+02:00Αν πατρίδα μας είναι τα παιδικά (άιντε και μετεφηβ...Αν πατρίδα μας είναι τα παιδικά (άιντε και μετεφηβικά) μας χρόνια, ναι κι εγώ σωβινιστής είμαι.Ο σκύλος της Βάλια Κάλνταhttps://www.blogger.com/profile/13204536583146075916noreply@blogger.com